Η σύντομη ζωή μας πάνω στην γη, ακόμη και αν ζήσουμε εκατό χρόνια, δεν είναι παρά μια στιγμή μέσα στο σύνολο της ζωής της ανθρωπότητας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι και η προσωπική μας εμπειρία, διότι κάθε στιγμή είναι κρίσιμη στην προσωπική μας καθημερινότητα, και απαιτείται προσοχή στην διαχείριση των πραγμάτων που εμπίπτουν μέσα στα προσωπικά μας όρια, δηλαδή στον χρόνο και στον χώρο που καθένα πρόσωπο έχει στην διάθεσή του.
Διότι, η εξιχνίαση των θεμάτων που βρίσκονται μέσα – εντός – της δικής μας περιοχής βίου, δεν ανήκει ποτέ σε άλλους, αλλά αποκλειστικά στην δική μας αρμοδιότητα και ευθύνη, ενώ παράλληλα, εφόσον διαθέτουμε επιπλέον δυνάμεις, υπάρχουν περιθώρια επέκτασης των ορίων, ανάλογα με τις ατομικές μας δυνατότητες. Και αυτά όσον αφορά μόνον τον χωρικό παράγοντα, αφού ο χρονικός δεν είναι εξαρτημένος από καμμιά ύπαρξη πλην του δημιουργού.
Στον διαθέσιμο, λοιπόν, χώρο και χρόνο κάθε άτομο έχει πολύ μεγάλο έργο να κάνει, προκειμένου να εκπληρώσει τον δικό του ρόλο μέσα στην ανώνυμη κοινωνία των οκτώ δισεκατομμυρίων που μάς περιβάλλει. Και μπορεί αυτό να ακούγεται μαγικό, ωστόσο είναι απολύτως βέβαιο, ότι κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται πάνω στην γη, έχει να εκτελέσει και ένα “δρομολόγιο” ζωής, δηλαδή να αναπτυχθεί και να εκτελέσει τον δρόμο του, αφού βέβαια έχει αποκτήσει την κατάλληλη ηλικία σε ανάπτυξη σώματος και αντίληψης.
Και αυτό το “δρομολόγιο” έχει την δική του καθημερινότητα, που είναι αυτή που βιώνει κάθε ζωντανός άνθρωπος πάνω στην γη. Και αυτό το δρομολόγιο έχει την σφραγίδα ευθύνης του ατόμου, πάντα βέβαια σε συνάρτηση με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Διότι άλλη καθημερινότητα έχει το άτομο μιας ορισμένης περιοχής και εποχής, και άλλη κάποιο άλλο άτομο μιας άλλης περιοχής και άλλης εποχής, αφού όλα είναι εξαρτημένα από τους δύο αυτούς παράγοντες του χώρου και του χρόνου.
Σε αυτά τα πλαίσια καλείται το άτομο να ανακαλύψει τον εαυτό του και τις δυνάμεις – εφόδια, τα οποία διαθέτει, προκειμένου να “τρέξει” το προσωπικό του δρομολόγιο, αφού κάθε άτομο, όπως και τα αυτοκίνητα σε ένα πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο, είναι μία μεμονωμένη περίπτωση κίνησης, και υπεύθυνο είναι το άτομο που ταξιδεύει και όχι μόνο οι άλλοι, που και αυτοί κινούνται γύρω του. Με λίγα λόγια, το άτομο είναι υπεύθυνο για την πορεία και την πληρότητα της ετοιμασίας, αλλά και της φροντίδας κατά την πορεία και όχι βέβαια οι άλλοι. Και αυτό ήταν το μήνυμα του Χριστού.
Μην χάνεστε μέσα στο πλήθος ως ανώνυμα πλάσματα, αλλά ανακαλύψτε και εξιχνιάστε τα προσωπικά σας όρια και το περιεχόμενο της προσωπικής σας ζωής, χωρίς να παρασύρεστε από την πορεία των άλλων. Κάθε πρόσωπο είναι αυθύπαρκτο και έχει την δυνατότητα της αναγκαίας πληρότητας για την πορεία, την οποία πρέπει να διανύσει στον πρόσκαιρο επί γης βίο του. Και ο Χριστός υποσχέθηκε με αποδείξεις, ότι όποιο άτομο, άνδρας ή γυναίκα, εφαρμόζει την δική μου διδασκαλία και δεν χάνεται μέσα στην ανώνυμη μάζα του κόσμου, θα βιώνει μεν την προσωπική του πληρότητα εδώ, αλλά η επιτυχία εδώ θα είναι – με αποδείξεις – και επιτυχία στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Η γνώση του παρελθόντος δεν βοηθά καθόλου για την καλή εξέλιξη του προσωπικού μας μέλλοντος.