Με τον έλεγχο των δηλώσεων δεν ανακαλύπτουμε μόνον τυχόν λάθη που έχουν παρεισφρήσει στις δηλώσεις, αλλά πολλές φορές διορθώνουμε και τις δικές μας εντυπώσεις και υπολογισμούς από την απλοϊκή πρώτη προσέγγιση του περιεχομένου των δηλώσεων.
Άρα, δεν είναι μόνον προς όφελος όλων ο έλεγχος των δηλώσεων, αλλά είναι πρωτίστως για μένα, για το κάθε φυσικό πρόσωπο που σέβεται τον εαυτό του τον 21ο αιώνα, δηλαδή μια εποχή των εξειδικεύσεων, των σκληρών αναζητήσεων της αλήθειας και των καθημερινών αληθειών. Η μελέτη των σημαντικών δηλώσεων είναι υποχρέωση του κάθε φυσικού προσώπου, το οποίο και μπορεί να ζητήσει την γνώμη και άλλων ειδικών.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Χριστός δεν εμφανίστηκε ως “διάτων αστήρ”, αλλά εμφανίστηκε ως δάσκαλος, δίδαξε, υπέδειξε την οδό της αναζήτησης τόσο της αιώνιας αλήθειας της δημιουργίας, όσο και της αλήθειας των καθημερινών μας αναζητήσεων και προβληματισμών.
Τα “ουαί” προς τους γραμματείς και φαρισαίους της εποχής αφορούσαν την λανθασμένη προσέγγιση των υπευθύνων της εποχής στην αναζήτηση των καθημερινών αληθειών της ζωής. Μιας ζωής όμως που δεν εξαντλείται μόνον με την επίλυση των καθημερινών ζητημάτων, αλλά θέτει ως στόχο και την πορεία προς την αιωνιότητα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός κατηγόρησε και καταδίκασε την νοοτροπία των υπευθύνων της εποχής του: όχι μόνον τα καθημερινά δεν μπορούσαν να λύσουν οι ακροατές του εφαρμόζοντας την διδασκαλία των φαρισαίων, αλλά προφανώς και η πορεία προς την κατανόηση της αναζήτησης των αιωνίων αληθειών ήταν μακράν απαράδεκτα σκοτεινή. Διότι όποιος δεν μπορεί να λύσει τα καθημερινά του ζητήματα και δεν μπορεί να καλύψει τις προσωπικές του ανάγκες σήμερα, προφανώς είναι πτωχός ή αδαής, και, φυσικά, αυτό δεν είναι ο καλύτερος δείκτης σοβαρότητας και υπευθυνότητας για μια ζωή με προοπτικές του μέλλοντος.
Τόσο στην παραβολή των δέκα παρθένων, όσο και στην παραβολή των δούλων με τα τάλαντα, η εικόνα που ήθελε ο Χριστός να φέρει στην αντίληψη των ακροατών του ήταν απόλυτα διαφορετική. Η σκέψη, ο υπολογισμός, η αναζήτηση μεθόδων εμπλουτισμού του ουσιαστικού περιεχομένου της ζωής, η σταδιακή βελτίωση και η παιδεία, η τόλμη και όχι η αδράνεια, είναι μερικά από τα πολύτιμα στοιχεία που μπορεί ο καθένας να αναζητήσει και να εντοπίσει μέσα στην διδασκαλία του Χριστού.
Ο έλεγχος δεν είναι προσβολή, αλλά είναι ένδειξη και απόδειξη ενδιαφέροντος για την αναζήτηση και κατανόηση της αλήθειας των πραγμάτων.
Η αναφορά σε αυθεντίες που μόνον αυτοί γνωρίζουν την αλήθεια, είναι έννοιες του μεσαίωνα, μακράν την αληθείας της διδασκαλίας του Χριστού.
Το μυστήριον της πίστεως δεν είναι φόβητρο, αλλά πρόκληση και εφόδιο για κάθε εχέφρονα που αναζητά όχι μόνον να βελτιώνει καθημερινά το βιοτικό και πολιτιστικό του επίπεδο, αλλά και να εξερευνά δια της πίστεως όλα εκείνα που δεν μπορούν ακόμη να περιγραφούν, ωστόσο συνθέτουν τον ιστό της μελλοντικής καθημερινότητας. Όχι μόνον δεν δίδαξε φόβο ο Χριστός, αλλά παρακίνησε σε συζήτηση και διάλογο για όλα τα θέματα, καθημερινότητας και αιωνιότητας.
Καθένας καλείται να ακούσει αυτή την φωνή της παιδείας, να αναζητήσει αυτή την πορεία της αριστείας, και να αναζητήσει πίσω από τα γεγονότα την προσωπικότητα του δημιουργού, ώστε να κατανοήσει και το δικό του προσωπικό μέτρο δυνάμεως, αγάπης και σωφρονισμού, στοιχεία απαραίτητα για την ευθυγράμμιση της επιτυχημένης καθημερινότητας προς την προοπτική της αιωνιότητας.