Κάθε προσωπική μας κατάκτηση είναι ένας άθλος. Μπορεί να μην είναι σπουδαίος για τους άλλους, αλλά η προσπάθεια να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, έχει μεγάλη αξία, για το άτομο που επιχειρεί να αλλάξει τα προσωπικά του επιτεύγματα, δηλαδή να προσθέσει την νέα επιτυχία της κατάκτησης στο δικό του προσωπικό χαρτοφυλάκιο. Και μπορεί για τους άλλους να είναι ασήμαντο, ωστόσο η αξία της επιτυχίας αφορά πρώτα τον “κατακτητή”, και κατόπιν τους γύρω του.
Διότι κάθε προσωπική κατάκτηση εφοδιάζει με αισιοδοξία το άτομο, προκειμένου να επιχειρήσει την επόμενη προσπάθεια, για μια ακόμη παραπέρα κατάκτηση. Η επανάπαυση είναι μεγάλος κίνδυνος, γιατί τροφοδοτεί με υπερηφάνεια και εγωισμό την συνείδηση του ατόμου, αντί να γεμίσει με κέφι για νέες κατακτήσεις. Μόνο οι νεκροί δεν έχουν ανάγκη κατακτήσεων. Όλοι οι ζωντανοί έχουμε ανάγκη από τις προσωπικές, όσο και από τις κοινωνικές κατακτήσεις, διότι αυτές αλλάζουν το σήμερα, αλλά ταυτόχρονα προετοιμάζουν το έδαφος για το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο ή και αιώνιο για όσους έχουν ελπίδα Αναστάσεως με την πίστη στον Χριστό.
Η γη δεν είναι επίπεδη, ούτε ευθεία, αλλά έχει αμέτρητες παραλλαγές κάθε χιλιοστό της επιφάνειας. Και η κατάκτησή της δεν είναι εύκολη – ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε και δεν έχουμε κατακτήσει πολλές περιοχές της – ούτε και πρόκειται να γίνει εύκολη, γιατί η προσπάθεια για να την κυριεύσουμε και να την κατακτήσουμε – όχι ως τρόπαιο, αλλά ως εφόδιο ζωής – έχει ακόμη μακρύ δρόμο, και δεν αναφέρομαι στην κατάκτηση μέσω των δορυφόρων, αλλά στην κατάκτηση με τα πόδια, τα οποία θα φέρουν και τα νέα στοιχεία που βρίσκονται ακόμη κρυμμένα κάτω από τα πόδια μας.
Ωστόσο, η κατάκτηση της γης δεν είναι το μόνο ζητούμενο, αλλά προηγείται η κατάκτηση της γνώσης του εαυτού μας και του προσωπικού μας συμφέροντος. Διότι όλα συνοψίζονται στο ατομικό μας κέρδος, και στην ατομική μας πληρότητα ζωής. Είναι σπουδαίο να επισημάνουμε ότι, ενώ ο Χριστός υπέδειξε την μελέτη της ανάπτυξης των φυτών ως μάθημα για την κατανόηση των κανόνων της πρακτικής μας ζωής, [αλλά και των στοιχείων που συνιστούν την προσέγγιση της σοφίας του δημιουργού], χρειάστηκαν να περάσουν περίπου δεκαοκτώ αιώνες, μέχρι να στρέψουμε την προσοχή μας και να κατανοήσουμε – να καταμάθουμε όπως είπε ο ίδιος – την λειτουργία των φυτών, και να πάρουμε – αν πήραμε! – κάποιο μάθημα για την προσωπική και κοινωνική μας βελτίωση!
Και όλα αυτά γιατί θεωρούσαμε την φράση του Χριστού ως θεολογικό μόνο στοιχείο της μεταφυσικής και μυστηριακής θεώρησης, και όχι ως πρακτικό στοιχείο, η εφαρμογή το οποίου – [ καταμάθατε ]- φέρνει απελευθέρωση από τα δεσμά της άγνοιας και της επανάληψης στείρων τύπων χωρίς καμιά νέα κατάκτηση, που θα έφερνε την λύτρωση από χιλιάδες αγκυλώσεις της ανθρώπινης κοινωνίας.
Και επειδή όλα εξαρτώνται από τα άτομα, είναι προφανές ότι καθένα πρόσωπο χρειάζεται να κάνει τις προσωπικές του κατακτήσεις σε όλους τους τομείς της ζωής, αφήνοντας στην άκρη τις παραδοσιακές αντιλήψεις, ότι για όλα φταίνε οι άλλοι και το παρελθόν. Φτηνές δικαιολογίες, χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα στην προσωπική μας ζωή.