Εκτός από την Θεία Λειτουργία που όλοι γνωρίζουμε, υπάρχει και ο όρος “λειτουργία”, ο οποίος αναφέρεται σε ο,τιδήποτε κινείται ή μεταβάλλεται κατά τα υπαρκτά μέλη του.
Έτσι, για παράδειγμα, ξέρουμε ότι λειτουργεί ο κινητήρας του αυτοκινήτου μας, το ψυγείο μας, και μυριάδες άλλες συσκευές που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή. Αλλά και το σώμα μας λειτουργεί κατά ένα αντίστοιχο τρόπο, με την κίνηση και την δράση κάθε μέλους, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που όλοι γνωρίζουμε: η ζωή.
Με λίγα λόγια, χωρίς την λειτουργία των μελών του σώματος, όπως και κάθε μηχανής, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή, τουλάχιστον όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινότητα. Και βέβαια όλοι κατανοούμε ότι υπάρχει ένας κεντρικός εγκέφαλος που ρυθμίζει κάθε λειτουργία ή μάλλον ρυθμίζει την λειτουργία κάθε μέλους ή οργάνου που περιλαμβάνεται στο σύνολο του ζώντος οργανισμού ή κάθε συσκευής.
Επομένως, είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε την λειτουργία όλων των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, και ο τρόπος που η λειτουργία αυτή συνδέεται με την προσωπική μας ζωή. Διότι δεν λειτουργούν μόνον τα μέλη, αλλά λειτουργεί και το σύνολο των δραστηριοτήτων μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την σημασία των αποφάσεων που λαμβάνουμε καθημερινά.
Με δική μας δηλαδή απόφαση ξεκινά ένα ταξίδι, με δική μας απόφαση σταματά η πορεία, με δική μας απόφαση αλλάζουμε κατεύθυνση, προκειμένου να κατακτήσουμε τον σκοπό για τον οποίο ξεκινήσαμε και θέσαμε σε λειτουργία όλα μας τα μέλη και την δύναμη της επιθυμίας μας.
Αυτά όλα τελειώνουν με το πέρας του επίγειου βίου μας και κατόπιν υπάρχει μόνον το άγνωστο και το μη ορατό μέλλον. Και εδώ ακριβώς ήλθε η διδασκαλία του Χριστού να αλλάξει τα δεδομένα.
Διότι, δεν περιορίστηκε ο Χριστός στην βελτίωση της λειτουργίας της καθημερινότητας, αλλά υπέδειξε και βάδισε ο ίδιος ένα δρόμο, τον δρόμο της αναστάσεως. Μια εμπειρία που κανείς δεν μπορεί να κατακτήσει κατά τον επίγειο βίο του, αλλά μπορεί να γεύεται την δύναμη και την ενέργεια της αναστάσεως στην καθημερινότητα, ως πρόγευση της μετά τον βίο εμπειρίας.