Η ανωνυμία προφυλάει το άτομο από την έκθεση στην κριτική και την κατάκριση των άλλων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας ξέρει ο κόσμος, αλλά αυτοί που μας ξέρουν δεν έχουν τίποτα εναντίον μας που να μην μπορούμε να το ελέγξουμε αν είναι αληθές και να το αποκαταστήσουμε στην αλήθεια που μόνο εμείς γνωρίζουμε. Ανήκουν, δηλαδή, στο δικό μας ελεγχόμενο περιβάλλον και αυτό εξυπηρετεί την προσωπική μας ασφάλεια στον εσωτερικό μας κόσμο, και προστατεύει το απόθεμα της ψυχής που διαθέτουμε. Ο ανώνυμος πληθυσμός που δεν μας ξέρει είναι επικίνδυνος, εάν πέσουμε στην δική τους κριτική, χωρίς ούτε αυτοί να ξέρουν, αλλά και εμείς οι ίδιοι να μην μπορούμε να αντισταθούμε.
Για τον λόγο αυτό η ανωνυμία είναι προνόμιο για τον καθένα που θέλει να προστατεύσει τον εαυτό του και το έργο του. Διότι, η ανεπίκαιρη έκθεση στην κριτική των άλλων μπορεί να αποβεί καταστροφική για τον δικό μας κόσμο και τα δικά μας συμφέροντα. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν εξέθεσε όλη την διδασκαλία του στους ξένους – αν και είπε εξαιρετικές αλήθειες εις επήκοον όλων – αλλά επέλεξε εκείνους που θα ήταν σε θέση να κατανοήσουν τα μηνύματα της διδασκαλίας του για ολόκληρο τον κόσμο σε βάθος χρόνου, μια πρακτική η οποία εκείνη την περίοδο φαινόταν ανίσχυρη, αλλά λόγω της διαχρονικής και αιώνιας αξίας της, εκτιμήθηκε σε βάθος αιώνων μέχρι σήμερα.
Και αυτό δηλώνει ότι η προσωρινή εκείνη ανωνυμία των μαθητών και του δασκάλου, όχι μόνο δεν επηρέασε αρνητικά την ίδια την διδασκαλία και την αξία της, αλλά αντίθετα έφερε και φέρνει τους καρπούς σε όποιον θελήσει να εντρυφήσει στο περιεχόμενο της διδασκαλίας προς ίδιον όφελος δια μέσου των αιώνων. Ο Χριστός δεν πρόβαλε τον εαυτό του χωρίς βάση και αλήθεια, αλλά αυτό δεν ήταν αποδεκτό εκείνη την περίοδο από τους ακροατές και το περιβάλλον μέσα στο οποίο έκανε την διδασκαλία του. Όμως, ξέροντας την αξία των λόγων του, προτίμησε την διαχρονικότητα και όχι μόνον την προσωρινότητα, αφού το περιεχόμενο είχε – και έχει – αντοχές μέσα στον χρόνο, προκειμένου να φέρει τους καρπούς του στον κατάλληλο καιρό, δηλαδή όταν τα χειροκροτήματα δεν θα ενθουσιάζουν μόνο, αλλά θα αποτελούν και μια διέξοδο από την κληρότητα της καθημερινής μας ζωής.
Αυτό δηλώνει ότι στόχος του Χριστού δεν ήταν να απολαύσει τιμές, αλλά να εκτελέσει το δικό του έργο, ένα έργο που προσφέρει ελπίδα για όσους θέλουν να το ακολουθήσουν με τον δικό του τρόπο. Αν κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει προσωπικούς ή αλλότριους τρόπους που δεν εφάρμοσε ο Χριστός, αυτός απολαμβάνει την δική του αμοιβή στην καθημερινότητα με βάση τα πιστεύω του, αλλά και τις προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου και αιώνιου.