Αν και υπάρχουν οι λεγόμενες κοινωνικές κατακτήσεις, αυτές πάντα είναι εξαρτημένες από τις ατομικές προσπάθειες κάποιων ατόμων, που κατανόησαν το όφελος και κατέβαλαν τις προσπάθειες για την απόδοση μιας κατάκτησης στην κοινωνία.
Τίποτα δεν “πέφτει από τον ουρανό” χωρίς οι άνθρωποι ή κάποιοι άνθρωποι να το αναζητήσουν. Διότι, στην περίπτωση αυτή θα είναι παροδικό και μη εκμεταλλεύσιμο, όπως με όλα τα πράγματα που μάς χαρίζουν χωρίς να έχουμε εμείς κοπιάσει στην πραγματικότητα. Και εκείνο που κάνει την διαφορά είναι οι ανθρώπινη προσπάθεια για την κατάκτηση, διότι τότε είναι σε ανθρώπινα μέτρα και για την εξυπηρέτηση του καλού.
Άρα, καμία κατάκτηση χωρίς την ανθρώπινη συνεργασία δεν είναι ωφέλιμη, και αυτό αποδεικνύεται από την ατομική μας καθημερινή εμπειρία. Αντίθετα, ότι πληρώνεται με ιδρώτα και κόπο – και για τα πιο σοβαρά με αίμα – αυτό παραμένει ως μεγαλύτερης διάρκειας αγαθό, και φέρνει αποτελέσματα σε βάθος μακρύτερου χρόνου. Οι κατακτήσεις – όχι οι πόλεμοι οι επεκτατικοί – έχουν αξία, αλλά αυτή η αξία πηγάζει από τις προσπάθειες των ατόμων που έπραξαν ή συνέπραξαν για την κατάκτηση.
Και μπορεί πάνω στην γη κάθε κατάκτηση να έχει και αντιπαλότητες, – διότι και κάποιος άλλος θα ήθελε να έχει πετύχει την ίδια κατάκτηση -, όταν ερχόμαστε στα υψηλότερα, εκεί το θέμα γίνεται απόλυτα προσωπικό, διότι δεν υπάρχει ανταγωνιστής τον καιρό της προσπάθειας για την κατάκτηση, άσχετα αν εκ των υστέρων κάποιος επίδοξος “κατακτητής” ανακαλύψει την “κλοπή” που δεν έγινε, αλλά ο ίδιος το παρουσιάζει ως δήθεν κλοπή της δικής του θέλησης και αρμοδιότητας.
Σε κάθε περίπτωση, η κατάκτηση θεμάτων που κανείς άλλος δεν είχε την επιθυμία να κατακτήσει ή κανείς άλλος δεν τα έχει καταφέρει, δεν αποτελεί λόγο απόρριψης ή αποφυγής μιας τέτοιας κατάκτησης. Μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτό είναι πολύτιμο. Δηλαδή, εσύ να τολμάς αυτό που δεν τόλμησαν οι άλλοι, ή ακόμη και δεν κατάλαβαν καν την ύπαρξη και την αξία του. Και η ιστορία του ανθρώπου έχει αποδείξει ότι αυτές οι κατακτήσεις κάνουν και φέρνουν την διαφορά στις ατομικές εμπειρίες αλλά και στα κοινωνικά δρώμενα.
Οι επαναλήψεις είναι εύκολες. Οι πρωτοπορίες είναι άγνωστες και απαιτούν κατάκτηση και διατήρηση των αξιών τους μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Και ο Χριστός σε αυτό ακριβώς το επίπεδο έβαλε την αναζήτηση της αιωνιότητας. Όχι μόνο στην στείρα επανάληψη καλών τύπων, αλλά και στην αναζήτηση του καθημερινού νέου, αυτού που θα θρέψει την ψυχή και το σώμα του ενδιαφερομένου ατόμου με νέο υλικό πίστης, όχι μόνο για την επιβίωση, αλλά και για την διατήρηση του δικαιώματος της παράτασης ζωής στην προοπτική της αιωνιότητας.
Η γνώση της ζωής του παρελθόντος διδάσκει. Η κατάκτηση του μέλλοντος ευεργετεί το άτομο και την κοινωνία, όταν αυτή κατανοήσει την ανακάλυψη του νέου, και όχι μόνο την στείρα επανάληψη τύπων του παρελθόντος. Διότι, εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός, ο θεός δεν είναι θεός νεκρών αλλά ζώντων. Και όσοι ζουν και αναζητούν το καθημερινό του θέλημα στην ατομική τους ζωή, αυτοί εξασφαλίζουν όχι μόνο τον άρτο που θα θρέψει τους ίδιους με αισιοδοξία και επιτυχίες κατάκτησης, αλλά και την κοινωνία που θα αποδεχθεί αυτή την κατάκτηση και θα την αξιοποιήσει για το δικό της όφελος.