Στόχος μιας κατάκτησης είναι αναμφίβολα κάτι νέο, κάτι που δεν το είχε κάποιος νωρίτερα. Διαφορετικά, πρόκειται για διατήρηση των υπαρχόντων και όχι κατάκτηση – απόκτηση νέων πραγμάτων. Και αυτό το νεωτερικό στοιχείο, δηλαδή ότι κάτι νέο πετυχαίνει κάποιος, είναι η κινητήρια δύναμη που ωθεί το άτομο στις υπερβάσεις. Διότι, μόνο η υπέρβαση φέρνει το νέο και όχι η συντήρηση των υπαρχόντων. Και μέσα από αυτή τη νέα κατάσταση που δημιουργεί η νέα κατάκτηση, έρχονται και οι νέες ιδέες, οι νέοι ορίζοντες, αυτοί που ανοίγουν στο άτομο – και στην κοινωνία μεταγενέστερα – ένα νέο είδος ζωής που δεν υπήρχε πριν από τη νέα κατάκτηση.
Η συντήρηση διατηρεί την ειρήνη. Η νέα κατάκτηση φέρνει την αισιοδοξία και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο σπουδαίο μέλλον. Και αυτή η αισιοδοξία και ελπίδα κάνουν το άτομο και την σύγχρονη κάθε φορά κοινωνία να ελπίζει σε ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς τα αρνητικά που βιώνει σήμερα, κάτω από τις κρατούσες συνθήκες. Και υπάρχουν κατακτήσεις κοινωνικές, αλλά ο αντίκτυπος εμφανίζεται και έχει αξία, διότι αγγίζει τα προβλήματα των ατόμων μιας κοινωνίας, και όχι μόνο το γράμμα ενός νέου νόμου.
Αυτό δηλαδή που φέρνειι την αλλαγή σε μια νέα κατάκτηση, δεν είναι οι αριθμοί, αλλά ο αντίκτυπος που έρχεται μέσα στο άτομο – και κατά συνέπεια και στην κοινωνία των ατόμων που απαρτίζουν την συγκεκριμένη κοινωνία – και αλλάζει την ζωή του προς το καλύτερο, και όχι, φυσικά, προς το χειρότερο. Διότι, η εμφάνιση χειροτέρων καταστάσεων, προφανώς δεν σημαίνει κατάκτηση, αλλά κατάντια και απελπισία.
Για τον λόγο αυτό και οι στόχοι των ατομικών μας – και κατά συνέπεια και των κοινωνικών μας – κατακτήσεων, δεν πρέπει να είναι προς τα πίσω, με επανάληψη δηλαδή πράξεων και ιδεών των παλαιοτέρων που οδήγησαν μια κοινωνία ή ένα άτομο στο αδιέξοδο – και γιαυτό ψάχνει τις νέες επιτυχίες -, αλλά πρέπει να είναι κατακτήσεις που οδηγούν μπροστά, σε νέους ορίζοντες και νέους κόσμους. Η επιθυμία να βιώσουμε το παλαιό είναι ματαιοπονία, διότι δεν το ξέρουμε στην πραγματικότητα, αλλά και εάν το ξέρουμε, δεν είναι σίγουρο ότι θα φέρει το ίδιο ιδανικό αποτέλεσμα, όπως εμείς ονειρευόμαστε πολλές φορές.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν τόνισε ποτέ το παρελθόν, αλλά στηρίχθηκε σε αυτό για να φέρει το νέο, που είναι η Ανάσταση και η Μεταμόρφωση στην ζωή του ατόμου, και κατά συνέπεια της σύγχρονης κοινωνίας που ασπάζεται τις νέες αυτές μορφές ζωής. Τα παλιά έχουν περάσει για τον Χριστό. Τα πάντα γίνονται κάθε μέρα νέα, αρκεί να είμαστε παρόντες με ανοιχτά τα μάτια, και να παρακολουθούμε τις κοινωνικές ανάγκες με βάση την ημερήσια πραγματικότητα, και όχι τις ιδεολογίες του παρελθόντος.
Ο Χριστός έφερε την επανάσταση στις ζωές των ανθρώπων, χωρίς να χαλάσει και να αθετήσει τίποτα από το παρελθόν και την παράδοση, αλλά εξηγώντας το παλιό, με βάση όμως την αλήθεια και την πραγματικότητα χωρίς φαντασίες, φανατισμούς και αποκλεισμούς. Στόχος του δεν ήταν να αναστήσει το παλιό, αλλά να υποδείξει τον δρόμο για την αξιοποίηση του παλιού, στην προσπάθεια κατάκτησης ενός νέου κόσμου Δικαιοσύνης και Αλήθειας. Διότι ο άνθρωπος, κάθε άτομο, αυτό αποζητά στην πραγματικότητα: Αλήθεια και Δικαιοσύνη με αγάπη. Διότι αυτές οι δύο αρετές όταν υπάρχουν, φέρνουν και την ειρήνη και την αγάπη. Εάν απουσιάζουν, θα πρόκειται για μια μπόρα βροχής στην έρημο χωρίς συνέπειες.