Κατάκτηση πολλές φορές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η διαφυγή από μια υφιστάμενη κατάσταση που δεν ικανοποιεί την δική μας ανάγκη ζωής. Δηλαδή, η απομάκρυνση από μια μίζερη – κατά την γνώμη μας – κατάσταση και η μεταφορά σε μια καλύτερη – πάντα κατά την γνώμη μας – κατάσταση, και αυτό για κάποια ατομική περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κατάκτηση.
Με λίγα λόγια, κατάκτηση δεν είναι μόνο η κορύφωση μιας προσπάθειας για κάτι πρωτότυπο, αλλά μπορεί να είναι και ένας ατομικός αγώνας για την αλλαγή της δικής μου ζωής, την οποία εγώ θεωρώ ότι θα φέρει κάτι καινούριο για την δική μου προσωπικότητα. Αυτό είναι απόλυτα προσωπικό και μπορεί να μη συμβεί σε κάποιον άλλον ή να συμβεί και σε πολλούς άλλους, χωρίς αυτή η κατάκτηση να χάνει την αξία της.
Διότι, δεν θα πρόκειται – πιθανόν – για κάτι σπουδαίο για όσους δεν περνούν τον δικό μου Γολγοθά, ωστόσο για μένα είναι μια κατάκτηση, και μάλιστα – θα μπορούσε να πει κανείς – αξίζει περισσότερο από τα μεγάλα πτυχία ή τα κέρδη του χρηματιστηρίου. Διότι ο εσωτερικός μας κόσμος όταν είναι ανικανοποίητος και υποφέρει, δεν χρειάζεται πιθανόν πτυχία και μεγάλα ποσά, αλλά χρειάζεται ελευθερία από κάτι ή πολλά που τον απασχολούν και τον δεσμεύουν στην απλή μας καθημερινότητα.
Το κρίσιμο σημείο δηλαδή, μπορεί να μην είναι το χειροκρότημα των άλλων, αλλά η δική μου απελευθέρωση από κάτι που βασανίζει την ψυχή μου και αφαιρεί την γαλήνη και την καθημερινή μου ηρεμία. Ωστόσο, αυτό δεν προκαλεί χειροκροτήματα. Αποτελεί όμως κατάκτηση της δικής μου ελευθερίας, και, ας μου επιτραπεί, μετράει περισσότερο από χιλιάδες χειροκροτήματα και αναγνωρίσεις από άλλους άγνωστους σε μένα ανθρώπους.
Διότι, αυτό που έχει ανάγκη καθένας δεν είναι η δημόσια αναγνώριση, αλλά το αίσθημα της αυτάρκειας και της απόλαυσης της ζωής, όταν αυτή δεν έχει πληγές που προξενούν πόνο και αδιέξοδα. Αυτή την κατάκτηση – νομίζω – ότι την θεωρούμε όλοι πιο πολύτιμη από κάθε τι. Διότι η ελευθερία δεν έχει αντάλλαγμα αντάξιο της αξίας της, και αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που κάθε κράτος θέλει την ανεξαρτησία και την απελευθέρωσή του από κάθε δεσμό και εξάρτηση από άλλους ανθρώπους ή συστήματα. Η ατομική ελευθερία είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση. Μετά από αυτήν την απελευθέρωση από τα δεσμά του εσωτερικού μας κόσμου, της ψυχής μας, όλα φαίνονται και είναι διαφορετικά.
Γιατί μετά από αυτή την νέα κατάσταση της ατομικής μου ελευθερίας, μπορώ να εκτιμήσω καλύτερα τα πράγματα και την σημασία της συμβολής τους στην προσωπική μου καθημερινότητα. Και αυτό είναι μια μεγάλη – κατά την ταπεινή μου γνώμη – η μεγαλύτερη κατάκτηση για τον καθένα μας. Όποιος είναι δούλος και εξαρτημένος από άλλους ανθρώπους με δεσμά, δεν απολαμβάνει την ζωή του, αλλά “σέρνεται” πίσω από τις ορέξεις των άλλων.
Και ο Χριστός στην βάση αυτή έθεσε το ξεκίνημα της οποιασδήποτε ατομικής μας κατάκτησης. Δεν υπάρχουν περιθώρια κατακτήσεων σε όσους είναι δούλοι. Διότι πολύ σύντομα θα χάσουν την χαρά της κατάκτησης, αφού ό,τι έχουν ανήκει στον δυνάστη που καταδυναστεύει την ζωή τους. Οι δούλοι και οι φυλακισμένοι το πρώτο πράγμα έχουν ανάγκη δεν είναι τα χειροκροτήματα από τους άλλους, αλλά να κόψουν τα δεσμά που τους κρατούν μακριά από την προσωπική τους ελευθερία. Όταν γίνει αυτό, μετά μπορεί κανείς να αρχίσει να σκέφτεται κάτι καλύτερο για να το κατακτήσει και να το απολαύσει.