Αρχεία για:2025

Το πρόσωπο που εμφανίζεται στον καθρέφτη είναι το ζητούμενο, και αποσκοπεί στην βελτίωση ή την διατήρηση της καλής του κατάστασης, που παρουσιάζει έως εκείνη την στιγμή. Όποιο πρόσωπο καταφεύγει στον καθρέφτη, το κάνει για ένα λόγο: να αναγνωρίσει την πραγματική του κατάσταση, και να βελτιώσει τα κακώς κείμενα κατά την δική του αντίληψη.

Καθρέφτης και πρόσωπο που εμφανίζεται, είναι ένα ολοκληρωμένο θέμα. Εάν την επόμενη στιγμή εμφανιστεί ένα άλλο πρόσωπο, τότε αρχίζει άλλο θέμα, και δεν αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου σε καμιά περίπτωση, διότι το ζητούμενο δεν είναι η εναλλαγή των προσώπων, αλλά η απόδοση της αλήθειας του εικονιζομένου. Και αυτό γίνεται αυτόματα.

Ο καθρέφτης κάνει πάντα το ίδιο έργο σε όποιο πρόσωπο σκύψει πάνω του. Δεν αλλάζει γνώμη για την αλήθεια, εάν το προηγούμενο πρόσωπο ήταν διαφορετικό ή είχε τις ίδιες ατέλειες. Ο καθρέφτης είναι ακέραιος στο έργο του και δεν κουράζεται να το επαναλαμβάνει αμέτρητες φορές κάθε ώρα και στιγμή. Και αυτό είναι το καταπληκτικό. Διότι το ίδιο σταθερό αντικείμενο – καθρέφτης – εμφανίζει με τον ίδιο πάντα τρόπο την αλήθεια, η οποία διαφοροποιείται κατά το εμφανιζόμενο πρόσωπο και όχι κατά την “συναισθηματική” άποψη του καθρέφτη.

Και ενώ εμείς το ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει, στην πραγματικότητα θέλουμε ο καθρέφτης να πάψει να είναι τόσο “αληθινός” και να κρύψει τα ελαττώματά μας, δηλαδή να μάς εξαπατήσει. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ στον πραγματικό κόσμο. Διότι κανένας καθρέφτης δεν αλλάζει το εμφανιζόμενο πρόσωπο κατά την συναισθηματική του σχέση ή άποψη. Ποτέ δεν διαφοροποιεί την πραγματική εικόνα, εφόσον το πρόσωπο εμφανίζεται μπροστά του. Και αυτή η πραγματικότητα είναι το μεγάλο μας όπλο κατά της παραποίησης της αλήθειας.

Διότι η αλήθεια βοηθά το άτομο να διορθώσει τα κακώς κείμενα, και όχι η συναισθηματική μας άποψη, η οποία μπορεί να διαφέρει από πρόσωπο σε πρόσωπο και από την μια κατάσταση στην άλλη. Η αλήθεια ελευθερώνει χωρίς να λαμβάνει υπόψη το ύψος ή άλλα χαρακτηριστικά του ατόμου. Κάθε γνώση της αλήθειας, όπως συμβαίνει και με τον καθρέφτη, μάς φέρνει ένα μήνυμα αναγνώρισης των ζητημάτων που δεν είναι αυτά θα θέλαμε. Και αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Εάν δεχθείς την αποκάλυψη που κάνει ο καθρέφτης, και προχωρήσεις στην βελτίωση των πραγμάτων που εσύ δεν συμφωνείς, τότε το αύριο θα είναι καλύτερο με λιγότερα λάθη να βαραίνουν την προσωπική σου εικόνα. Και αυτό αφορά τα πάντα. Τόσο την προφανή εξωτερική εμφάνιση, όσο και την εσωτερική, εάν αφήσεις τον καθρέφτη να φτάσει μέχρι την ατομική σου συνείδηση.

Το έργο του καθρέφτη είναι δίκαιο και ανέξοδο. Το έργο της διόρθωσης ανήκει στο άτομο που σκύβει πάνω στον καθρέφτη, για να βεβαιωθεί ότι εμφανίζεται όπως ο ίδιος θέλει και όχι όπως οι άλλοι απ’ έξω. Η σταθερή προσήλωση στην έρευνα του εαυτού μας όταν στρέφουμε την προσοχή μας στον καθρέφτη, αφήνει περιθώρια βαθύτερης κατανόησης του εαυτού μας, άρα αφήνει περιθώρια βελτίωσης των κακώς κειμένων, προς την κατεύθυνση της τελειότητας. 

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να δει καλύτερα το πρόσωπό του, από το να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη του. Ο καθρέφτης είναι το πιο ασφαλές εργαλείο, με το οποίο κάποιος άνθρωπος μπορεί να διακρίνει και να ανιχνεύσει την εξωτερική μου εμφάνιση. Και το όργανο, το αξεσουάρ, του καθρέφτη είναι στις μέρες μας εξαιρετικά προσιτό, ώστε σχεδόν όλοι να έχουμε την ικανότητα να συμβουλευόμαστε ένα καθρέφτη, προκειμένου να βελτιώνουμε την εμφάνισή μας, προς την κατεύθυνση που καθένας θέλει να την φέρει για να αισθάνεται καλύτερα.

