Η γνωστή φράση του Γερμανού ποιητή Γκαίτε έχει σχέση με το φως και όχι μόνον. Δεν είπε δηλαδή μου αρέσει το φως, δεν είπε τι καλό που είναι το φως, αλλά είπε περισσότερο φως, δηλαδή μετέφερε την αξία του φωτός στην ποσότητα και όχι μόνο στις ιδιότητες και την σημασία του φωτός. Και βέβαια όλοι καταλαβαίνουμε ότι για να μιλήσει, και μάλιστα στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ο μεγάλος αυτός ποιητής για ποσότητα φωτός και όχι απλά για φως, κάτι μεγάλο και σημαντικό ήθελε να δηλώσει και να μας αφήσει παρακαταθήκη. Διότι όλοι ξέρουμε το φως, αλλά τότε, πριν από περίπου διακόσια χρόνια, η έννοια της ποσότητας του φωτός λίγο ήταν αντιληπτή. Όλοι ξέρουμε το φως και όλοι θέλουμε το φως. Λίγοι όμως είναι εκείνοι, όπως οι φρόνιμες παρθένες της παραβολής, που μεριμνούν καθημερινά ώστε όχι μόνον να έχουν, αλλά να έχουν και περίσσευμα, ακριβώς γιατί οι ανάγκες μας στα πολύτιμα πράγματα – φως, νερό, ζωή, κλπ – δεν είναι παιχνίδι, στο οποίο και αν χάσουμε, παιχνίδι ήταν! Και κάτι ακόμη. Και αν γνωρίζουμε το φως, δική μας δουλειά είναι να κρατάμε την πηγή του φωτός πάντοτε διαθέσιμη, την πηγή του νερού πάντα σε λειτουργία ώστε να γεμίζει τις δεξαμενές μου καθημερινά με πληρότητα, με αφθονία, που δεν θα επαρκεί μόνο για μένα αλλά και για πολλούς άλλους.
