Ο κόπος που καταβάλλουμε προκειμένου να βελτιώσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, τις ψυχικές μας δυνάμεις και ικανότητες, δεν είναι θέμα που εξαρτάται μόνον από την δική μας θέληση, αλλά και από τις πρακτικές πλευρές, οι οποίες προκύπτουν από την ιδιοσυγκρασία και την σωματική μας διάπλαση.
Διότι όσο κόπο και αν καταβάλλει κάποιος, δεν μπορεί να αυξήσει, λχ το ύψος του, κατά μισό μέτρο, και τούτο γιατί υπάρχουν και φυσικά δεδομένα, κατασκευαστικά θα λέγαμε, τα οποία είναι σχεδόν αδύνατο να τα υπερβεί κάποιος, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες που μπορεί να καταβάλλει. Το ίδιο ισχύει και για τον εσωτερικό μας κόσμο, τα συναισθήματα, τα οποία τροφοδοτούν τον ψυχικό μας κόσμο, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις σκέψεις και τις ενέργειές μας στην καθημερινότητα.
Όπως, δηλαδή, καθένας από μας μπορεί με την άσκηση ή την γυμναστική να βελτιώσει τις σωματικές του επιδόσεις, με τις ίδιες αρχές μπορεί να βελτιώνει και τον εσωτερικό του κόσμο, ώστε οι αποφάσεις και οι ενέργειές του στην διαχείριση της καθημερινότητας, να μην είναι απλή μηχανική επανάληψη, αλλά να είναι μια βελτιωμένη προσπάθεια με καλύτερα αποτελέσματα.
Βασική προϋπόθεση για την αποφυγή των μηχανικών επαναλήψεων και την καλλιέργεια της καθημερινής βελτίωσης είναι η δημιουργία νέου θεμελίου, πάνω στο οποίο θα οικοδομείται η νέα, βελτιούμενη καθημερινά πραγματικότητα.
Και η αλλαγή αυτή δημιουργείται με την αποδοχή της διδασκαλίας του Χριστού, οποίος δεν μίλησε για τιμωρίες αλλά για συνέπειες των δικών μας λαθών. Η αγκύλωση, δηλαδή, που όλοι εντοπίζουμε στους εαυτούς μας, δεν είναι η “θεϊκή” τιμωρία για τις κακές μας αποφάσεις και πράξεις, αλλά είναι η φυσική συνέπεια των όσων εμείς καλλιεργήσαμε, αποφασίσαμε, και τελικά πράξαμε στην καθημερινότητά μας.
Και ενώ έχουμε την δυνατότητα να ακούσουμε και να ακολουθήσουμε την διδασκαλία του Χριστού, η οποία αφορά τόσο την καθημερινότητα όσο και την προοπτική της αιωνιότητας, εμείς αποφεύγουμε ή δεν θέλουμε να αποχωριστούμε το παρελθόν με τις οδυνηρές του συνέπειες. Και φυσικά, αυτό που έρχεται δεν είναι η θεϊκή οργή, αλλά ο καρπός των δικών μου αποφάσεων.
Ο δημιουργός έχει σχεδιάσει τον άνθρωπο με τρομακτικές δυνατότητες, αλλά εμείς είμαστε ικανοποιημένοι γιατί ζούμε, χωρίς να αναζητούμε το καλύτερο, όχι μόνον για την πρόσκερη επι γης ζωή μας, αλλά και για την προοπτική της αιωνιότητας.
Η διδασκαλία του Χριστού δεν τιμωρεί, αλλά υποδεικνύει την οδό της διαφυγής προς την βελτίωση της προσωπικής μου ζωής από την αρνητική μέχρι σήμερα συμπεριφορά μου και των ανάλογων συνεπειών που αυτή επιφέρει.