Οι περιοχές του χώρου και του χρόνου μέσα στις οποίες κάθε άνθρωπος βιώνει την καθημερινότητά του, έχουν όρια με φυσικό και αμετακίνητο τρόπο. Ο χώρος μέσα στον οποίο κινούμαστε καθημερινά είναι περιορισμένος, ακόμη και εάν κάποιος ταξιδεύει σε χώρους μακρινούς από τον τόπο κατοικίας του. Και ο χρόνος είναι αμείλικτος, διότι κανείς ποτέ δεν έχει υπερβεί το τελικό όριο του φυσικού τέλους της επίγειας ζωής, ανεξάρτητα από άλλες παραμέτρους, όπως πχ ο πλούτος, η δόξα, η εξουσία.
Ο χώρος και ο χρόνος είναι οι δύο παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν την καθημερινότητά μας, ανεξάρτητα εάν το άτομο έχει την αίσθηση αυτών των πραγμάτων ή όχι. Διότι όλοι οι άνθρωποι που γεννιούνται πεθαίνουν, και κανείς δεν ζει σε άλλο πλανήτη, αλλά όλοι κατοικούμε πάνω στον πλανήτη γη. Και αυτή η οδυνηρή μέχρι σήμερα αλήθεια και πραγματικότητα, καθηλώνει την διάθεσή μας για ζωή. Όχι γιατί έχουμε πεθάνει – μια χαρά περνάμε – αλλά γιατί ο εσωτερικός μας κόσμος έχει την επιθυμία να ζήσουμε, ενώ βλέπουμε και ξέρουμε με απόλυτη ασφάλεια ότι κανείς δεν έχει ποτέ υπερβεί αυτά τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Και σε αυτόν ακριβώς τον παράγοντα της καθήλωσης και του αδιέξοδου εστιάζει η διδασκαλία του Χριστού. Διότι αυτή η διδασκαλία του δεν είναι μόνο ευχολόγια για καλύτερη ζωή, αλλά είναι και ένας πρακτικός δρόμος αλλαγής προοπτικής της ζωής. Ενώ, δηλαδή, όλοι ευχόμαστε τα καλύτερα για όλους, ο Χριστός δεν έμεινε ΜΟΝΟ σ αυτό, αλλά υπέδειξε και ένα πρακτικό δρόμο υπέρβασης των σκέψεων και των καθηλωμένων συναισθημάτων, που δημιουργεί το απόλυτο του ορίου της εδώ ζωής και του θανάτου.
Αποκάλυψε ότι το άτομο εάν επιθυμεί μπορεί να ακολουθήσει ένα δρόμο όχι απόρριψης, αλλά υπέρβασης της εδώ σκληρής πραγματικότητας μέσω της πίστης στην δική του υγιαίνουσα διδασκαλία. Η πίστη δηλαδή στον άγνωστο θεό – τον θεό κανείς ποτέ δεν τον είδε και δεν τον ξέρει – εφόσον συνοδεύεται από την εφαρμογή των οδηγιών του Χριστού, όπως ο ίδιος εξήγησε στους τότε ακροατές του, παρέχει την δυνατότητα της υπέρβασης των ορίων του χώρου και του χρόνου, δηλαδή των δύο παραγόντων που καθηλώνουν την προσωπική μας καθημερινότητα.
Και η είσοδος στην πορεία αυτού το δρόμου ξεκινά κάθε στιγμή για κάθε άνθρωπο πάνω στην γη. Δεν υπάρχει χρόνος και τόπος που να είναι περιορισμενο το άτομο από την ευκαιρία της εισόδου στην πορεία αυτή που υπέδειξε ο Χριστός με την πίστη στην δική του υγιαίνουσα διδασκαλία. Η απόφαση ανήκει αποκλειστικά στο άτομο που ενδιαφέρεται, και όχι σε άλλους εξωγενείς παράγοντες, που πιθανόν θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν την προσωπική απόφαση για την νέα πορεία της πίστης στην διδασκαλία του Χριστού.