Η επωνυμία συμβάλλει στην επιτυχία και, αντίστροφα, η επιτυχία συμβάλλει στην επωνυμία, δηλαδή να γίνουμε γνωστοί σε ένα ευρύτερο κοινό, κάτι που θα προκαλέσει και μεγαλύτερο πλούτο στην ατομική μας ζωή. Η προβολή, δηλαδή, του έργου και της προσωπικότητάς μας έρχεται να συμπληρώσει το απόθεμα που ήδη διαθέτουμε, τόσο σε εξωτερικά στοιχεία [υπάρχοντα, κινητές και ακίνητες αξίες] όσο και σε πληρότητα του εσωτερικού μας κόσμου [σκέψεις, αισθήματα, κλπ]. Με λίγα λόγια η επιτυχία και η επωνυμία παρέχουν στο άτομο την δυνατότητα να αυξήσει γενικά τον πλούτο του, και αυτό πολλές φορές γίνεται σκοπός και τρόπος ζωής.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτό απαιτεί και μια ισορροπία εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου, δηλαδή να υπάρχουν αποθέματα ψυχής, προκειμένου οι εξωτερικές συνθήκες να μην αποβούν εις βάρος του ψυχικού-εσωτερικού μας κόσμου, διότι στην περίπτωση αυτή το κόστος είναι βαρύ και πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει την ατομική ζωή σε αδιέξοδο.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν απέκλεισε την δόξα από τους άλλους ανθρώπους, αλλά την έθεσε κάτω από το πρίσμα της διατήρησης της ατομικής πίστης στον ίδιο τον δημιουργό, διότι σε διαφορετική περίπτωση το άτομο κινδυνεύει να χάσει μέρος ή και το όλον του εσωτερικού του αποθέματος, και να πλανάται χαμένος σε ορίζοντες νεκρούς από χαρά και πληρότητα. Έθεσε, δηλαδή, την δόξα που μας αποδίδουν οι άλλοι άνθρωποι κάτω από το πρίσμα της διατήρησης της πίστης στον δημιουργό, διότι μόνο έτσι θα διατηρηθεί και η ισορροπία μεταξύ εξωτερικής αναγνώρισης και εσωτερικής πληρότητας.
Διότι, το όργανο που χρησιμοποιεί κάθε άνθρωπος για να λάβει κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη διαθέτει, είναι το όργανο της πίστεως, το οποίο είναι ένα ευαίσθητο – ίσως το πιο ευαίσθητο – εφόδιο του εσωτερικού μας κόσμου, διότι με αυτό το εφόδιο που υφίσταται μέσα σε κάθε ζωντανό οργανισμό, ξεφεύγουμε από τα παρόντα και οραματιζόμαστε τα μελλοντικά, κάτι που είναι το όχημα της τροφοδοσίας του εσωτερικού μας κόσμου με ελπίδα, για κάτι καλύτερο από αυτό που διαθέτει καθένας σήμερα. Και είναι προφανές, ότι εάν αυτό το εφόδιο της πίστης ελαττωθεί, θα ελαττωθούν και οι δυνατότητες καλύτερης κατανόησης του κόσμου, άρα και του εαυτού μας και της γύρω πραγματικότητας. Αντίθετα, εάν αυτό το εφόδιο της πίστης καλλιεργηθεί και αναπτυχθεί μέσα μας σε βαθμό αναγκαίο για την προσπάθεια που καταβάλλουμε, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να πετύχουμε τους σκοπούς της ζωής μας.
Η αντίθετη πορεία, δηλαδή να επιδιώξουμε την επωνυμία πάση θυσία για να πλουτίσουμε, ενέχει σοβαρούς κινδύνους αυτοκαταστροφής στο μέλλον, και στην περίπτωση αυτή η επιστροφή θα είναι από δύσκολη έως αδύνατη. Στην διδασκαλία του Χριστού η ενδεικνυόμενη πορεία είναι από την ανωνυμία να φτάσει κάποιος στην επωνυμία μέσα από σκληρή δουλειά, χωρίς όμως να χάσει ποτέ την ευαισθησία της ατομικής συνειδήσεως και την δική του ικανότητα ορθής αντίληψης του γύρω κόσμου, μέσα από την δύναμη και τα λοιπά εφόδια που χορηγεί ο δημιουργός.