Η κατάκτηση της γνώσης, είναι – και νομίζω όλοι συμφωνούμε – το πιο δύσκολο πράγμα της προσωπικής μας ζωής. Πηγαίνουμε χιλιάδες ώρες σε μαθήματα από την νηπιακή μας ηλικία, ξοδεύουμε τεράστια ποσά για σπουδές, και όλα αυτά για να κατακτήσουμε την γνώση, ένα εφόδιο πολύτιμο για την ατομική μας – και όχι μόνο – καθημερινότητα.
Με την παιδεία και την γνώση επικοινωνούμε μεταξύ μας, αλλά και με όλον τον κόσμο που ζει πάνω στην γη, με την γνώση μαθαίνουμε και ανοίγουν οι ορίζοντές μας, με την γνώση κατανοούμε βαθύτερα και πιο πολυσύνθετα πράγματα της εποχής μας, με την γνώση λύνουμε προβλήματα της ατομικής μας ζωής, με την γνώση πετυχαίνουμε και με την άγνοια χάνουμε. Αυτός είναι ο κανόνα της ζωής για όλη την ανθρωπότητα διαχρονικά, από την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στην γη μέχρι τις μέρες μας.
Μπροστά πηγαίνουν οι άνθρωποι που ξέρουν καλύτερα από τους άλλους – αν και πολλές φορές μάς απογοητεύουν! – μπροστά πηγαίνουν και οδηγούν όσοι, όχι μόνο ξέρουν, δηλαδή έχουν την γνώση, αλλά έχουν και την εμπειρία από την εφαρμογή της γνώσης, δηλαδή διαθέτουν και την επίγνωση, και όλοι εμπιστευόμαστε περισσότερο εκείνους που ξέρουν, από εκείνους που δεν ξέρουν. Και αυτό δεν είναι μια τυπική διάκριση μεταξύ των ανθρώπων μιας κοινωνίας, αλλά αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο κάθε σύγχρονης εποχής και περιόδου.
Με την γνώση λύνονται τα προβλήματα, με την γνώση κατακτούμε περιοχές της άγνοιας, με την γνώση μεταφέρουμε εμπορεύματα από τα μια άκρη του πλανήτη στην άλλη, με την γνώση ξέρουμε αύριο τι καιρό θα κάνει γιατί έχουμε στείλει τους δορυφόρους στο διάστημα, και γενικά, χωρίς γνώση η ανθρωπότητα μοιάζει τυφλή, και αυτό το ξέρουμε από τις εποχές που η γνώση ήταν δύσκολη και σπάνια.
Όμως οι Έλληνες – και όχι μόνο – έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη και διάδοση της γνώσης μέσω της γλώσσας. Διότι η γνώση ξεκινά από τον προφορικό και προχωρεί στον γραπτό λόγο, και με αυτό τον τρόπο μεταφέρονται οι ιδέες, και σηκώνεται το πέπλο της άγνοιας, δίνοντας τη θέση του στην γνώση και στους τρόπους που αυτή αξιοποιείται για μια καλύτερη ζωή.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός εμφανίστηκε την συγκεκριμένη περίοδο της ανθρωπότητας. Τότε η γλώσσα μας είχε απλωθεί σε όλο τον γνωστό κόσμο, και οι άνθρωποι κατανοούσαν τις αλήθειες πάνω στις οποίες στηρίζεται η διδασκαλία του Χριστού. Υπήρχε, δηλαδή, μια βάση και ένα όργανο συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων, και αυτό αξιοποίησαν δισεκατομμύρια άνθρωποι μέσα στα δύο χιλιάδες χρόνια, για να λύσουν χρόνια προβλήματα άγνοιας και καταστροφών.
Και μπορεί να μην γίναμε σοφότεροι – αν και νομίζω ότι αδικούμε την ιστορία του ανθρώπου – αλλά σε κάθε περίπτωση μπορούμε να έχουμε την γνώση μεταξύ του καλού και του πονηρού, άσχετα εάν το αποφεύγουμε να το εφαρμόσουμε στην δική μας καθημερινή ζωή, διότι στοιχίζει σε κόπο και σε άλλες όχι εύκολες αποφάσεις.
Όμως τουλάχιστον σήμερα το 2025 υπάρχει η δυνατότητα όποιος θέλει να μάθει κάτι, να κατακτήσει μια γνώση, να μπορεί να το αξιοποιήσει ακόμη και από το σπίτι του, ακόμη και εάν πρόκειται για ανώτατη εκπαίδευση και γνώση. Οι ορίζοντες έχουν ανοίξει και οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για όσους επιθυμούν την μετάβαση από την άγνοια στην κατάκτηση της γνώσης του καλού από το πονηρό.