Οι σημαντικές ατομικές κατακτήσεις απαιτούν και προσωπικές προσπάθειες αντίστοιχου μεγέθους, ώστε, όχι μόνο η κατάκτηση, αλλά και η διατήρηση των κεκτημένων να είναι εφικτή, και να αποδίδει καρπούς σε όσο γίνεται βάθος χρόνου και, εάν είναι δυνατόν, με αυξητική παραγωγή, και χωρίς τέλος και εξωτερικές επιδράσεις, που θα επιφέρουν αλλαγές στην ατομική μας κατάκτηση.
Αυτή είναι η επιθυμία όλων των ανθρώπων επί γης. Μεγάλες κατακτήσεις με ισχυρές αποδόσεις, σε ατέρμονο βάθος χρόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που οι κατακτήσεις γης και η απόκτηση χρυσού αποτελούν ένα από τους βασικούς πυλώνες κατακτήσεως και αποκτήσεως, διότι δεν κινδυνεύουν με αφανισμό, αλλά διατηρούν την αξία τους επάπειρον. Και αν και στις μέρες μας του 21ου αιώνα έχουν εμφανιστεί και άλλα υλικά με αξία, οι λεγόμενες σπάνιες γαίες και τα χρηματιστήρια, ωστόσο ο χρυσός και η γη διατηρούν πάντοτε την σταθερή τους διαχρονική αξία και όλοι το γνωρίζουμε από την καθημερινή μας εμπειρία.
Οι κατακτήσεις στον επαγγελματικό τομέα, οι κατακτήσεις στον συναισθηματικό τομέα, στην κοινωνική αναγνώριση, και εκατοντάδες άλλες καθημερινές κατακτήσεις θέλουμε να έχουν μονιμότητα σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Και γι αυτό πασχίζουμε. Κόπος και ρίσκο, δηλαδή κούραση και επικινδυνότητα, είναι τα δύο στοιχεία που συνοδεύουν τις μεγάλες μας απαιτήσεις για μεγάλες κατακτήσεις. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, συνήθως μένουμε με τα όνειρα και την όρεξη, διότι δεν πρόκειται να προκύψει κανένα μόνιμο αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, αυτό δεν είναι κατανοητό όταν ερχόμαστε πολλές φορές με προτάσεις που φαντάζουν μεγάλης αξίας, αλλά εμείς δεν έχουμε την δύναμη και την διάθεση να κοπιάσουμε και να βάλουμε σε κίνδυνο πράγματα που διαθέτουμε, αλλά δεν θέλουμε και να τα διακινδυνεύσουμε. Με αποτέλεσμα, οι επιθυμίες να μένουν, αλλά τίποτα να μην προκύπτει στην πράξη. Και εδώ έρχονται τα δύσκολα. Διότι όλοι θέλουμε, αλλά λίγοι είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε από τον χρόνο και τις δυνάμεις μας, προκειμένου να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι κατακτήσεων.
Μάλιστα, εάν πρόκειται για μακρόπνοες επιθυμίες, όπως είναι το μήκος και η ποιότητα της ζωής, τότε η διάθεση χρόνου και δυνάμεων είναι εκ των ων ουκ άνευ. Διότι αυτές οι κατακτήσεις απαιτούν – ή μάλλον προαπαιτούν – την δική μας συμμετοχή και κούραση, μαζί με τον κίνδυνο να αποτύχουμε και να είναι όλα χαμένα.
Στην παραβολή που είπε τότε ο Χριστός, τόνισε ότι όποιος βάζει το χέρι στο αλέτρι για να οργώσει και να σπείρει το χωράφι του, αλλά κοιτάζει πίσω αντί για εμπρός, δεν είναι άξιος για σπορά και θερισμό, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί συμπεριφέρεται, με δική του ευθύνη ανόητα. Και αντί να κοιτάζει το μέλλον της παραγωγής και του πλούτου, θυμάται και αναπαύεται στα κεκτημένα, χάνοντας το τρένο της δικής του ευκαιρίας.
Και δυστυχώς όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος. Αφήνουμε τις δυνάμεις και τον χρόνο μας να περνούν με τρόπο ανόητο, και κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε ότι οι καλές μας επιθυμίες δεν κατακτήθηκαν, αλλά έμειναν στο στάδιο της επιθυμίας χωρίς καμία ανταπόδοση. Όμως η ζωή διδάσκει ότι, για να θερίσεις το καλοκαίρι πρέπει να οργώσεις το φθινόπωρο. Διότι όλα τα σπουδαία πράγματα απαιτούν χρόνο και κούραση, και μάλιστα αξιοποίηση τόσο του κατάλληλου χρόνου, όσο και των δυνάμεων που διαθέτουμε στην προσωπική μας φαρέτρα.
Η ζωή που θα ζήσουμε είναι αύριο και όχι στο χθες. Η ζωή είναι στο μέλλον, το εγγύς, το απώτερο, το απώτατο και το αιώνιο, και καθένας καλείται να κουραστεί και να βάλει τις επιθυμίες του σε κίνδυνο για να πετύχει στο μέλλον τις δικές του κατακτήσεις ζωής.