Οι κατακτήσεις στην ατομική μας καθημερινότητα μπορεί να είναι απλές ή σύνθετες, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι αυτές που καθένας μας θέλει να αποκτήσει και να θέσει στην δική του κυριαρχία. Με λίγα λόγια, οι κατακτήσεις αυτές δεν είναι θεωρητικές – εκτός εάν κάποιος είναι καθηγητής – αλλά είναι πράγματα που τα έχει ανάγκη το άτομο. Και αυτό είναι σπουδαίο στοιχείο. Διότι, όταν κάτι το κατακτούμε γιατί το έχουμε ανάγκη, δηλαδή το χρειαζόμαστε, τότε και η αξία του είναι σπουδαία για το άτομο, αλλά θα φέρει και καλύτερους καρπούς στο μέλλον, αφού – όπως έχει διατυπωθεί – τίποτα δεν είναι μόνο του, αλλά όλα έχουν προϊστορία και μέλλον και συνδέονται με αυτή την πραγματικότητα.
Και αυτό είναι το σπουδαίο. Διότι, η κατάκτηση πχ μιας γνώσης, δεν είναι θέμα θεωρητικό, αφού με εφόδιο αυτή την γνώση η ζωή μου αλλάζει, και αυτό το βλέπουμε στην προσωπική μας καθημερινότητα. Τίποτα δεν προέρχεται από το πουθενά, ακόμη και εάν εμείς δεν ξέρουμε από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Διότι, από την στιγμή που εισέρχεται οτιδήποτε στο ατομικό μας χαρτοφυλάκιο, πχ των γνώσεων, μεταβάλλει τα υφιστάμενα και προοιωνίζει τα μελλοντικά. Και αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής μας.
Κάθε κατάκτηση εμπλουτίζει τα υπάρχοντα, αλλά αποτελεί την ίδια στιγμή και το θεμέλιο για το μέλλον. Έτσι λειτουργεί το σώμα μας και αναπτύσσεται, θησαυρίζοντας άγνωστο πού όσα θα χρειαστούμε, όχι για το παρελθόν, αλλά για το μέλλον, δηλαδή όσα έχει να αντιμετωπίσει το επόμενο χρονικό διάστημα. Και αυτό είναι το πραγματικό θαύμα της ζωής, και καθένας μπορεί να το εντοπίσει και να το αξιολογήσει στην προσωπική του καθημερινότητα.
Οτιδήποτε έχουμε ήδη κατακτήσει, αναμένει το επόμενο στάδιο, αναμένει την επόμενη κατάκτηση, όπως ο τροχός του αυτοκινήτου, ο οποίος αφού έχει διανύσει μια απόσταση στην άσφαλτο, κινείται προς το μέλλον και την επόμενη κατάκτηση της απόστασης. Και όσο καλύτερα γνωρίζουμε αυτή την αλήθεια της διαδοχής των κατακτήσεων μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα, τόσο καλύτερα αντιμετωπίζουμε με περισσότερες επιτυχίες και λιγότερες αποτυχίες το προσωπικό μας παρόν. Δεν μας ικανοποιεί η υφιστάμενη κατάκτηση, αλλά αμέσως μετά, και μέσα στην ίδια φορά, κινούμαστε προς το μέλλον.
Και αυτή είναι η ζωή μας στην προσωπική μας καθημερινότητα. Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν εμφανίστηκε από το πουθενά για να καταντήσει στο τίποτα, αλλά έρχεται από το παρελθόν της δημιουργίας για να φτάσει στο σήμερα, και να στρώσει το δρόμο για το αύριο. Και αυτό το αύριο μπορεί να είναι λίγες ώρες μετά, αλλά μπορεί να είναι και το απώτερο και απώτατο μέλλον, ή ακόμη και η αιωνιότητα, όπως εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός.
Η παρουσία της ζωής δεν είναι σημερινή, αλλά έρχεται από τα βάθη της ιστορίας της γης, φτάνει στο σήμερα, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του μέλλοντος, που μπορεί – και είναι πράγματι – άγνωστο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα προφθάσει το άτομο στην συνάντησή του με τον θάνατο και το επίγειο τέλος μας, ή οπωσδήποτε θα φέρει τα αποτελέσματα στην προσωπική μας καθημερινότητα. Η διδασκαλία του Χριστού εξήγησε το ιστορικό παρελθόν, επεσήμανε τους κινδύνους των λαθών του μέλλοντος, και ανέδειξε τον καλύτερο δρόμο για το μέλλον. Όσο πιο μακριά κάποιος κοιτάζει, τόσο λιγότερο κινδυνεύει από τα απρόοπτα.