Η απασχόληση με τα ζητήματα της καθημερινότητας και του βιοπορισμού είναι καλή και σημαντική, αλλά δεν είναι επαρκής για τις ουσιαστικές ανάγκες της ζωής μας. Δεν είναι αμελητέα, αλλά δεν είναι το παν.

Η καθημερινότητα και οι προκλήσεις που μας προσφέρει είναι οι ευκαιρίες για να κατεργαστούμε έναν ισχυρότερο και πιο έμπειρο χαρακτήρα, έναν  πιο πλήρη εσωτερικό άνθρωπο, μια προσωπικότητα που κάνει αυτό που θέλει και δεν κάνει αυτό που δεν θέλει.

Οι τυχαίες επιτυχίες δεν είναι το καλύτερο εφόδιο και η καλύτερη εμπειρία για να την επαναλαμβάνω στην καθημερινότητα. Και τούτο διότι η τύχη είναι άγνωστη και πολλές φορές οι επιπτώσεις είναι τραγικές.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός μας οδηγεί στην προσωπική μας εμπλοκή, μας διδάσκει να εξασκούμε μόνοι μας τις ικανότητές μας, μας διδάσκει να αποκτούμε προσωπική εμπειρία καθώς παλεύουμε με τις καθημερινές μας προκλήσεις, διότι αυτό είναι το κέρδος μας: η σοφία και η ικανότητα που προκύπτει μέσα από τις εμπειρίες αυτές.

Αν παρακολουθούμε μόνον τις επιτυχίες και τις εμπειρίες των άλλων, εμείς προφανώς μένουμε άπειροι και αδαείς. Αν η προσωπική μας καθημερινότητα περιλαμβάνει τις δικές μας επιτυχίες, τότε προφανώς έχουμε περιθώρια βελτίωσης και τα κοσμήματα του εσωτερικού μας κόσμου θα γίνονται κάθε μέρα και πιο πολύτιμα.