Ο καθρέφτης είναι σήμερα, αλλά ήταν και παλαιότερα εδώ και χιλιάδες χρόνια, το μέσον για να δούμε τον εαυτό μας, και να βελτιώσουμε τυχόν ατέλειες, οι οποίες δεν αντιστοιχούν στην δική μας θέληση.
Ο καθρέφτης, δηλαδή, δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να μάς αποκαλύπτει την εξωτερική μας εικόνα, και από εκεί και πέρα η ευθύνη για την προσωπική μας κατάσταση περνά στην δική μας ευθύνη. Δεν μάς διορθώνει ο καθρέφτης. Απλά μάς δείχνει την αλήθεια, και εξαρτάται από τον πρόσωπο που βρίσκεται μπροστά στον καθρέφτη, εάν θα μεριμνήσει ή όχι για την αλλαγή που θα το κάνει καλύτερο, πάντα κατά την επιθυμία του προσώπου.
Άρα, τα όρια του καθρέφτη είναι καθορισμένα, και δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο. Και, φυσικά, δεν ευθύνεται ο καθρέφτης για τις ατέλειες τις δικές μας. Ο ρόλος του τελειώνει στις αποκαλύψεις της αλήθειας, και ο ρόλος των διορθώσεων περνά στην αποκλειστική ατομική σφαίρα ευθύνης του προσώπου που βλέπει τον εαυτό του μέσα στον καθρέφτη. Το πόσο συχνά βλέπει κάποιος τον εαυτό του στον καθρέφτη, και το πόσο διορθώνει τις ατέλειες, είναι απόλυτα προσωπικό ζήτημα και δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του καθρέφτη. Μεταβίβαση ευθυνών και αρμοδιοτήτων δεν χωράει στην προκειμένη περίπτωση.
Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο κατανόησης της διδασκαλίας του Χριστού, για όσους θέλουν να εφαρμόσουν αυτή την διδασκαλία στην ατομική τους καθημερινότητα. Η διδασκαλία αποκαλύπτει τις προσωπικές μας ατέλειες. Δεν τις διορθώνει. Η διόρθωση έχει περάσει από καταβολής του κόσμου στην ευθύνη κάθε προσώπου, και αυτή είναι η σκληρή αλήθεια.
Ο δημιουργός του ανθρώπου έχει αφήσει στο άτομο την διαχείριση της προσωπικής του ζωής, διότι αυτή μόνο η ελευθερία των επιλογών εξασφαλίζει την ατομική ελευθερία και ωριμότητα. Η παρέμβαση άλλων, δηλώνει ότι το άτομο δεν είναι ελεύθερο, αλλά είναι δούλος άλλων κυρίων, ενώ ο δημιουργός έκτισε τον άνθρωπο για να είναι ελεύθερος, να παίρνει αποφάσεις με βάση την δική του γνώμη, ανεξάρτητα από τις συμβουλές των άλλων, ακόμη και του καθρέφτη.
Το πρόσωπο κάθε ατόμου έχει την ευθύνη για την βελτίωση της ατομικής του κατάστασης. Οι εξωτερικές συμβουλές του καθρέφτη ή των άλλων, δεν αλλάζουν την δική μας ευθύνη προς την – κατά την γνώμη μας – τελειότητα. Και ο δημιουργός έκανε τον άνθρωπο ελεύθερο, για να οδηγείται προς την τελειότητα του δημιουργού, και όχι να προσαρμόζεται στις υποδείξεις μόνο των άλλων, ακόμη και του καθρέφτη. Αυτή είναι η ουσία της διδασκαλίας του Χριστού. Γίνεσθε τέλειοι, όπως ο πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος.
Η διδασκαλία διάσκει, ο καθρέφτης αποκαλύπτει. Το πρόσωπο όμως παίρνει την ευθύνη των αλλαγών. Κανείς δεν μπορεί να παρέμβει χωρίς την θέληση του φυσικού προσώπου, ακριβώς γιατί το πρόσωπο μετράει και όχι τα μέσα ή οι γνώμες των άλλων. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός έκανε μαθητές ελεύθερους ανθρώπους, ώστε, εφαρμόζοντας την δική του διδασκαλία, να μεταφέρονται προς την τελειότητα, όχι με την ευθύνη άλλων ή άλλων πλάγιων μέσων, αλλά με ευθύνη του ατόμου. Το άτομο ωριμάζει με τις εμπειρίες του. Οι άλλοι άνθρωποι παρακολουθούν και κρίνουν. Ο καθρέφτης έχει ολοκληρώσει το έργο του με την αποκάλυψη της αλήθειας.