Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η γνωριμία είναι μια σχέση, η οποία ξεκινά κάποια στιγμή, συνεχίζεται, και μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι διαθέτουν περιθώρια ανακαλύψεων και από τις δύο πλευρές. Εάν, δηλαδή, ένας από τους δύο συμβαλλόμενους εξαντληθεί, είτε στον τομέα του ενδιαφέροντος, είτε στις διαθέσιμες πηγές και δεξαμενές του, τότε μοιραία η σχέση περνά σε φάση αδράνειας, και εφόσον συνεχιστεί η αδράνεια, διακόπτεται σε ανάλογο βάθος χρόνου.
Αυτή η αλήθεια διαπιστώνεται από όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ζωή και για όσο χρόνο ζουν πάνω στην γη. Και η κατανόηση αυτής της αλήθειας στην προσωπική μας καθημερινότητα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις ατομικές μας πρακτικές και εκτιμήσεις στον τομέα των σχέσεων και των γνωριμιών μας. Διότι, εφόσον δεν έχουμε κατανοήσει ορθά τις λειτουργίες μιας σχέσης, τότε μοιραία θα κάνουμε λάθη στις εκτιμήσεις μας για το έτερο πρόσωπο ή αντικείμενο της επαφής μας, και η σχέση θα περνά σε επικίνδυνα πεδία ή και στην απώλεια.
Και είναι προφανές ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης μιας σχέσης, ωστόσο, όσο μεγαλύτερα είναι τα χάσματα και η απόσταση μεταξύ των δύο μερών, τόσο δυσκολότερα μπορεί να αποκατασταθεί η γνωριμία και να αποκτήσει δυναμική ζωής και όχι προοπτική θανάτου. Και επειδή η γνωριμία και η σχέση που θα ακολουθήσει είναι το μόνο στοιχείο που μας συνδέει με την πραγματική δημιουργική ζωή και όχι μόνο με την επιβίωση μας, είναι φανερό ότι καθένας που ενδιαφέρεται για την δημιουργική ζωή θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο και δύναμη, ώστε να γνωρίζει όλο και καλύτερα την άλλη πλευρά του συνδέσμου του για να ανακαλύπτει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες και των δύο πλευρών της προσωπικής του σχέσης.
Και είναι προφανές ότι εάν πρόκειται για την γνωριμία και την σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Εάν όμως πρόκειται για την σχέση ενός ατόμου με τον δημιουργό του, τότε τα πράγματα απαιτούν βαθύτερες επαφές και ουσιαστικότερη γνωριμία, διότι οι προσωπικές ανάγκες από αυτή την σχέση δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμες. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν γνωρίζουμε τα πράγματα, αφού σπάνια – ή και καθόλου – δεν μας ενδιαφέρει ο άλλος, δηλαδή ο δημιουργός, αλλά περιοριζόμαστε στο να παραπονούμαστε για τα προβλήματά μας και δεν θέλουμε να βάλουμε τον εαυτό μας στην σωστή σχέση, στην ουσιαστική και όχι μόνο στην τυπική γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό μας.
Η εντύπωση που έχουμε ότι ο θεός είναι πυροσβέστης στα προσωπικά μας αδιέξοδα και όχι γνώριμος συνεργάτης με τον οποίο πρέπει να έχουμε μια γνωριμία βάθους είναι η βασική πρόκληση για όποιον επιθυμεί να αναζητήσει μια προοπτική μέλλοντος και μια βελτίωση της δικής του καθημερινότητας.