Η κατάκτηση, δηλαδή η κυριαρχία πάνω σε κάτι, χώρο ή χρόνο ή ο,τιδήποτε έχει υπαρξιακή υπόσταση, είναι κοινή έννοια στην ατομική μας καθημερινότητα. Από τους στόχους που καθένας θέλει να κατακτήσει, έως τον περίπατο με τα πόδια ή την βόλτα με το αυτοκίνητο, όλα αποτελούν θέμα κατάκτησης και άφιξης στον προορισμό.
Τίποτα μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα δεν γίνεται τυχαία. Όλα έχουν την βάση και την εξέλιξή τους μέχρι την οριστική άφιξη στον στόχο. Και αυτή η αλήθεια της πραγματικότητας – και όχι μόνο η θεωρητική και φιλοσοφική της διάσταση – οδηγεί στην αναζήτηση του καλύτερου δρόμου για την άφιξη μέχρι τον προορισμό που καθένας έχει θέσει στην ατομική του καθημερινότητα. Διότι όλοι ταξιδεύουμε καθημερινά, αλλά καθένας έχει τον δικό του προορισμό και αγωνίζεται λίγο ή πολύ να φτάσει στον δικό του προορισμό και όχι στον προορισμό κάποιου άλλου.
Είναι, δηλαδή, μια απόλυτα προσωπική και ατομική εμπειρία η πορεία προς τον ατομικό μας στόχο, αν και δίπλα μας, μπροστά και πίσω μας ακολουθούν μυριάδες άτομα με διαφορετικούς όμως προορισμούς καθένας, και με διαφορετική διαχείριση των θεμάτων που τον απασχολούν κάθε στιγμή της δικής του πορείας. Μπορεί η πορεία να εμφανίζεται κοινή για κάποιες στιγμές ή περιόδους, αλλά το τέλος αυτής της πορείας είναι πάντα απόλυτα προσωπικό και ατομικό και καθένας παίρνει την θέση που έχει προοριστεί για να καθίσει, χωρίς συγχήσεις και χωρίς αμφισβητήσεις.
Άλλωστε, κατά την διάρκεια της πορείας όλα έχουν ήδη αποσαφηνιστεί, και χωρίς αμφισβητήσεις έχουν αποκρυσταλλωθεί όλες οι λεπτομέρειες του βίου και των σκοπών του ατομικού μας ταξιδιού μέχρι την κατάκτηση του στόχου. Και ο Χριστός εξήγησε αυτή την αλήθεια. Όλοι ταξιδεύουμε καθημερινά – κατά κυριολεξία και μεταφορικά – και καθένας βαδίζει στον δικό του προορισμό, προσέχοντας την ατομική του πορεία για να τον μεταφέρει στην δική του κατάκτηση του βραβείου – μεταφορικά αλλά και κατά κυριολεξία – σε οτιδήποτε ο ίδιος έχει θέσει ή του έχουν αναθέσει κάποιοι άλλοι και ο ίδιος έχει συμφωνήσει να κατακτήσει.
Δίπλα στον ένα οδοιπόρο βαδίζουν άλλες μυριάδες προσώπων και καταστάσεων, ωστόσο αυτό δεν πρέπει να δημιουργεί σύγχυση στην ουσία του. Διότι το άτομο παραμένει μία προσωπικότητα που επηρεάζεται και επηρεάζει, αλλά δεν συγχέεται με το πλήθος, διότι φέρει μέσα του ένα ατομικό στοιχείο της δικής του προσωπικότητας, το οποίο είναι μοναδικό στην παρούσα κατάσταση, αλλά και στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας.
Ποτέ δεν υπήρξε σύγχυση προσώπων. Υπήρξαν και υπάρχουν εξωτερικές ομοιότητες προσώπων στον ίδιο χώρο και χρόνο, αλλά ποτέ δεν υπήρξε σύγχυση μέχρι σήμερα για τον ρόλο και την προσωπικότητα κάθε ατόμου. Και όσοι εργαζόμαστε ξέρουμε καλά αυτή την αλήθεια. Η αμοιβή είναι απόλυτα εξαρτημένη από την προσφορά του προσώπου που εργάζεται και ποτέ δεν μεταφέρονται αγαθά από ένα εργοδότη σε άλλον μη εργαζόμενο, εάν δεν είναι πιστοποιημένη η παρουσία και το έργο του.
Μπορεί στον δρόμο να είμαστε πολλοί, αλλά καθένας έχει τον ατομικό του προορισμό και τον δικό του στόχο που πρέπει να κατακτήσει στην δική του ζωή και στην δική του καθημερινότητα, και δεν υπάρχει σύγχυση στα πρόσωπα και στους προορισμούς κατά την πρακτική έννοια της καθημερινότητας.