Από την καθημερινή μας ζωή καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικές έννοιες είναι τόσο η αφαίρεση, όσο και η επισκευή και η αντικατάσταση, διότι σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις μας εφαρμόζουμε αυτές τις αρχές. Είναι κάτι χαλασμένο ή προβληματικό; Το αφαιρούμε. Επισκευάζεται; Το επισκευάζουμε και το επανατοποθετούμε. Δεν επισκευάζεται; Το αντικαθιστούμε. Με λίγα λόγια κάθε φορά που εντοπίζουμε ένα πρόβλημα στη λειτουργία ενός μηχανισμού, δεν καταστρέφουμε το μηχανισμό, αλλά εντοπίζουμε επακριβώς το πρόβλημα, επισκευάζουμε το φθαρμένο ή ελαττωματικό τμήμα του και στην έσχατη περίπτωση το αντικαθιστούμε με ένα καινούριο. Και ενώ αυτή είναι η πρακτική στην καθημερινή μας ζωή για όλα τα πράγματα που χρησιμοποιούμε, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα του εσωτερικού μας κόσμου δεν εφαρμόζουμε τις ίδιες απλές αυτές αρχές. Αδιαφορούμε για κάθε χαλασμένο ή ελαττωματικό τμήμα της συνειδήσεως μας που εντοπίζουμε, δεν μεριμνούμε για την επισκευή φθαρμένων τμημάτων αλλά εγκαταλείπουμε τη λειτουργία της στα αζήτητα. Και φυσικά το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο δυσλειτουργία ή θορυβώδεις συνέπειες, αλλά πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι ολέθριο, καθώς η συνείδησή μας εντυπωσιάζεται και αναζητά εργαλεία μακράν της αληθείας και οι καρποί της πλέον παράγουν και αποκαλύπτουν κόλαση ζωής και όχι χαρά και ειρήνη.
