Στην καθημερινή μας ζωή όλοι συναρμολογούμε πράγματα για να τα χρησιμοποιήσουμε ή χρησιμοποιούμε πράγματα που άλλοι έχουν ήδη συναρμολογήσει. Σε κανένα σχεδόν αντικείμενο από όσα εξυπηρετούν τις καθημερινές μας ανάγκες δεν λείπει η συναρμολόγηση, δηλαδή η συνύπαρξη και η συνεργασία διαφόρων μελών και τμημάτων, από τον πολυσύνθετο ηλεκτρονικό υπολογιστή μέχρι την καφετιέρα και το πλυντήριο μας. Προσοχή όμως. Άλλο πράγμα η συναρμολόγηση διαφόρων τμημάτων που λειτουργούν όλα προς μια κατεύθυνση παραγωγής έργου και άλλο πράγμα η σύγχυση διαφόρων υλικών. Στην πρώτη περίπτωση τα μέλη που συναρμολογούνται διατηρούν την αυτοτέλειά τους, στην δεύτερη ομογενο-ποιούνται και χάνουν την αυτοτέλειά τους. Στην ζωή της πίστης στον ζωντανό θεό σύγχυση και αδιαφάνεια δεν υπάρχει. Υπάρχει συνεργασία με αυτοτέλεια αλλά ποτέ σύγχυση. Οι δούλοι του κυρίου που τους εμπιστεύθηκε τα τάλαντα ήσαν και οι τρεις δούλοι του ίδιου κυρίου, τους προίκισε και τους τρεις με τα ίδια δώρα, αλλά στην εξέταση οι ευθύνες δεν αποδόθηκαν συγκεχυμένα με κοινωνικά κριτήρια, αλλά αποδόθηκαν προσωπικά και ατομικά με βάση το έργο που είχε παραχθεί από τον καθένα. Η κρίση και η ανταπόδοση είναι πάντα προσωπική υπόθεση και ποτέ δεν υπάρχει ούτε σύγχυση ούτε διάχυση ευθυνών. Αντίθετα, υπάρχουν προσωπικότητες που κρίνονται αυτόνομα και λαμβάνουν ανταπόδοση αυτόνομα.
