Και στην σύγχρονη εποχή, όπως πάντοτε, όλοι οι άνθρωποι πάσχιζαν για ένα καλύτερο αύριο, είτε αυτό ήταν αντικειμενικά ορθό είτε όχι. Καθένας, δηλαδή, απέβλεπε σε ένα καλύτερο προσωπικό αύριο, είτε ήταν αυτοκράτορας και κυβερνήτης είτε ήταν απλός εργαζόμενος για την επιβίωσή του. Αυτό ήταν ανέκαθεν το κίνητρο κάθε ανθρώπου, άσχετα από τα τελικά αποτελέσματα που εμείς μπορούμε να κρίνουμε εκ των υστέρων.
Κοινός, δηλαδή, παρονομαστής ήταν ανέκαθεν η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο δρόμο που θα φέρει στην ζωή μου μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Και αυτό είναι κρίσιμο θέμα στην κατανόηση του εαυτού μας πρώτα, έπειτα της κοινωνικής πραγματικότητας και τέλος της δημιουργικής πραγματικότητας του σύμπαντος κόσμου, γιατί αυτοί είναι οι κύριοι άξονες πάνω στους οποίους υφαίνεται η καθημερινή μας ζωή.
Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε σκέψη και απόφασή μας, άσχετα από τον τρόπο που καθένας κατανοεί το μη ορατό υπόβαθρο της προσωπικής του ζωής. Το κύριο, δηλαδή, κίνητρο δεν είναι αποκομμένο από την εσωτερική μου λειτουργία, η οποία αποβλέπει όχι μόνο στο στιγμιαίο καλό και συμφέρον, αλλά και στο μακροπρόθεσμο ή ακόμη και το αιώνιο καλύτερο.
Διότι, καθένας που ζει πάνω στη γη όχι μόνο δεν θέλει να πεθάνει – αν και είναι η μόνη αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει ακόμη και αν είναι βασιλιάς -, αλλά εργάζεται και επενδύει σε ένα καλύτερο αύριο, σε ένα καλύτερο δρόμο που θα τον φέρει πιό κοντά στο προσωπικό του όραμα, στην δική του τελική ελπίδα. Λαμβάνοντας δε υπόψη μας ότι η αλήθεια της δημιουργίας μάς διδάσκει την υπαρκτή αφθονία και τον πλούτο που υπάρχει για όλους – άσχετα από τον τραγικό τρόπο που εμείς διαχειριζόμαστε τον υφιστάμενο φυσικό πλούτο – οδηγούμαστε στο φυσικό συμπέρασμα ότι αυτή η αλήθεια της αφθονίας και του υφιστάμενου φυσικού πλούτου είναι ο οδηγός για την επιλογή του καλύτερου προσωπικού μας δρόμου.
Ενός δρόμου του οποίου την είσοδο μας υπέδειξε ο ίδιος ο Χριστός και ο ίδιος μας δίδαξε με το πιό ξεκάθαρο μήνυμα τον τρόπο που πρέπει να περπατάμε και να ταξιδεύουμε πάνω σε αυτό το δρόμο, αποφεύγοντας απάτες και αδιέξοδα, τα οποία είτε μας οδηγούν στην προσωπική μας καταστροφή, είτε μας οδηγούν σε καθυστερήσεις στην απόλαυση αγαθών που έχουν ετοιμαστεί για μας, και τα προσωπικά μας λάθη μας εμποδίζουν στον στόχο μας.
Ο δρόμος είναι ανοιχτός και αναμένει τον ενδιαφερόμενο περιπατητή να κάνει το δικό του μίλι για να κερδίσει το σήμερα, αλλά και το διαχρονικό παρόν της δημιουργίας.