Για την δική μας εποχή, οι πάροχοι της ενέργειας που καταναλίσκουμε, είναι καθημερινή εμπειρία. Από το ηλεκτρικό ρεύμα, έως το νερό και τις τροφές που μας “τροφοδοτούν” με την αναγκαία για το σώμα και τις καθημερινές μας ανάγκες ενέργεια, άμεσα ή έμμεσα, είναι προφανές ότι όλοι ζούμε με την κατανάλωση ενέργειας. Και αυτό σημαίνει ότι εκείνος που μας παρέχει την ενέργεια, ο πάροχος, είναι κρίσιμο πρόσωπο, όπως κρίσιμη είναι και η ποιότητα της σύνδεσής μας με την παροχή της δικής του ενεργειακής πηγής.
Και ενώ αυτά είναι αυτονόητα στην καθημερινή πρακτική για τις ανάγκες του σώματος, όταν ερχόμαστε στην διαδικασία παροχής ενέργειας για τον εσωτερικό μας κόσμο, την ψυχή και το πνεύμα μας, εκεί αρκούμαστε στα αρχαία δεδομένα. Λίγο αναψυχή, ένα θέατρο, λίγη μουσική, λίγο ανάγνωσμα ενός βιβλίου, και αισθανόμαστε καλύτερα, άρα η ανάγκη σε εσωτερική ενέργεια ικανοποιήθηκε. Μικρές ανάγκες, μικρές απαιτήσεις, μικρή προσπάθεια και ο κύκλος των αναγκών μας μοιάζει πλήρης.
Ωστόσο, όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι υπάρχουν κενά στην πληρότητα των αναγκών του εσωτερικού μας κόσμου. Διότι, μπορεί με την μουσική ή την καλή παρέα να περνάει ευχάριστα ο χρόνος, όμως όταν μένουμε μόνοι μας, πολλές φορές το κενό επιστρέφει, η ικανοποίηση ήταν στην επιφάνεια και όχι στο βάθος, η αναζήτηση άλλων υποκατάστατων ενέργειας γίνεται απαιτητική, και τότε καθένας στρέφεται στις προσωπικές του πηγές, για να καλύψει την ανάγκη αυτή σε εσωτερική ενέργεια, σε ικανοποίηση των αναγκών του εσωτερικού μας κόσμου, ανάγκες που δεν περιορίζονται μόνον στην αντικατάσταση της θλίψης με την χαρά, αλλά και την ικανοποίηση βαθύτερων ερωτημάτων για τα μεγάλα ζητήματα της ζωής και του θανάτου: της γέννησης και των περιπετειών που καθένας περνά στην διάρκεια της ζωής του.
Οι συγκρούσεις με τον εαυτό μας και το περιβάλλον, τα αδιέξοδα στα κρίσιμα θέματα, η θλίψη της άγνοιας και η χαρά της γνώσης, και χιλιάδες άλλα ερωτήματα που δεν απαντώνται με μια θεατρική παράσταση, ή μια καλή μουσική εμπειρία, είναι ζητήματα που απαιτούν βαθύτερη ανάλυση και προσέγγιση ουσιώδη, και όχι μόνον στιγμιαία ή προσωρινή. Καθένας θέλει οι απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, να μην είναι για μια στιγμή, αλλά να ικανοποιούν το μέλλον και τις μελλοντικές απαιτήσεις. Τα μεγάλα ζητήματα, τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, δεν απαντώνται μονολεκτικά, αλλά έχουν ανάγκη βαθύτερων και ουσιαστικών προσεγγίσεων.
Διότι, μια απλή απάντηση μάλλον δημιουργεί νέα ερωτήματα παρά δίνει απαντήσεις σε όσα δεν γνωρίζουμε. Και, φυσικά, στην δική μας εποχή με τα χάπια, έχουμε την αίσθηση ότι τα πάντα είναι θέμα να βρεθεί ένα χάπι, το οποίο θα επιλύει και όλα μου τα προβλήματα στον εσωτερικό μου κόσμο. Όμως το θέμα είναι σύνθετο, όπως σύνθετη και πολύπλοκη είναι η ίδια η ζωή μας, και επομένως υπάρχει ανάγκη να σκύψουμε καθένας στο πρόβλημα, και, αξιοποιώντας την εμπειρία των άλλων, να λύσουμε το θέμα που μας απασχολεί, να δώσουμε απαντήσεις στον εαυτό μας για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Η παροχή ενέργειας, δηλαδή η δημιουργία υπόβαθρου δύναμης για την υπέρβαση των καθημερινών προβλημάτων και ερωτημάτων της ζωής, είναι κρίσιμο θέμα.
Και αυτός ήταν ο λόγος που ο Χριστός έμεινε μαζί μας για χρόνια, προκειμένου να μας διδάξει, και όχι να μας δώσει “βιομηχανικά χάπια εξάρτησης”. Ο Χριστός καθιέρωσε μια πλήρη διδασκαλία απάντησης των μεγάλων – και των μικρών προφανώς – ερωτημάτων της ζωής και του θανάτου. Καθιέρωσε μια προσέγγιση από το Α έως το Ω, ακριβώς για να μπορεί να “σώζει”, να δίνει απαντήσεις σε όλα τα προσωπικά μας ερωτήματα: του φυσικού μας κόσμου, ζωής και θανάτου, του κοινωνικού μας περιβάλλοντος και των συγκρούσεων που υπάρχουν μέσα σε αυτό, αλλά και των πολύ προσωπικών μας ερωτημάτων για τις λεπτομέρειες της ζωής μας.
Η ορθή αντίληψη του ρόλου που παίζει ο πάροχος της ενέργειας στον εσωτερικό μας κόσμο, είναι η βασική προϋπόθεση για μια πετυχημένη καθημερινότητα με την προοπτική του μέλλοντος και όχι του χθες.