Η ατομική ευθύνη της ζωής μας αλλά και του περιεχομένου της ζωής μας είναι μια αδήριτη πραγματικότητα που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις και ολιγωρία.
Για όσο καιρό είμαστε παιδιά, η ευθύνη δεν βαραίνει τους δικούς μας ώμους. Όταν όμως φτάσουμε σε ηλικία ώριμη, κάθε προσπάθεια μεταβίβασης της ατομικής μας ευθύνης, όχι μόνον δεν δικαιολογείται, αλλά και όλες οι δυσάρεστες συνέπειες από τις λάθος επιλογές μας, βαρύνουν αποκλειστικά εμάς και όσους έχουν σχέση με μας.
Για τον λόγο αυτό και η αναζήτηση των δομών λειτουργίας της ευθύνης μέσα στην καθημερινότητα έχει μεγάλη πρακτική αξία και οι πηγές για την κατανόηση αυτών των θεμάτων βρίσκονται ήδη στις απαρχές της δημιουργίας του ανθρώπου. Εκεί, στα πρώτα στάδια της ανθρωπότητας, τίθενται τα θεμέλια για την κατανόηση των δομών αλλά και της λειτουργίας της ευθύνης για κάθε άνθρωπο πάνω στη γη, ακριβώς γιατί κανένας δεν προέρχεται από το πουθενά, αλλά όλοι έχουμε προγόνους και όλοι κουβαλάμε υγιή και ασθενή δεδομένα μέσα στον σωματικό και ψυχικό μας κόσμο. Και όσο πιο έγκαιρα αυτά τα στοιχεία – υγιή για τόνωση και ασθενή για αντικατάσταση – γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από το κάθε άτομο, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η καθημερινότητά μας.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με τις προϋποθέσεις της ελευθερίας και όχι της δουλείας. Οι λάθος ατομικές επιλογές μας μας οδηγούν από την ελευθερία στην δουλεία. Και οι λάθος επιλογές μας δεν είναι τυχαίες. Η άγνοια και η σκλήρυνση του εσωτερικού μας ανθρώπου όταν διαπιστώνουμε τις λάθος επιλογές μας, είναι ο αλγόριθμος που συνεπάγεται την καθημερινή μου κατηφόρα, που λειτουργεί αρνητικά και συνεπάγεται την οδό της δουλείας, που συνεπάγεται ένα δρόμο που ενώ τον μισώ και δεν τον επιθυμώ, τελικά βρίσκομαι δέσμιος σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς δυνατότητες άλλων επιλογών.
