Η προβολή του ονόματός μας έχει τρεις διαστάσεις. Η πρώτη αφορά την δική μας εικόνα για τον εαυτό μας. Η δεύτερη αφορά την εικόνα των άλλων ανθρώπων, στους οποίους γίνεται γνωστή η παρουσία του ονόματός μας. Και η τρίτη αφορά τον δημιουργό του σύμπαντος, διότι όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό και αναπνέουμε τον ίδιο αέρα και όσα περιέχονται μέσα σ’ αυτόν. Επομένως, όλοι κατανοούμε ότι τίποτα δεν γίνεται, χωρίς αυτές οι τρεις διαστάσεις να “ενημερώνονται”, δηλαδή να ανταποδίδουν το δικό τους μέρισμα στην δική μας προσπάθεια προβολής του ονόματός μας, δηλαδή να φύγουμε από την ανωνυμία και να περάσουμε στην επωνυμία.
Από αυτές τις τρεις διαστάσεις, η δεύτερη, δηλαδή των άλλων ανθρώπων που παρακολουθούν και κρίνουν τις επιδόσεις μας, είναι η άμεσα αντιληπτή, διότι η προσωπική μας εικόνα για τον εαυτό μας καταλαβαίνουμε ότι “δεν μετράει”, αφού συνήθως δεν κρίνουμε και δεν αξιολογούμε ορθά τις δικές μας επιδόσεις. Οι άλλοι μας κρίνουν περισσότερο με αλήθεια, από ότι εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Και η δική τους γνώμη μεταβάλλει την ανωνυμία μας σε επωνυμία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην προσωπική μας καθημερινότητα.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι και οι δύο αυτές διαστάσεις έχουν τα όριά τους, διότι κρίνουν κατά τα φαινόμενα και τις ανθρώπινες μόνο αντιληπτικές δυνατότητες, άρα η γνώμη τους είναι πολύτιμη, αλλά όχι και αδιάβλητη. Διότι, για να κρίνουμε κάτι χρειαζόμαστε πληροφόρηση. Και η πληροφόρηση είναι το πιο δύσκολο πράγμα ανέκαθεν. Διότι, μαζί με την αλήθεια υπεισέρχεται και το “ένδυμα” της πλάνης, το οποίο μετατρέπει την αλήθεια σε περιστασιακή εικόνα αμφιβόλου αξίας. Και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η διαστρέβλωση της αλήθειας, όπως καθένας κατανοεί αυτή την πλευρά της ατομικής μας καθημερινότητας.
Αναζητείται, επομένως, μια πιο καθαρή εικόνα, από μια άλλη διάσταση, η οποία να έχει περισσότερα εχέγγυα για την αλήθεια της ζωής μας. Αυτή, όποιος την αναζητά και την βρίσκει για τον εαυτό του, είναι η πληρέστερη. Διότι, αυτή μπορεί να περιλαμβάνει και τις δύο προηγούμενες, δηλαδή την δική μας και των άλλων ανθρώπων, αλλά κομίζει και μια άλλη διάσταση, από ένα άλλο “φίλτρο” και ένα άλλο “τηλεσκόπιο”, το οποίο φωτίζει περισσότερο τις μακρινές μας λεπτομέρειες, τις οποίες ή τις αγνοούμε ή τις παραβλέπουμε από συμφέρον.
Και το αποτέλεσμα, στην περίπτωση που δεν υπάρχει η τρίτη διάσταση, είναι η ελλιπής γνώση της αλήθειας των πραγμάτων της ατομικής και κοινωνικής μας ζωής, με συνέπεια να κάνουμε λάθη σε υπολογισμούς, στόχους και σκοπούς, ζητήματα που θέτουν την ατομική μας ζωή σε μελλοντικό κίνδυνο. Η τρίτη διάσταση δεν υποτιμά, αλλά συμπληρώνει τις δύο πρώτες και διορθώνει την τελική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.
Αυτό προσπάθησε ο Χριστός να μάς διδάξει. Να προσέχουμε τους εαυτούς μας, αλλά να συμβουλευόμαστε και την τρίτη διάσταση της εικόνας του δημιουργού. Τότε θα κάνουμε λιγότερα λάθη και περισσότερες επιτυχίες μέσω της αξιολόγησης της πραγματικής και όχι της επίπλαστης αλήθειας για το άτομό μας.