Στην προσπάθεια που κατέβαλε ο Χριστός να εξηγήσει σε μας την ιεράρχηση των αναγκών μας χρησιμοποίησε τον αριθμό “πρώτον”.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Χριστός ξεκαθάρισε με απόλυτο τρόπο ποια είναι η “πρώτη” – όχι η δεύτερη, όχι η τρίτη, όχι η χιλιοστή, όχι, όχι, όχι – ανάγκη κάθε ανθρώπου όσα χρόνια ζει πάνω στη γη. Λέγοντας βέβαια η “πρώτη”, είναι προφανές ότι μέσα στη σκέψη του υπάρχει η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη, η χιλιοστή κοκ, αλλά η “πρώτη” είναι “πρώτη” και δεν είναι δεύτερη ή χιλιοστή.

Αυτό είναι το κρίσιμο θέμα στην καθημερινότητά μας: το να διατηρούμε μέσα στην συνείδησή μας την πρώτη θέση για το πρώτο πράγμα, την δεύτερη θέση για το δεύτερο, κοκ. Όχι να αδιαφορούμε, να αφορίζουμε και να εξοβελίζουμε από την ζωή μας το δεύτερο και το τρίτο, αλλά να διατηρούμε την πρώτη αξία, την πρώτη ανάγκη, στην πρώτη θέση.

Και φυσικά αυτό είναι πολύ δύσκολο, γιατί η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από παραπλανητικούς τίτλους, οι οποίοι θέλουν να καταλάβουν την πρώτη θέση μέσα στο 24ωρο μας, δηλαδή να απομακρύνουν, όχι να εξαφανίσουν, την πρώτη ανάγκη από την πρώτη θέση. Και είναι προφανές και έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι αν φύγει η πρώτη αξία από την πρώτη θέση, σύντομα η πρώτη αξία από την δεύτερη θέση θα βρεθεί στην τρίτη, στην τέταρτη, στην χιλιοστή και τελικά θα έχει εξαφανιστεί από τον υπαρξιακό μου χάρτη.

Ακριβώς γιατί η πάλη και ο αγώνας μας είναι άνισος και ο αντίδικός μας ξέρει πολύ καλά πως να πετυχαίνει τον σταδιακό εξοβελισμό της πρώτης ανάγκης από την πρώτη θέση στο επόμενο και στο επόμενο στάδιο, μέχρις ότου χαθεί εντελώς από τον προσωπικό μου ενεργητικό μου χάρτη. Η αμέλειά μας, η αδιαφορία μας, οι λάθος εκτιμήσεις μας στην αξία της πρώτης ανάγκης, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην διαστρέβλωση των αξιών και τελικά στις λάθος επιλογές μας.