Το πέρασμα από την μια κατάσταση στην άλλη, από αυτό που έχω σε αυτό που δεν έχω, από αυτό που γνωρίζω σε αυτό που δεν γνωρίζω, από την σημερινή μου επίγνωση στην θάλασσα της άγνοιάς μου, και σε χιλιάδες ακόμη άλλες, αδρανείς καταστάσεις που αναμένουν την δική τους εξέλιξη, αυτή είναι η διάβαση της θύρας, του χωρίσματος που δεν επιτρέπει αλλά προκαλεί να το υπερβούμε.
Η θύρα, το φυλασσόμενο πέρασμα, είναι η σωτηρία της ζωής μας, ακριβώς γιατί δεν επιτρέπει στην απερίγραπτη δύναμη της άγνοιάς μου να με συνθλίψει. Αντί αυτού περιμένει την δική μου κίνηση και ωριμότητα, περιμένει την δική μου απόφαση για είσοδο και έξοδο, για μετακίνηση από το σήμερα στο αύριο, από τις σημερινές μου κατακτήσεις στην ταπείνωση, και στον σωφρονισμό που προκαλεί ο φόβος και η ορθή αντίληψη του άγνωστου μεγέθους που βρίσκεται πέρα και πίσω από την ορατή θύρα, πίσω από το ορατό φάσμα των γεγονότων της ζωής μου.
Η θύρα, το φυλασσόμενο άνοιγμα, είναι η βαλβίδα, ο ρυθμιστής της προσωπικής μας καθημερινότητας. Είναι ο δείκτης των επιθυμιών και των δυνατοτήτων μας, είναι η αναπνευστική οδός από την οποία έρχεται η έμπνευση και η ελπίδα για το αύριο και το μέλλον. Η θύρα δεν αποκλείει, αλλά προκαλεί και προσκαλεί να την διαβούμε, για να κατακτήσουμε εκείνο που δεν γνωρίζουμε, αλλά υποκρύπτεται στην επέκεινα της θύρας διάσταση, στην όπισθεν της θύρας οδό.
Στην οδό που οδηγεί στην μεταμορφωτική καθημερινότητα για την κατάκτηση του άγνωστου τμήματος της ζωής μας. Ένα τμήμα, που όλοι ομολογούμε ότι υπάρχει όταν κλαίμε τους αγαπητούς μας που έφυγαν από την ζωή, αλλά σύντομα το ξεχνάμε και περνάμε στην αμφιβολία και στην αδράνεια της πίστης στον ζωντανό δημιουργό, ο οποίος χορηγεί την ζωή, τόσο την σημερινή όσο και την μέλλουσα, την αύριο και του αιώνιου παρόντος.
Ωστόσο, η σκληροκαρδία και η υπέρμετρη μέριμνα για την επιβίωση και την ποιοτική βελτίωση της ζωής, μας κάνει παιδάρια, ανώριμους τύπους που χαίρονται για λίγο στα λασπόνερα μιας απλής καλής καθημερινότητας, αλλά αποφεύγουμε να κατακτήσουμε την κυριότητα των πηγών που μας ανήκουν. Δικές μας πηγές που βρίσκονται σήμερα υπό ξένη κυριαρχία, αναμένοντας την δική μας ενηλικίωση και την δική μας κατάκτηση πραγμάτων που τα στερούμαστε, αν και ανήκουν στην προσωπική μας διαθήκη εξουσίας και στην ατομική ευθύνη κυριότητας.
