Η επίγνωση, δηλαδή η εφαρμοσμένη γνώση, είναι ο ασφαλέστερος οδηγός στην διαχείρηση των θεμάτων της καθημερινότητας. Αντίθετα, η άγνοια είναι ο παράγοντας που υποσκάπτει την αλήθεια, και οδηγεί στην απόγνωση. Αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους αναζητούν όχι μόνον μια βελτιωμένη καθημερινότητα, αλλά και μια προοπτική του μέλλοντος, εγγύς και απώτερου.
Συνεπώς, η γνώση που διαθέτουμε σήμερα για τις διάφορες μορφές της ύλης, είναι μια νέα πραγματικότητα που δεν υπήρχε σε παλιότερες εποχές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπειρία εκείνων των ανθρώπων σε σχέση με μας τον 21ο αιώνα.
Και είναι προφανές ότι σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αισθητές μορφές της ύλης, αυτές δηλαδή που υποπίπτουν στις πέντε αισθήσεις μας, αλλά υπάρχουν και άλλες μορφές ύλης που δεν γίνονται αντιληπτές με τις αισθήσεις μας, ωστόσο, είναι εδώ, επιδρούν στην λειτουργία της ζωής μας και η περιγραφή τους είναι δύσκολη ή αδύνατη με την ορολογία της καθημερινότητας.
Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι εμείς τις ανακαλύπτουμε σήμερα, ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι μορφές αυτής της ύλης δημιουργήθηκαν χθες ή τον περασμένο χρόνο. Υπάρχουν από καταβολής κόσμου, λειτουργούν χωρίς την δική μας συγκατάθεση και γνώση, άρα πρόκειται για κάτι που είχε προβλέψει ο δημιουργός από την αρχή της δημιουργίας, άσχετα αν εμείς τον μαθαίνουμε σήμερα.
Και αυτή η παράμετρος είναι ένα πολύτιμο στοιχείο, τόσο για την κατανόηση της ύλης, όσο και για την πορεία προς την αναζήτηση του ίδιου του δημιουργού, ακριβώς γιατί εκεί βρίσκεται η πηγή της ζωής, όπως τουλάχιστον το εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός.
Ο εμπλουτισμός της γνώσης μας για τις διάφορες μορφές της ύλης είναι ένα πολύτιμο εφόδιο, γιατί μας οδηγεί στην κατανόηση των θεμάτων που μας απασχολούν κάθε ημέρα, αλλά και από την άλλη μας δείχνει τον πλούτο της δημιουργικής σαφήνειας, με την οποία ο δημιουργός έθεσε τα θεμέλια και τις προϋποθέσεις για την δημιουργία και την διατήρηση της ζωής στο διηνεκές.