Οι μεταμορφώσεις της ύλης δεν σημαίνει ότι δημιουργείται νέα ύλη, νέα δημιουργία βάσης. Αυτό που υποπίπτει στις δικές μας πέντε αισθήσεις είναι μόνο μια νέα εικόνα, αλλά η βάση της ύλης είναι πάντοτε η ίδια, άσχετα από τους συνδυασμούς που επιφέρουν μεταβολές στην εικόνα της ύλης κάθε φορά. Διότι όλοι οι οργανισμοί προέρχονται μέσα από την ίδια ύλη, από τον ίδιο υλικό κόσμο. Συνεπώς, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι νέες εικόνες, αφού τα συστατικά στοιχεία παραμένουν τα ίδια, αλλά οι εικόνες δημιουργούνται από διαφορετικούς κάθε φορά συνδυασμούς.
Αυτό δηλώνει ότι ο υλικός κόσμος έχει μια βάση, αλλά αυτό που διαφέρει κάθε φορά είναι οι διαφορετικοί συνδυασμοί της πρώτης ύλης. Και αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο υλικός κόσμος έχει μια αφετηρία και μια εξέλιξη μέσα στον χώρο και τον χρόνο, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται ένας πλούσιος – και ανεξερεύνητος ακόμη σήμερα – κόσμος, μέσα στον οποίο όλοι βιώνουμε την καθημερινότητα.
Μάλιστα, είναι προφανές, ότι όσο βαθύτερα προχωρούμε στην εξερεύνηση του υλικού μας κόσμου, τόσο αυτό μας κάνει πιό προσεκτικούς και ταπεινούς μπροστά σε όσα δεν γνωρίζουμε ακόμη, παρά τα εργαλεία που έχουμε σήμερα στην διάθεσή μας. Διότι απαιτείται χρόνος και προσπάθεια για να υπερβούμε την εικόνα, προκειμένου να υπεισέλθουμε στην ουσία της πρώτης ύλης.
Ακόμη και οι φωνητικές μας χορδές, όπως και ο ήχος που παράγουν, δεν παύουν να είναι τμήματα του υλικού κόσμου, και αυτό που παράγουν – η φωνή, ο λόγος – δεν παύουν να είναι ύλη σε διαφορετική μορφή.
Για τον λόγο αυτόν η φωνή έχει δύναμη, ο λόγος είναι ύλη, άσχετα που δεν είναι ορατός με τα φυσικά μας μάτια, και αυτό εξηγείται σήμερα από την μελέτη της ακοής, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από κύματα του αέρα, τα οποία μέσω των φωνητικών μας χορδών διαμορφώνονται σε νόημα κατανοητό από τον εγκέφαλό μας.
Και αυτό είναι κατανοητό όταν συλλογιστούμε ότι παράβαση του λόγου επιφέρει συνέπειες, είτε αυτό αφορά το σφύριγμα του τρένου, είτε αφορά την εντολή του τροχονόμου όταν μας ζητά να σταματήσουμε για έλεγχο.
Ο υλικός κόσμος μέσα στον οποίο και δια του οποίου επιβιώνουμε είναι η μόνη πραγματικότητα στην ζωή μας, και όσο ενωρίτερα το κατανοήσουμε, τόσο πιό σύντομα θα έλθουμε σε επίγνωση της αλήθειας και του δημιουργού, ο οποίος εμπνεύστηκε την ζωή, ακριβώς γιατί εκείνος έχει και αυτός χορηγεί την ζωή, την παρούσα και την μέλλουσα.