Ανεξιχνίαστα σημαίνει ότι κάποια πράγματα δεν έχουν εξιχνιαστεί, δεν έχουν ακόμη γίνει γνωστά, δεν έχουν εξερευνηθεί από κάποιο άτομο, που θα έπρεπε να τα έχει ήδη εξερευνήσει, εφόσον ήταν στην δική του αρμοδιότητα και δυνατότητα. Οτιδήποτε μπορεί ένα άτομο να εξερευνήσει θα είναι προς το δικό του το συμφέρον, αλλά – πιθανόν – και για το συμφέρον των άλλων. Και, φυσικά, δεν εννοώ τα κοινωνικά σχόλια για τα θέματα της επικαιρότητας, αλλά εννοώ τα προσωπικά μας θέματα, αυτά που συμβάλλουν στην βελτίωση της προσωπικής μας καθημερινότητας.
Διότι, τα κοινωνικά σχόλια των δημοσιογράφων – και δυστυχώς και εμείς πολλές φορές είμαστε ένα είδος “δημοσιογράφων” – είναι για κατανάλωση του χρόνου, και όχι πάντα ακριβή και σχεδόν ποτέ ωφέλιμα. Τα θέματα όμως της προσωπικής μας ζωής πρέπει να εξιχνιάζονται κατά τον δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, ώστε να αποφεύγονται λάθη και παλινωδίες, αφού κάθε τέτοια περίπτωση σημαίνει προσωπική φθορά και απώλεια πολύτιμου χρόνου.
Ενώ, δηλαδή, θα μπορούσε κάποιο πρόσωπο να διαθέτει τον χρόνο και τις δυνάμεις του για να εξιχνιάσει και να κατανοήσει καλύτερα το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον – αυτές οι δύο πλευρές υπάρχουν μόνο ως αντικείμενο της προσωπικής μας εξερεύνησης και εξιχνίασης όσο ζούμε πάνω στην γη – συνήθως ξοδεύουμε χρόνο και δυνάμεις σε θέματα εκτός του προσωπικού μας συμφέροντος, με αποτέλεσμα την ζημία στον εαυτό μας. Και αυτό είναι δυσάρεστο, και εφόσον συνεχιστεί, μπορεί να αποβεί και μοιραίο.
Διότι τα ξένα θέματα, όσα δηλαδή δεν αφορούν την προσωπική μας ζωή, φαίνονται ενδιαφέροντα, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι μάς αφορούν κιόλας. Διότι καθένας και καθεμια έχει μύρια ζητήματα προσωπικά να αντιμετωπίσει, και, κατά συνέπεια, η ενασχόληση με την κοινωνική κριτική επί παντός του επιστητού δεν είναι πάντα προς το ατομικό μας συμφέρον.
Για τον λόγο αυτόν και η διδασκαλία του Χριστού επικεντρώνεται στο φυσικό πρόσωπο και στα προσωπικά του προβλήματα, τα οποία και θα επηρεάσουν την ζωή του. Η κοινωνική διάσταση έπεται, και δεν αποκλείεται. Και το πρώτο βήμα στην εξιχνίαση του ατόμου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Το “γνωθι σ αυτόν” που έλεγαν και οι αρχαίοι. Και αυτός είναι ο κορμός της διδασκαλίας του Χριστού. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο ζήτημα, και κατόπιν η κοινωνική διάσταση και τα γενικότερα προβλήματα.
Ένας καλός μαθητής του Χριστού, πρώτα κοιτάει τον εαυτό του και κατόπιν τους άλλους και όχι το αντίστροφο. Διότι εύκολα καταφεύγουμε στην κριτική για τα λάθη των άλλων, αλλά ξεχνάμε να κοιτάξουμε και τον καθρέφτη της προσωπικής μας συνείδησης, με αποτέλεσμα να χάνουμε χρόνο και φίλους, αδικώντας τελικά τον εαυτό μας. Η προσωπική μας συνείδηση είναι ο καθρέφτης που μάς παρουσιάζει τον ίδιο μας τον εαυτό. Και τα προσωπικά μας λάθη αφήνουν μέσα μας αρνητικό αντίκτυπο, με αποτέλεσμα να χάνουμε χρόνο και δυνάμεις που θα μπορούσαν να έχουν επενδυθεί σε ένα καλύτερο μέλλον και όχι σε διόρθωση του παρελθόντος.
Ο Χριστός εξήγησε ότι η ζωή του ανθρώπου είναι στο μέλλον και όχι στο παρελθόν, όπως συμβαίνει και με τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μας, ο οποίος μάς πληροφορεί για τον δρόμο που ήδη έχουμε διανύσει, αλλά η προσήλωση και απασχόληση με το πίσω – το παρελθόν – ενέχει πολλούς κινδύνους ατυχημάτων στο μέλλον.