Οι προσωπικές μας κατακτήσεις στην ατομική μας καθημερινότητα, είναι κατά κανόνα για την επιβίωση, ή πολλές φορές και για πιο μακροπρόθεσμα ζητήματα που κρίνουμε ότι μάς αφορούν προσωπικά. Και γύρω από αυτό το ενδιαφέρον ξοδεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, σωματικές και ψυχικές. Και αυτή είναι μια αναγκαία πραγματικότητα, από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει στην ατομική του καθημερινή ζωή. Και όποιος παινεύεται ότι τα καταφέρνει και σε άλλους τομείς, τάχατες πιο σπουδαίους από την προσωρινή καθημερινή ανάγκη, θέλει – κατά κανόνα – να μάς εξαπατήσει.
Βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι εκτός από τις καθημερινές ανάγκες, κυρίως επιβίωσης, υπάρχει και μια πληθώρα αναγκών, που δεν συγκαταλέγονται μεν στην απλή καθημερινότητα, αλλά αποτελούν και αυτές ένα σπουδαίο κεφάλαιο των ανησυχιών μας για το μέλλον. Την προσωρινότητα όλοι την κατανοούμε. Κατανοούμε όμως ότι η ζωή μας έχει και άλλες παραμέτρους, όπως ο φόβος και η κοινωνική αστάθεια, η αδικία και το μίσος, η καταπίεση και η ανοχή, και δεκάδες άλλες παράμετροι, που δηλητηριάζουν ή θεραπεύουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Ο οποίος δεν είναι μεν ορατός, αλλά δεν παύει να υφίσταται όσα χρόνια ζούμε πάνω στην γη, και μάλιστα, αυτός ο μη ορατός κόσμος, των σκέψεων και των συναισθημάτων, καθορίζει σε μέγιστο βαθμό και δεκάδες πλευρές της ατομικής μας συμπεριφοράς μέσα στην καθημερινότητα.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κενό στην προσωπική μας ζωή. Διότι, μπορεί οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας να μην είναι ορατά, είναι όμως ορατές οι συνέπειες του περιεχομένου, το οποίο λειτουργεί μέσα στο σώμα μας. Ο θυμός δεν φαίνεται, αλλά μπορεί να προκαλέσει καταστροφή. Η αγάπη δεν φαίνεται, αλλά μπορεί να θεραπεύσει πληγές. Η καλοσύνη δεν φαίνεται, αλλά μπορεί να ανακουφίσει κάποιον άλλον από ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Και φυσικά ο κατάλογος αυτός είναι απέραντος. Διότι όλα όσα συμβαίνουν στις ατομικές πράξεις, είναι προϊόντα των εσωτερικών μας διεργασιών, οι οποίες δεν είναι ορατές, αλλά καθένας μας ξέρει πολύ καλά τί κατεργάζεται στις προσωπικές του σκέψεις και συναισθήματα.
Δηλαδή, με λίγα λόγια, όλα όσα κάνουμε, είναι προϊόντα του εσωτερικού μας κόσμου, των γνώσεων, των σκέψεων, των συναισθημάτων μας. Άρα, το κέντρο δεν είναι οι πράξεις μας, αλλά το κέντρο βρίσκεται στις σκέψεις, τους συλλογισμούς, στην πληροφόρηση που έχουμε, και γενικά ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υλικό σκέψεων και προβληματισμών.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν επικέντρωσε την διδασκαλία του στα αποτελέσματα των πράξεων, διότι αυτό δεν θα έχει κανένα θεραπευτικό στοιχείο πλην της πιθανής μετάνοιας. Επικέντρωσε όμως την διδασκαλία του στις σκέψεις και στον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί, δηλαδή, που καλλιεργούνται όσα θα εμφανιστούν αργότερα ως πράξεις. Και εδώ, στην διάρκεια της περιόδου των σκέψεων και των συναισθημάτων πριν την εκδήλωση μιας πράξης, βρίσκεται το μεγάλο κεφάλαιο. Εκείνο που έχουμε σκεφτεί, αυτό θα κάνουμε και πράξη. Εάν είχαμε σκεφτεί αλλοιώς, θα είχαμε πράξει διαφορετικά.
Με λίγα λόγια, οι σκέψεις και τα συναισθήματα ανάλογα με τις γνώσεις και τις πληροφορίες που διαθέτει κάθε φυσικό πρόσωπο, αυτά αποτελούν την τροφοδοσία του νου μας πριν επιλέξουμε και πάρουμε μια απόφαση, την οποία στην συνέχεια θα εκτελέσουμε. Και η τροφοδοσία με θετικά και αληθινά στοιχεία είναι το κρίσιμο θέμα στην ατομική μας καθημερινότητα. Μάλιστα, στις μέρες μας με την ταχύτητα της πληροφόρησης και παραπληροφόρησης, ο ασφαλέστερος τρόπος να αποφύγουμε μεγάλα λάθη, είναι η καλή και ασφαλέστερη πληροφόρηση της αλήθειας των πραγμάτων που μάς απασχολούν, πριν καταλήξουμε σε πράξεις, για τις οποίες θα μετανοήσουμε αργότερα.