Οι προσωπικές μας κατακτήσεις είναι εξαρτημένες από το άτομο και τους στόχους, τους οποίους το ίδιο το άτομο θέτει μέσα στην προσωπική του καθημερινότητα. Διότι, μπορεί το περιβάλλον να καθορίζει τους κανόνες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επιβάλλει τον ατομικό σου στόχο, αφού προαπαιτείται και η δική σου σύμφωνη γνώμη. Άρα, το περιβάλλον μάς επηρεάζει, αλλά δεν θέτει τους ατομικούς μας στόχους, και, κυρίως, δεν μπορεί να παρέμβει στις προσωπικές μας επιλογές των επιμέρους ζητημάτων της καθημερινότητας, μέχρι να φτάσουμε στον στόχο μας.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι η κατάκτηση, δηλαδή η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στον ατομικό μας στόχο, αυτή η καθημερινή διαδικασία αποτελεί και το κεντρικό θέμα κάθε ανθρώπου στην προσωπική του καθημερινότητα, αφού το άτομο αποφασίζει για μυριάδες λεπτομέρειες, από τις οποίες εξαρτάται το σήμερα, το αύριο, αλλά και η ποιότητα της προσωπικής του καθημερινότητας. Και όλα αυτά είναι ζητήματα απόλυτα προσωπικά και κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει κανόνες αντίθετους με την δική μας θέληση.
Διότι ο άνθρωπος κρίνεται ανάλογα με τις επιλογές του, αλλά τις επιλογές που έκανε όταν ήταν ελεύθερος, και όχι όταν ήταν δούλος και υπηρέτης άλλων ανθρώπων εξ ανάγκης. Οι πράξεις μας κρίνονται, όταν αυτές αποτελούν προϊόν της προσωπικής μας επιλογής, και όχι όταν μάς επιβάλλονται από άλλους, χωρίς δυνατότητα διαφορετικών επιλογών. Και αυτό σημαίνει ότι το πρωταρχικό στοιχείο για την κρίση ενός ατόμου, είναι να βεβαιωθεί ότι το άτομο με ελεύθερη βούληση επέλεξε τις διαδικασίες της ατομικής του συμπεριφοράς, και όχι εκτελώντας διαταγές άλλων, οι οποίοι και φέρουν την ευθύνη των δικών τους διαταγών.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός ξεκίνησε από αυτό το στοιχείο: την απελευθέρωση από τους δεσμούς, που διακρατούν ένα άτομο δέσμιο του παρελθόντος, των λαθών και των επιλογών άλλων, ζητήματα για τα οποία το άτομο σήμερα δεν μπορεί να φέρει ευθύνη για οτιδήποτε έχει προηγηθεί στο παρελθόν. Διότι το παρελθόν μάς επηρεάζει υποχρεωτικά, εφόσον δεν βρούμε τρόπο να διακόψουμε την τροφοδοσία του οργανισμού μας με υλικά νέα, τα οποία θα εξαλείψουν τις αρνητικές συνέπειες του παρελθόντος, και θα εμφυτέψουν ένα νέο δρομολόγιο αγαθών υλικών.
Αυτά τα νέα υλικά, από την μια θα “θανατώνουν” τις επιδράσεις του αρνητικού παρελθόντος, και από την άλλη θα διοχετεύουν το νέο καθημερινό υλικό, με το οποίο το άτομο θα διάγει την νέα καθημερινότητα, έχοντας, ίσως, τους ίδιους στόχους, αλλά με διαφορετική διαδρομή και άλλα εφόδια, τα οποία θα συνεισφέρουν, από την μια στις αναγκαίες δυνάμεις για την κατάκτηση του ατομικού στόχου στην προσωπική καθημερινότητα, και από την άλλη θα διευρύνουν τους ορίζοντες των προσωπικών μας επιλογών.
Διότι το ζητούμενο κάθε μέρα δεν είναι μόνο ο άρτος ο επιούσιος, αλλά και οι προοπτικές του μέλλοντος, το οποίο μπορεί να είναι μόνο το σήμερα, αλλά μπορεί να είναι και το αύριο, το εγγύς ή το απώτερο, ή, για όσους έχουν πλατύτερες αναζητήσεις, και το αιώνιο μέλλον, για το οποίο μόνος αρμόδιος για να το προσδιορίσει και να το θέσει ως στόχο στην προσωπική μας ζωή είναι μόνο ο δημιουργός του κόσμου και προσωπικός μας τροφοδότης δυνάμεων μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα.