Η πρακτική ζωή μας διδάσκει καθημερινά ότι υπάρχουν πράγματα και θέματα που μοιραζόμαστε, αλλά υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορούμε να μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους, όσο και αν το θέλαμε.
Ένα βασικό, λοιπόν, θέμα είναι η κατανάλωση της τροφής, αλλά και άλλων κρίσιμων λειτουργιών που είναι αναγκαίες για την επιβίωσή μας. Διότι, εκείνο το οποίο εσύ καταναλώνεις και απολαμβάνεις ως έδεσμα, δεν είναι δική μου εμπειρία και δεν μπορεί το κέρδος από την κατανάλωση να περάσει σε μένα, στον δικό μου οργανισμό, αλλά παραμένουν οι θετικές ή αρνητικές συνέπειες στον δικό σου οργανισμό.
Και επειδή αυτό είναι κάτι αυτονόητο για τον καθένα μας, η διδασκαλία του Χριστού αξιοποιεί αυτή την αλήθεια της καθημερινότητας για να μας διδάξει την ατομική ευθύνη κάθε ανθρώπου για τις αποφάσεις του στην καθημερινότητα.
Η φύση μάς διδάσκει ότι κάθε δημιούργημα έχει τον τρόπο του και κανένα δεν μπορεί να υποκαταστήσει το άλλο. Η παράβλεψη και τελικά η παράλειψη της κατανάλωσης του καρπού της ζωής από τους πρωτόπλαστους είναι ένα μήνυμα που ισχύει διαχρονικά για τις προσωπικές μας επιλογές, όχι μόνον ως προς την κατανάλωση της τροφής του σώματος, αλλά και για τις ευρύτερες αναζητήσεις μας και τις τελικές επιλογές μας.
Ο άνθρωπος που περιγράφεται στην Βίβλο ως ο πρωτόπλαστος δεν διαφέρει από εμάς, αλλά είναι τύπος του μέλλοντος, και αυτό επαληθεύεται μέσα στην καθημερινότητα. Η υποτίμηση της αξίας της ζωής και η προτίμηση της απλής και ψευδώνυμης γνώσης αντί της εμπειρίας, χαρακτηρίζει την επιλογή των πρωτοπλάστων, αλλά και εμάς σήμερα. Διότι προτιμούμε την παροδική κατάκτηση από την μόνιμη ένταξη στον κύκλο της ζωής και μάλιστα της αιώνιας μέσω των σχετικών στοιχείων της διδασκαλίας του Χριστού.
Η πίστη είναι το φυσικό εφόδιο κάθε ανθρώπου επί γης και η αξιοποίηση αυτού του εφοδίου σύμφωνα με τις οδηγίες της διδασκαλίας του Χριστού γίνεται το όργανο κίνησης προς τον δημιουργό κάθε μορφής ζωής και ύλης, μέσα στην οποία περνάμε την καθημερινότητά μας.