Η κατανόηση των κέντρων εξουσίας κάνει την καθημερινή ζωή μας πιο άνετη και πιο παραγωγική. Η ύπαρξη και λειτουργία αυτών των κέντρων είναι απαραίτητη για την κοινωνική μας ισορροπία και την ειρηνική συνύπαρξη όλων μας πάνω στον πλανήτη. Ο ρόλος κάθε κέντρου, η έκταση της άσκησης της εξουσίας του και ο τρόπος που αυτό λειτουργεί, είναι σημαντικό τμήμα των απαραίτητων γνώσεων, για να είμαστε σε λειτουργική συνάφεια με τον κόσμο κάθε μέρα της ζωής μας. Και αυτό αποδεικνύει πόσο απαραίτητα είναι τα κέντρα εξουσίας, δηλαδή ο ρόλος τους για μια καλύτερη ζωή.
Και ενώ αυτό είναι κατανοητό, όταν ερχόμαστε στα θέματα της πίστης, του εφοδίου που διαθέτουμε όλοι μέσα μας, άλλοι με ενεργητική λειτουργικότητα και άλλοι σε λανθάνουσα κατάσταση ή πλήρη αδράνεια, εκεί έχουμε πλήρη άγνοια. Διότι εξαντλούμε τις δυνάμεις μας στην καθημερινότητα, και η διάθεση να προχωρήσουμε σε βαθύτερους προβληματισμούς για το αύριο και το απώτατο μέλλον, είναι θέματα εκτός της προσωπικής μας ατζέντας.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτό είναι μίζερο και φτωχό. Διότι όσο καλύτερα κατανοούμε το μέλλον, όσο βαθύτερα κατανοούμε τα κέντρα εξουσίας, όχι μόνον του ορατού και κοινωνικού μας κόσμου, αλλά και του μη ορατού εισέτι κόσμου, τόσο τα αισθητήριά μας γίνονται πιο ικανά να αντιλαμβάνονται τόσο την σκληρή καθημερινότητα, όσο και την μη ορατή ακόμη μελλοντική πραγματικότητα.
Η γνώση των κέντρων εξουσίας και ο ρόλος τους στα θέματα της πίστης είναι κρίσιμο ζήτημα, διότι από αυτό εξαρτάται σε ποιον υπακούω, ποιον υπηρετώ, σε ποιον δίνω αναφορά και έλεγχο των πράξεών μου. Διότι, για τα κέντρα εξουσίας του καθημερινού μας περιβάλλοντος, τα πράγματα είναι περίπου γνωστά – αν και περίπλοκα πολλές φορές. Τα κέντρα όμως εξουσίας των ζητημάτων και θεμάτων που έχουν σχέση με το μέλλον και την μη ορατή εισέτι πραγματικότητα, εκεί η άγνοιά μας περιορίζει τους προσωπικούς μας ορίζοντες, αφού εκεί λειτουργεί η καρδιά των εξελίξεων που εμείς αγνοούμε.
Αυτό ήταν και το κύριο στοιχείο του έργου του Χριστού, το οποίο καθένας που σέβεται τον όρο “Χριστιανός” οφείλει να ανακαλύψει, να καλλιεργήσει και να κατανοήσει σε πλάτος και σε βάθος, διότι από αυτό θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα. Ο Χριστός, όταν του ζητήθηκε να γίνει βασιλιάς, το αρνήθηκε επίμονα – σύμφωνα με τις διηγήσεις των αυτοπτών μαρτύρων, ακριβώς γιατί ήθελε να δώσει στην ανθρώπινη ύπαρξη την διέξοδο από την σκληρή καθημερινότητα. Όχι να παραβλέψει την καθημερινότητα, αλλά να δώσει επιτυχή διέξοδο και με άλλες διαστάσεις.
Και όσο βαθύτερα θα κατανοούμε αυτό το έργο, της διδασκαλίας και της προσωπικής εμπειρίας του Χριστού, τόσο και οι ορίζοντές μας θα επεκτείνονται στις διαστάσεις που έθεσε ο ίδιος ο Χριστός για την επίγνωση της αλήθειας και των πραγμάτων που δεν είναι ακόμη ορατά.
Η αναφορά του Χριστού ως κέντρο εξουσίας, ως κέντρο που κατέχει την εξουσία αλλά και την χορηγεί στους ενδιαφερόμενους, είναι κρίσιμη παράμετρος για την ζωή μας. Διότι δεν χορηγεί εξουσία ο Χριστός σε άφρονες, σε “μωρά” και “περιφερόμενους θιάσους”, αλλά χορηγεί εξουσία σε μαθητές που αναζητούν την δική του διδασκαλία για όλα τα ζητήματα, που μένουν στην δική του διδασκαλία και μετακινούνται προς την τελειότητα, όπως εκείνος την ορίζει και όχι όπως οι άρχοντες της καθημερινότητας την εφαρμόζουν.