Οι ατομικές μας κατακτήσεις περνούν μέσα από το προσωπικό μας DNA. Εάν δεν περάσουν από εκεί, τότε είναι εξωτερικές παρεμβάσεις, που δεν εκφράζουν την δική μας βούληση, άρα και οι συνέπειες δεν καταλογίζονται στο άτομό μας, άσχετα από τις γενικότερες επιπτώσεις που μπορεί να επηρεάζουν και την δική μας ζωή. Αυτός είναι ο κανόνας. Και η προσωπική μας συνείδηση είναι σε θέση να διακρίνει κάθε φορά εάν συμμετέχουμε ή απέχουμε από μια πράξη, εφόσον δεν είναι για τις δικές μας ανάγκες.
Θέτοντας κάποιος ένα στόχο, και καταβάλλοντας προσπάθειες να τον κατακτήσει, αναλαμβάνει και την ευθύνη διαχείρισης της δικής του καθημερινότητας, και αυτό είναι απόλυτο. Διότι το ενδιαφερόμενο άτομο αποδέχεται ή απορρίπτει τα στοιχεία του περιβάλλοντος, κοινωνικού και φυσικού, και με βάση τις δικές του επιλογές πορεύεται προς τον στόχο που ο ίδιος έχει θέσει μέσα στην δική του καθημερινότητα. Οι άλλοι συμμετέχουν ή αποδοκιμάζουν. Το άτομο αποφασίζει για την πορεία προς τον δικό του στόχο ανεξάρτητα από την στάση των άλλων, διότι ο ίδιος έχει την ευθύνη της πορείας του και όχι οι άλλοι.
Και αυτό σημαίνει ότι εκτός από την γνώση του εαυτού μας, είναι απαραίτητο να ξέρουμε και την πορεία προς τον στόχο, ώστε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε όσα είναι προς το συμφέρον ή οδηγούν σε περιπέτειες και αδιέξοδα την προσωπική μας ζωή. Ότι προσθέτει δύναμη και ασφάλεια σε όσα ήδη διαθέτουμε, είναι προφανές ότι είναι αποδεκτό. Ότι αφαιρεί δύναμη και ελαττώνει την ασφάλεια, πρέπει να περάσει από κόσκινο, ώστε να γίνει κατανοητή η παρουσία του στην ατομική μας ζωή.
Δηλαδή, κάθε αρνητικό που αφαιρεί δύναμη, πρέπει να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για προσωρινό φαινόμενο, άρα για παιδεία ζωής, και πρέπει να γίνει αποδεκτό για σύντομο διάστημα. Κάθε αρνητικό όμως που αναστρέφει ή μάς αποστρέφει από την δική μας πορεία, πρέπει να απορρίπτεται και να μένει πίσω και μακριά από την δική μας πορεία. Και εδώ ο ρόλος της προσωπικής μας συνείδησης παίζει καθοριστικό ρόλο. Διότι δεν κρίνουν οι άλλοι, αλλά η δική μας συνείδηση, η οποία και θα υποστεί τις συνέπειες των όσων αποδέχεται.
Και αυτό έχει καθοριστική σημασία, διότι καθορίζει και την στάση του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και των υπολογισμών, αλλά και την τελική μας αντίδραση σε όσα προκύπτουν μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Η κοινωνία πορεύεται τον δικό της δρόμο. Η δική μας συμμετοχή είναι δικό μας θέμα, εξήγησε ο Χριστός. Η διάκριση καλού και πονηρού δεν είναι έργο της κοινωνίας, αλλά της ατομικής μας συνείδησης, η οποία κρίνεται και απολαμβάνει τις συνέπειες στην προσωπική ζωή του κάθε ατόμου. Οι επιλογές από όσα προσφέρει η κοινωνία, όταν δεν επιβάλλονται δια νόμου, είναι στην δική μας ευθύνη να αποδεχθούμε ή να απορρίψουμε τα προτεινόμενα.
Πολύ περισσότερο, η δική μας ευθύνη για τις ατομικές μας επιλογές, σκιαγραφεί και τις διαθέσεις του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή της θέλησης και της βούλησης. Μπορεί να είμαστε φυλακισμένοι ή σε κατάσταση ομηρίας από ένα λάθος, αλλά η συνείδησή μας δεν παύει να λειτουργεί και να επιλέγει την δική μας απόφαση για το πρακτέο της προσωπικής μας ζωής. Οι άλλοι πορεύονται την δική τους πορεία για τους δικούς τους στόχους, και κρίνονται και αυτοί από τον ίδιο κριτή, την κοινωνία ή τον Θεό.