Η ανάγκη των δομικών, εσωτερικών δηλαδή αλλαγών, δεν αφορά μόνον τους επώνυμους, αλλά αφορά και τους κοινούς θνητούς που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τον δημιουργό τους μέσα από την διαδικασία της πίστης. Διότι δεν διαφέρει μπροστά στα μάτια του θεού ο ένας από τον άλλον.
Μπορεί για μας η επίδραση ενός φυσικού προσώπου να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από κάποιον άλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον δημιουργό που δημιούργησε και τους δυο για τους δικούς του σκοπούς.
Και αυτό ακριβώς το μάθημα μας παραδίδει αναλυτικά η Καινή Διαθήκη. Υπάρχουν ονόματα που αναφέρονται με έμφαση συχνά στο κείμενο, αλλά υπάρχουν και άλλα παραδείγματα που αναφέρονται άπαξ, και προφανώς υπάρχουν εκατομμύρια ανώνυμων για μας που δεν αναφέρονται καθόλου, αλλά είναι προφανές ότι είχαν ανακαλύψει και τους είχαν αποκαλυφθεί μεγάλες αλήθειες σχετικές με τον δημιουργό και το αιώνιο έργο του.
Ένας από αυτούς είναι και ένας στρατιωτικός, ο Κορνήλιος, ο οποίος δεν γνωρίζει αλλά αναζητά τον ζωντανό θεό. Δεν είναι Ιουδαίος πιθανόν, δεν ανήκει σε κανένα ιερατείο, αλλά έχει εσωτερικές ανησυχίες, έχει προσωπικά ερωτήματα και κάνει ό, τι περνά από το χέρι του για να έχει την συνείδησή του στραμμένη προς τον άγνωστο δημιουργό του.
Και φυσικά ο θεός δεν τον αγνοεί, όπως δεν αγνοεί και κανέναν ποτέ όταν οι αναζητήσεις είναι ειλικρινείς και απλές, όταν στόχος των αναζητήσεων δεν είναι ο πλουτισμός και η καλοπέραση μόνον, αλλά στόχος είναι η επαφή, η γνωριμία, η επικοινωνία με τον δημιουργό της ζωής.
Για τον λόγο αυτό επιστρατεύεται το μεγαλύτερο όνομα της εποχής, ο Σίμων Πέτρος, ο οποίος όμως πρέπει πρώτα ο ίδιος να μεταλλαχθεί και από την πατροπαράδοτη αλλά γνήσια πίστη του, να μεταφερθεί στις πραγματικές ανάγκες αναζήτησης του ζωντανού θεού από κάθε άνθρωπο, αδιακρίτως εθνότητας, φύλλου, γλώσσας και πεποιθήσεων.
Και φυσικά αυτή η μετάλλαξη του Σίμωνα δεν είναι εύκολη, ακριβώς γιατί ο ίδιος είχε μεγαλώσει σε ένα αυστηρό περιβάλλον, σε μια κοινωνία περιορισμένης αντίληψης για τον υπόλοιπο κόσμο, σε ένα κόσμο ο οποίος αν και είδε και άκουσε τον ίδιο τον Χριστό, δεν κατάφερε να μεταφερθεί από την παράδοση στην ζωντανή πράξη, δεν κατάφερε να υπερβεί τις αξίες του παλαιού μπροστά στους ορίζοντες που άνοιγε το νέο μήνυμα της ανάστασης του Χριστού.