Παροχή ενέργειας σημαίνει παροχή στοιχείων από τα οποία εξαρτάται η δύναμη και η δυναμική της καθημερινής μας ζωής, είτε αυτή είναι βενζίνη για το αυτοκίνητο, είτε είναι ηλεκτρισμός για τις συσκευές που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η ατομική αλλά και παγκόσμια πραγματικότητα και αλήθεια σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει – κατά κυριολεξια – χωρίς την ενέργεια του ήλιου και των άλλων στοιχείων της ζωής – νερό, τροφές, αέρας-αναπνοή – διότι όταν αυτά δεν υπάρχουν ο άνθρωπος παύει να υπάρχει.
Άρα, η παροχή ενέργειας μέσω των τροφών και του αέρα στο σώμα μας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του, διότι σε αντίθετη περίπτωση είτε πεθαίνουμε είτε ασθενούμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και το μήκος της ατομικής μας ζωής. Ωστόσο, ενώ αυτό είναι εύκολα κατανοητό για τον καθένα μας στον σύγχρονο κόσμο, όταν ερχόμαστε στα θέματα της ποιότητας του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί δηλαδή που λειτουργεί η ρίζα, δηλαδή η σκέψη και τα συναισθήματά μας, οι απόψεις και οι αποφάσεις μας για ο,τιδήποτε μας απασχολεί μέσα στην καθημερινή μας ζωή, εκεί αρνούμαστε να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε, διότι θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι σοβαρό θέμα, ή δεν είναι τόσο σοβαρό όσο σοβαρό και άμεσο είναι να πετύχω στην καθημερινή μου δουλειά ή την επιδίωξη των προσωπικών μου στόχων.
Και αυτό, φυσικά, έχει ως αποτέλεσμα την μη τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με στοιχεία που θα τον ενισχύουν, ώστε να είναι δυνατός στη σκέψη, στις αποφάσεις, τις επιλογές και στην εφαρμογή όλων αυτών που εγώ ή εσύ αποφασίζουμε.
Η αδράνεια με την οποία προσεγγίζουμε τα θέματα αυτά του ατομικού εσωτερικού μας κόσμου, δείχνει και το ενδιαφέρον μας για την ποιότητα της προσωπικής μας ζωής στην καθημερινότητα, γιατί ακριβώς εκεί βρίσκεται η ρίζα όλων των προσωπικών μας αδυναμιών, με αποτέλεσμα να περνάμε εύκολα από την ικανοποίηση στην πλεονεξία, από την επάρκεια στην γκρίνια για ό,τι δεν έχουμε, από την ευχαρίστηση εκ των υπαρχόντων στην μέγγενη της φιλαργυρίας, και εύκολα “διαβαίνουμε τον Ρουβίκωνα” μη γνωρίζοντας το τί πραγματικά μας περιμένει από αυτή την πρόχειρη και χωρίς καλή αντίληψη των συνεπειών απόφασή μας.
Η αδράνεια, δηλαδή, στην αναζήτηση της ενίσχυσης του εσωτερικού μας κόσμου, έχει ως συνέπεια την καχεξία των απόψεών μας, την αδυναμία να γνωρίζουμε το καλό από το κακό, και τελικά να κάνουμε λάθος επιλογές και πράξεις ασύμφορες που μας οδηγούν μακριά από την προσωπική μας επιτυχία. Και ο Χριστός εξήγησε ότι εάν δεν αναζητήσουμε πρώτα την βελτίωση του εσωτερικού μας κόσμου αναζητώντας την άποψη του δημιουργού μας, τότε βάζουμε το άλογο πίσω από το κάρο και ακυρώνουμε την φυσική μας πορεία ή την οδηγούμε σε αδιέξοδα.