Η μεταφορά των επιθυμιών και των ιδεών στην πρακτική καθημερινότητα είναι ατομική υπόθεση, αλλά κρύβει και κινδύνους, εάν κάποιος δεν είναι ώριμος να καταλάβει τα όριά του και να περιοριστεί στις δικές του δυνάμεις, που μπορεί να διαθέσει για την υλοποίηση των σχεδίων και των ιδεών του. Διότι, επιθυμία δεν σημαίνει και κάτι καλό πάντοτε, αφού μπορεί να επιθυμούμε κάτι άπιαστο, άρα μη εφαρμόσιμο στην καθημερινή μας ζωή.
Κάθε καλή επιθυμία δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνει και πράξη, για τον λόγο αυτό και ο Χριστός συνέστησε την άμεση επικοινωνία με τον ίδιο τον ζωντανό δημιουργό, προκειμένου να εξασφαλίζεται και η δική του – του δημιουργού- “σύμφωνη γνώμη”, δεδομένου ότι πολλές φορές πέφτουμε έξω, όχι μόνο στον στόχο, αλλά και στις δυνατότητες που μπορεί να υπάρξουν την δεδομένη στιγμή για τη δεδομένη προσπάθεια. Με λίγα λόγια, δεν αρκεί η επιθυμία και η ιδέα, αλλά πρέπει να έχει εξασφαλιστεί και η γενικότερη συμφωνία των δεδομένων, ώστε το άτομο να μην μείνει από δυνάμεις και δεδομένα κατά την φάση της υλοποίησης, αλλά να ολοκληρώνει το έργο του με επιτυχία και χαρά.
Και αυτό σημαίνει ότι η ανακάλυψη του θελήματος του ζωντανού δημιουργού για κάθε ζήτημα της πρακτικής μας ζωής είναι κυρίαρχο ζήτημα. Διότι, στα δικά μας μάτια μπορεί να φαίνονται όλα τέλεια, αλλά δεν γνωρίζουμε τους παράγοντες που μπορεί να εμφανιστούν κατά την εκτέλεση του έργου. Για τον Ιάκωβο πχ, τον αδελφό του Ευαγγελιστή Ιωάννη, είχε ζητήσει η μητέρα τους να καθίσουν δεξιά και αριστερά του Χριστού, αλλά ο Χριστός εξήγησε ότι αυτό δεν μπορούσε να το εξασφαλίσει ούτε ο ίδιος, παρά μόνο ο δημιουργός. Το ότι λίγο αργότερα θανατώθηκε με μαχαίρι με εντολή του Ηρώδη, αυτό δεν το είχε προβλέψει κανείς. Η επιθυμία της μητέρας ήταν καλή, αλλά τα γεγονότα κανείς δεν ήξερε πώς θα εξελιχθούν.
Και αυτός είναι ο λόγος που είναι καλό να μην προτρέχουμε του χρόνου και του θελήματος του ζώντος δημιουργού. Υπάρχουν καλά πράγματα που αρέσουν, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι για την ατομική μας ζωή θα είναι και εφαρμόσιμα και με καλό αποτέλεσμα. Προηγείται η εξασφάλιση της συμμετοχής του δημιουργού, ώστε να έχουμε την υψηλότερη κατά το δυνατόν εξασφάλιση στην ατομική μας πληροφόρηση. Διότι, κάθε τι καλό δεν σημαίνει ότι θα αποβεί καλό και για την δική μου περίπτωση. Κανείς δεν ξέρει το καλό και το κακό πέραν ενός ανθρώπινου ορίου.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός συνέστησε την μετάνοια, δηλαδή την συνεχή ανανέωση-αποβολή παλαιών και πρόσληψη νέων δεδομένων- του εσωτερικού μας κόσμου, ώστε να κρίνουμε με αλήθεια την πραγματικότητα, και όχι μόνο σύμφωνα με το ατομικό μας συμφέρον, όπως αυτό εμφανίζεται στον δικό μας ανθρώπινο ορίζοντα μόνο.