Η έννοια της λέξης “διαδικασία” εμπεριέχει δράσεις, χρόνο, και προσοχή, προκειμένου να φτάσουμε στον στόχο που είναι η ελευθερία. Όχι η οικονική ελευθερία, όχι η κοινωνική, όχι η εθνική- τομείς της καθημερινότητάς μας που είναι πολύτιμοι, αλλά λειτουργούν έξω από μας, άσχετα αν μας επηρεάζουν λίγο ή πολύ.
Διότι είναι προφανές ότι είναι άλλο πράγμα οι εξωτερικές επιδράσεις, και άλλο πράγμα οι προσωπικές μου αποφάσεις, από τις οποίες εξαρτάται η ατομική μου πορεία μέσα στην καθημερινότητα. Αν λοιπόν οι προσωπικές μου αποφάσεις είναι λανθασμένες, εγώ – κατά κύριο λόγο – πληρώνω τις συνέπειες των λαθών μου, δηλαδή των αμαρτιών μου.
Διότι είναι γνωστό σε όλους ότι μπορεί να κάνω λάθη στις καθημερινές μου αποφάσεις, αλλά τα λάθη οφείλονται στην απόσταση που με χωρίζει από την γνώση της αλήθειας των πραγμάτων, δηλαδή από την προσωπική μου άγνοια της αλήθειας. Και είναι προφανές, ότι όσο καλύτερα γνωρίζω να χειρίζομαι την αλήθεια των πραγμάτων, τόσο λιγότερο λανθασμένες θα είναι και οι αποφάσεις μου.
Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν παρέμεινε στις εξωτερικές μόνον εικόνες της αποτυχημένης μου καθημερινότητας, αλλά εισήλθε στο κέντρο του κακού, που είναι η ατομική μου άγνοια της αλήθειας, προκειμένου να θεραπεύσει το κέντρο του προβλήματος, την πηγή δηλαδή, διότι τότε – και μόνον τότε – θα υπάρξουν μόνιμα αποτελέσματα, όχι τυχαία, αλλά επειδή οι αποφάσεις μου θα στηρίζονται στην αλήθεια και όχι στην τύχη.
Η φράση που χρησιμοποίησε ότι “ο λόγος ο εμός ου χωρεί εν υμίν”, δηλαδή ότι τα λόγια της διδασκαλιας μου δεν μπαίνουν μέσα σας αλλά μένουν ανενεργά και ακαρποφόρητα, είναι ενδεικτικό του στόχου που είχε ο Χριστός. Όχι να επιβάλλει εξωτερικούς κανόνες, αλλά να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον στο εσωτερικό της υπαρξής μας, ώστε οι αποφάσεις μας να είναι με ατομική ευθύνη και όχι την ευθύνη τρίτων.
Η ατομική μας ευθύνη για τις καθημερινές μας αποφάσεις είναι το κέντρο της διδασκαλίας του Χριστού, μια ευθύνη που δεν μεταβιβάζεται και δεν συγχέεται με τις κοινωνικές ή οικονομικές ελευθερίες.