Οι θυσίες των ζώων σταμάτησαν. Οι άνθρωποι πλέον, μετά την ανάσταση του Χριστού, αναζητούν το θέλημα του θεού παρατηρώντας, όχι την κίνηση του καπνού ή τα σπλάχνα των ζώων, αλλά τα μηνύματα του Αγίου Πνεύματος που φτάνουν μέσα στην συνείδηση και στον νου κάθε πιστού.
Και αυτό διότι πλέον η παρουσία του θεού στην καθημερινότητα είναι ένα γεγονός που μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός, τόσο για τον τρόπο όσο και για το γιατί αυτό συμβαίνει. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Ρωμαίους, χαρακτηρίζει το ανθρώπινο σώμα του πιστού ως περιοχή μέσα στην οποία συμβαίνουν τα πάντα για έναν άνθρωπο. Η θυσία ενός ζώου δεν είναι πλέον απαραίτητη, αλλά απαραίτητη είναι σε κάθε περίπτωση η μεταμόρφωση του εσωτερικού ανθρώπου.
Βωμός, πάνω στον οποίο γίνονται οι θυσίες της μετάνοιας και της ανανέωσης, είναι πλέον το εσωτερικό του σώματός μας και μάλιστα με δυο παραμέτρους, στοιχεία τα οποία ο απόστολος Παύλος είχε δοκιμάσει ο ίδιος προσωπικά. Το ένα είναι η ζωντανή θυσία του σώματός μας με ότι αυτό συνεπάγεται στην καθημερινότητά μας, και το δεύτερο είναι η λογική λατρεία. Κανένα από τα δυο αυτά στοιχεία δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει μεμονωμένα, αλλά το ένα είναι η απαραίτητη προϋπόθεση του άλλου.
Η θυσία των προσωπικών μου επιθυμιών που κτίζονται μέσα μου, πρέπει να συνοδεύεται από την λογική των πραγμάτων, διότι αυτό είναι πλέον η λατρεία. Λατρεία χωρίς την κοινή λογική δεν γίνεται αποδεκτή, διότι το θέλημα του θεού για την καθημερινότητά μας είναι πράγμα οπωσδήποτε θετικό και όχι αρνητικό, πράγμα που κοινωνικά είναι αποδεκτό και επιπλέον έχει αρχή, μέση και τέλος, δηλαδή είναι τέλειο.
Και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι μια απόλυτα προσωπική υπόθεση που συντελείται μέσα μας, στον εσωτερικό μας άνθρωπο και στην συνείδησή μας, μέσα από τις προσωπικές μας αποφάσεις, χωρίς κανείς να μπορεί να το διακόψει χωρίς την δική μας σύμφωνη γνώμη.
