Στην προσπάθειά του ο Χριστός να φέρει εξορθολογισμό στην τότε κοινωνική κατάσταση υπέδειξε στους ενδιαφερόμενους ακροατές του τί είναι αυτό που πρέπει να προσέχουν πρώτα, και όλα τα άλλα θα έβρισκαν την δική τους θέση μέσα στην καθημερινότητα. Και το πρώτο πράγμα ήταν η εύρεση της αλήθειας των πραγμάτων που κινούνται γύρω από την ατομική και κοινωνική μας καθημερινότητα.
Διότι, μπορεί η Εκκλησία να διδάσκει την αλήθεια, αλλά αυτό δεν έχει πρακτική αξία για το άτομο, εάν δεν φέρει την διδασκαλία αυτή στην δική του πρακτική καθημερινότητα. Η θεωρία και οι ιδέες της διδασκαλίας είναι πολύτιμες, αλλά αποβαίνουν μάταιες και ατελέσφορες για το άτομο, εάν δεν μεταφέρει την αξία τους στην ατομική του καθημερινότητα. Εάν δηλαδή κάποιος δεν αξιοποιήσει το περιεχόμενο της διδασκαλίας, τότε, η μεν διδασκαλία είναι θησαυρός, αλλά το άτομο εκείνο δεν κατάλαβε και δεν αξιοποίησε τις δυνατότητες που του έδινε αυτός ο θησαυρός.
Με λίγα λόγια, ο θησαυρός είναι εδώ, αλλά πρέπει ο ενδιαφερόμενος να τον ανακαλύψει και να τον μεταφέρει στο προσκήνιο της ατομικής του καθημερινότητας, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στην προσωπική μας καθημερινότητα. Είναι, δηλαδή, απολύτως απαραίτητη η ατομική επιθυμία και θέληση να βελτιώσει το άτομο την δική του πρώτα ζωή στα πλαίσια της γύρω του κάθε φορά πραγματικότητας. Διότι, σε διαφορετική περίπτωση ο θησαυρός αποβαίνει όχι μόνο άκαρπος, αλλά και επικίνδυνος. Διότι δόθηκε ο θησαυρός, αλλά το άτομο ή δεν κατάλαβε ή είναι αδιάφορο για το καλύτερο μέλλον του ιδίου και του κοινωνικού του περιβάλλοντος.
Στην παραβολή των ταλάντων ο Χριστός εξήγησε τί συμβάλλει στην βελτίωση και την καλύτερη προοπτική της ατομικής ζωής ενός ατόμου. Καθένας έχει τα δικά του τάλαντα και με αυτά τακτοποιεί καθημερινά τα ζητήματα που τον ενδιαφέρουν εκείνον τον ίδιο. Η διδασκαλία του Χριστού δεν έρχεται να αντικαταστήσει την ευθύνη του ατόμου, αλλά να βοηθήσει το άτομο στις επιλογές του, δηλαδή να επιλέγει το καλό και το καλύτερο, αφήνοντας πίσω του το αρνητικό ή το καταστρεπτικό. Η άγνοια δεν δικαιολογείται, ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπου η γνώση είναι παντού και καθένας ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει την διδασκαλία του Χριστού στην γλώσσα που καταλαβαίνει, και να την κάνει ατομικό του κτήμα. Διότι, μόνο η καλλιέργεια φέρνει καρπό σε ένα κτήμα.
Εάν, δηλαδή, το κτήμα δεν καλλιεργηθεί, σταδιακά θα γεμίσει σκουπίδια και αγκάθια, και όχι μόνο δεν θα υπάρξει κέρδος, αλλά θα αποτελεί και αρνητικό στοιχείο στην ζωή των άλλων. Και ενώ το κτήμα και ο θησαυρός έχουν δοθεί για να φέρνουν καλό στον άνθρωπο, τελικά με την αδράνεια και την αδιαφορία ο θησαυρός παραμελείται και φέρνει κατάκριση στον ιδιοκτήτη, σύμφωνα με την εξήγηση που έδωσε ο Χριστός. Και, φυσικά, το άτομο έχει ήδη χάσει τον ορθό προσανατολισμό του, και πορεύεται σε ατομικά αδιέξοδα μέχρι να ανακαλύψει το λάθος και να επιστρέψει από την αδράνεια και την αδιαφορία, στην καλλιέργεια του θησαυρού που ήδη διαθέτει.
Διότι αυτή η καλλιέργεια της πρακτικής εφαρμογής της διδασκαλίας θα φέρει τον προσωρινό επίγειο πλούτο, αλλά και την καλύτερη προοπτική για τον μέλλον του, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο της ζωής. Υπάρχουν τάλαντα και όποιος τα αξιοποιεί ωφελείται ο ίδιος και οι γύρω του για το σήμερα, αλλά και για το μέλλον.