Οι αποκαλύψεις του Χριστού στους ακροατές και μαθητές του για την αιώνια ζωή στηρίζονται πάνω στην γνώση της Παλαιάς Διαθήκης.
Μόνο εκεί θα μπορούσε να στηρίξει την γνώση για το τι είναι και πως λειτουργεί η αιώνια ζωή: από την μια η ορθή εικόνα του φυσικού κόσμου και από την άλλη οι πληροφορίες των Ιερών Γραφών.
Ο φυσικός κόσμος μας διδάσκει την ζωή και την εξέλιξη της ζωής. Τα Ιερά Γράμματα μας εξηγούν πως αυτή η ζωή του φυσικού κόσμου είναι παράλληλη, είναι μια παραβολή της αιώνιας ζωής. Είναι ένα σχολείο μέσα από το οποίο κάθε μαθητής μπορεί να κατανοήσει τις προεκτάσεις της ζωής από την καθημερινότητα στην αιωνιότητα.
Και ο Χριστός δεν χάνει την ευκαιρία να αποκαλύψει σε κάθε καλοπροαίρετο ενδιαφερόμενο πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος της αιωνιότητας και πως ένας φυσικός άνθρωπος γίνεται μέτοχος αυτής της εμπειρίας.
Στην περίπτωση του Εβραίου δασκάλου Νικόδημου, ο Χριστός ανοίγει όλο τον οδικό χάρτη για την πορεία προς την εμπειρία αυτή. Καταθέτει στον συνομιλητή του ποια είναι τα στοιχεία με τα οποία κάποιος ξεκινά τους προβληματισμούς του και ποια είναι τα στοιχεία εκείνα με τα οποία πορεύεται στην καθημερινότητά του, όσο μακράς ή σύντομης διάρκειας και αν είναι αυτή.
Για τον Χριστό δεν υπάρχουν μυστικά απόκρυφα. Υπάρχουν μόνον αξίες τις οποίες πρέπει ο ενδιαφερόμενος να δοκιμάσει, να αξιολογήσει ο ίδιος προσωπικά και να τις θέσει σε λειτουργία ο ίδιος προσωπικά για να έχει και προσωπικά αποτελέσματα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε καθημερινή μας δραστηριότητα.
Στον Χριστό δεν υπάρχουν άλυτα μυστήρια, αλλά υπάρχουν προκλήσεις για έρευνα. Δεν υπάρχουν φόβοι του άγνωστου, αλλά υπάρχει προθυμία να υπερβώ τις μικρότητες και τις αδυναμίες μου, προκειμένου να ισχυροποιηθεί ο εσωτερικός μου άνθρωπος και από δειλός και φοβισμένος, να γίνω γενναίος και αποτελεσματικός. Να λύνω μυστήρια με τον Χριστό και όχι να θεσπίζω ως μυστήρια τις δικές μου αδυναμίες και δειλίες.
