Η εξιχνίαση των προσωπικών μας ορίων είναι προφανές ότι δεν ανήκει στους άλλους, αλλά είναι μια απόλυτα προσωπική μας εργασία, εάν βέβαια δεν θελήσουμε να μοιραστούμε με κάποιον τα πολύ προσωπικά μας εσωτερικά ζητήματα. Διότι, όπως στο φυσικό μας σώμα υπάρχουν όργανα και λειτουργίες αυτών των οργάνων, οι οποίες – λειτουργίες – κατά κανόνα μάς είναι άγνωστες ή τουλάχιστον μη ορατές, δηλαδή αόρατες, αλλά υπαρκτές, αφού χωρίς αυτές τις λειτουργίες το σώμα μας θα είναι νεκρό, έτσι και στο εσωτερικό μας σώμα, τον ψυχικό κόσμο που κατοικεί μέσα μας, και τον ονομάζουμε σκέψεις, συναισθήματα, αντιλήψεις, και μυριάδες άλλες ονομασίες, έχει και αυτός – ο εσωτερικός μας – μη ορατός, δηλαδή αόρατος – οργανισμός, τις δικές του λειτουργίες, οι οποίες και αυτές επηρεάζουν τα πάντα μέσα στην καθημερινότητά μας.
Όπως ένα αγκάθι στο δάχτυλό μας επηρεάζει την συμπεριφορά μας, έτσι και η φωνητική προσβολή στο πρόσωπό μας επηρεάζει τον εσωτερικό μας κόσμο και αντιδρά ανάλογα. Με λίγα λόγια, αυτός ο μη ορατός αλλά υπαρκτός κόσμος που κατοικεί μέσα στα φυσικά όργανα του φυσικού μας σώματος, έχει και αυτός τον ρόλο του μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Ένας πληγωμένος εσωτερικός κόσμος μπορεί να μην φαίνεται η πληγή του και να μην ξέρουμε την αιτία, αλλά η συμπεριφορά μας αλλάζει, και προσαρμόζεται στην αντίδραση που προκάλεσε τον εσωτερικό μας πόνο.
Διότι, το φυσικό μας σώμα έχει και άλλες λειτουργίες, μη ορατές και αυτές, αλλά αυτές είναι και οι πλέον ευαίσθητες, διότι ενεργοποιούν πληθώρα αντιδράσεων σε διάφορα φυσικά όργανα του σώματος, από τον εγκέφαλο, μέχρι την καρδιά και τα νεφρά, και πολύ περισσότερο, προκαλεί την αδράνεια ή την βίαιη συμπεριφορά μας απέναντι στην πρόκληση που προκάλεσε αυτή η έξωθεν μεν, αλλά έφτασε και επέδρασε δε έσωθεν, και πλήγωσε τα εσωτερικά μου αισθητήρια.
Και αυτό υποδεικνύει στο κάθε ενδιαφερόμενο άτομο ότι πρέπει να εξιχνιάσει τα όριά του για το μέγεθος του αγώνα με τον ίδιο του τον εαυτό. Διότι, από τον μη ορατό εσωτερικό μας άνθρωπο ξεκινούν όλα για να εξέλθουν και να γίνουν ορατή πράξη και να κριθούν από την εξωτερική συνέπεια. Η ρίζα δεν είναι στην πράξη, αλλά είναι μέσα μας. Και αυτή η ρίζα τρέφεται με διάφορες τροφές, όπως και το φυσικό μας σώμα.
Ο έσωτερικός μας κόσμος δεν είναι μια αμελητέα υπόθεση, αλλά αποτελεί τον κύριο συντελεστή των ατομικών μας πράξεων μέσα στην προσωπική μας καθημερινότητα. Οι πράξεις κατά κανόνα αντανακλούν την εσωτερική μας κατάσταση σε αυτάρκεια και γονιμότητα, και όχι αντίστροφα: οι πράξεις μας επιδρούν σε μικρότερο βαθμό στην εσωτερική μας αυτάρκεια, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από την προσωπική μας ζωή.
Τα σημαντικά συντελούνται μέσα μας, και από εκεί, από τον εσωτερικό μας κόσμο, θα ξεχυθούν ως δηλητήριο ή βάλσαμο στους έξω. Και ο Χριστός σε αυτή την περιοχή της προσωπικότητας έθεσε το κέντρο της διδασκαλίας του. Ο έσω άνθρωπος καθορίζει και την συμπεριφορά και τις πράξεις που θα γίνουν ορατές και αντιληπτές από τους γύρω. Εκεί απαιτείται εξιχνίαση των προσωπικών μας ορίων, ώστε να υπάρχει αυτάρκεια στα ουσιώδη και πενία στα επουσιώδη που συνιστούν την προσωπική μας καθημερινότητα.