Δημιουργική σαφήνεια

Ότι η σαφήνεια της δημιουργίας, άρα και ο σχεδιασμός και οι διαδικασίες που εφαρμόστηκαν, δεν απαιτεί κανενός είδους απόδειξη είναι προφανές, διότι λειτουργεί εδώ και χιλιάδες – ή και δις εκατομμύρια – χρόνια χωρίς κανένα κενό ή σκοτεινό σημείο.

Αν εγώ έχω σκοτάδι και άγνοια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει φως και γνώση. Απλά εγώ ζω στον δικό μου μικρόκοσμο, τον εξωπραγματικό, τον κόσμο της δημιουργικής ασάφειας και όχι στον πραγματικό κόσμο της σαφήνειας και την κρυστάλλινης διαύγειας.

Η δική μου άγνοια δεν θεραπεύεται – όπως και καμιά άλλη σοβαρή ασθένεια – αν εγώ δεν πάρω την απόφαση να επισκεφτώ τον θεράποντα για να μου δώσει τις κατάλληλες οδηγίες για την θεραπεία μου.

Πρωταρχικό ωστόσο στοιχείο είναι να γνωρίζω τον βαθμό της δικής μου απόκλισης από την υγιή εικόνα που θα έπρεπε να έχω κλινικά, διότι αν αυτό δεν ισχύει, δεν γνωρίζω δηλαδή ποιο είναι το πρότυπο με το οποίο θα έπρεπε να ταιριάζω, τότε δεν έχω στόχους, συνεπώς και κάθε θεραπευτική αγωγή δεν μπορεί να έχει μόνιμο αποτέλεσμα.

Για τον λόγο αυτό και η προσπάθεια του Χριστού δεν ήταν να μιλήσει για ηθική καθημερινότητα μόνον, αλλά να υποδείξει και τον δρόμο προς την αναγνώριση του προτύπου με το οποίο θα πρέπει να συγκρίνω κάθε φορά την κατάστασή μου.

Ο ίδιος δεν υπέδειξε πρότυπα ανθρώπους, αλλά υπέδειξε τον ίδιο τον δημιουργό μας και κανέναν άλλον.

Η φράση “να γίνετε μιμητές του θεού” είναι χαρακτηριστική για το πως οι πρώτοι μαθητές του Χριστού κατανόησαν την διδασκαλία του ως προς το πρότυπο που θα πρέπει να εξετάζουμε, όπως οι καλοί αθλητές εξετάζουν όλα τα βίντεο των συναγωνιστών τους για να ξέρουν ποιον θα πρέπει να μιμηθούν ή να ξεπεράσουν.

Κάθε άλλη παρομοίωση με άλλα πρότυπα, προφανώς οδηγεί σε δημιουργική ασάφεια, και προφανώς μακράν των στόχων της κατανόησης της σαφήνειας της δημιουργίας και της κρυστάλλινης λογικής του δημιουργού.