Η ανακάλυψη της Αμερικής το έτος 1492 από τον Χριστόφορο Κολόμβο μας διδάσκει ότι υπάρχουν υλικά πράγματα που εμείς απλά δεν τα έχουμε ανακαλύψει ακόμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ήπειρος της Αμερικής δεν υπήρχε πριν το 1492. Απλά εμείς το μάθαμε τότε, αν και βρισκόταν στην ίδια θέση εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι η δική μας άγνοια δεν συνιστά μια μόνιμη αλήθεια, αλλά μια στιγμιαία εικόνα, η οποία μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου και τις δικές μας ανακαλύψεις, και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές της ύλης, είτε πρόκειται για αισθητή ύλη, δηλαδή κάτι που υποπίπτει στην προσωπική μας αντίληψη, είτε πρόκειται για μη αισθητή από εμάς ύλη, την οποία στην συνέχεια θα ανακαλύψουν οι ειδικοί σε βάθος χρόνου.
Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Αμφισβητούμε την ύπαρξη πραγμάτων που δημιουργήθηκαν κάποια στιγμή στο παρελθόν, και εμείς καλούμαστε να τα ανακαλύψουμε μέσω της πίστης στον δημιουργό, και να τα κατανοήσουμε για ένα καλύτερο αύριο.
Μάλιστα, στις περιγραφές της Βίβλου ρητά αναφέρεται ότι ο δημιουργός έκτισε, δηλαδή δημιούργησε, και άλλες μορφές της ύλης, τις οποίες εμείς αγνοούμε ακόμη, και, φυσικά, αυτό μας καθιστά σήμερα φτωχότερους, ακριβώς γιατί μας λείπει κάτι που υπάρχει και θα έπρεπε να το έχουμε ήδη ανακαλύψει και αξιοποιήσει στην καθημερινότητά μας, προκειμένου να υπάρξει ένα νέο μέλλον, διαφορετικό από αυτό που βιώνουμε σήμερα.
Και αυτό είναι ένα μάθημα, το οποίο καλούμαστε να στοχαστούμε, ώστε το αύριο να είναι πλουσιότερο σε γνώση των πραγμάτων της συνολικής δημιουργίας, αλλά και να πλησιάσουμε τον ίδιο πλέον τον δημιουργό μέσα από την κατανόηση της δημιουργίας της ύλης.
Διότι η ύλη μεταβάλλεται, φθείρεται και ανανεώνεται κάθε στιγμή, και αυτό δείχνει πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε στις απόψεις μας, ακριβώς γιατί στηρίζονται στην σημερινή και όχι την μελλοντική ή την πλήρη γνώση των πραγμάτων.
Ο Χριστός άνοιξε την θύρα και υπέδειξε την οδό προς την πηγή της ζωής, αλλά οι αποφάσεις και η πορεία είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση για το κάθε φυσικό πρόσωπο πάνω στη γη.