Και αυτή η αλήθεια, της ευκολίας, δηλαδή, της χρήσης ενός καθρέφτη για να βελτιώνουμε την εξωτερική μας εμφάνιση, αποτελεί και την καθημερινή μας πρακτική, για όσους θέλουν να έχουν άποψη για την εμφάνισή τους. Διότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν ενδιαφέρονται, αλλά αυτοί αποτελούν την μειοψηφία του σύγχρονου κόσμου. Κατά κανόνα, όλοι θέλουμε να έχουμε αποδοχή από τους γύρω και όχι απόρριψη, αφού η πρώτη εντύπωση παίζει καθοριστικό ρόλο στην κάθε επαφή και σχέση μας. Συνεπώς, η γνώση της εμφάνισής μάς οδηγεί στην απόφαση να επέμβουμε στην τυχόν αναγκαία διόρθωση, ώστε να νιώθουμε αυτό που θέλουμε να νιώθουμε: Ασφαλείς.

Και αυτή η αλήθεια της αίσθησης της ασφάλειας παίζει καθοριστικό ρόλο στην καθημερινή μας πρακτική. Διότι όλοι θέλουμε να νιώθουμε ασφάλεια, διότι μόνο τότε το άτομο είναι παραγωγικό. Σε καιρούς ανασφάλειας, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται ο άνθρωπος είναι η εξασφάλιση της ασφάλειάς του, και όχι οτιδήποτε άλλο. Όλα τα άλλα έπονται. Και αυτό το γεγονός της ανάγκης για ασφάλεια, έχει και τις δικές του παραμέτρους στον εσωτερικό μας κόσμο των σκέψεων και των αποφάσεων. Όταν το άτομο νιώθη ασφαλές, τότε μπορεί να σκεφτεί ώριμα και να πάρει αποφάσεις με δική του ευθύνη. Στην ταραχή και την ανασφάλεια το άτομο παρασύρεται από τα εξωτερικά γεγονότα, και οι αποφάσεις του είναι περιορισμένης ευθύνης λόγω των εξωτερικών επιδράσεων.

Και στην διδασκαλία του Χριστού η πίστη παίζει καθοριστικό ρόλο. Διότι με την πίστη γεφυρώνονται κενά και γίνονται αντιληπτές και οι εξελίξεις μιας σκέψης πριν πάρουμε την απόφαση να την υλοποιήσουμε. Δηλαδή, η πίστη παίζει καθοριστικό ρόλο, όχι διότι θα γίνει κάποιο θαύμα – και αυτό μπορεί να συμβεί -, αλλά γιατί δίνεται χρόνος και περισσότερη πληροφορία πριν την πράξη, ώστε να επανεξετάσουμε τις σκέψεις, για μια πράξη που σχεδιάζουμε να πράξουμε.

Και εάν μπροστά μας είναι ο καθρέφτης της διδασκαλίας του Χριστού, τότε οι πιθανότητες είναι περισσότερες να καταλάβουμε τις συνέπειες μιας πράξης, ώστε να πάρουμε την απόφαση κατά το μέτρο των δικών μας αναγκών και συνθηκών. Εάν μάλιστα “ο καθρέφτης είναι ολόσωμος”, τότε βλέπουμε και σε όλο μας το σώμα, σε όλη την υπόστασή μας, τί χρειάζεται διόρθωση, ώστε να προχωρήσουμε με βάση την πληρότητα και όχι την ένδεια της ατομικής μας πληροφόρησης.

Διότι ο καθρέφτης δεν αποκρύπτει τίποτα που εκτίθεται μπροστά του, αλλά παρουσιάζει όλη την πληροφορία. Και κάθε άτομο που ενδιαφέρεται να περπατήσει με βάση την δική του πληρότητα, έχει περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσει την επιτυχία στην προσωπική του καθημερινότητα. Όταν βλέπουμε, αλλά θέλουμε να αγνοούμε, τότε το πρόβλημα δεν είναι στον καθρέφτη, αλλά στην δική μας νοοτροπία που έχει ανάγκη διόρθωσης. 

Η καθαρότητα του καθρέφτη παίζει καθοριστικό ρόλο στην αναγνώριση των λεπτομερειών που θα θέλαμε να βελτιώσουμε. Όσο πιο καθαρή είναι η επιφάνεια του καθρέφτη, τόσο περισσότερα πράγματα μπορούμε να διακρίνουμε για το πρόσωπο και ολόκληρο το σώμα μας. Αντίθετα, κάθε ξένο σώμα στην επιφάνεια του καθρέφτη, αποκρύπτει δεδομένα, και αυτό μπορεί να αποβεί μεγάλο λάθος, στην περίπτωση που ενδιαφερόμαστε να βελτιώσουμε την εξωτερική μας εικόνα. Ο καθρέφτης πρέπει να έχει καθαρή επιφάνεια για να αναπαριστά την πραγματική μας κατάσταση, και όχι να αποκρύπτει την αλήθεια.

Μάλιστα στις μέρες μας, με τα κινητά μας τηλέφωνα μπορούμε να βγάλουμε μια φωτογραφία το πρόσωπό μας και να το μεγενθύνουμε, προκειμένου να διακρίνουμε και ακόμη μεγαλύτερες λεπτομέρειες για διόρθωση. Και αυτό σημαίνει ότι, όχι μόνο ο απλός παλιός καθρέφτης έχει αξία, αλλά ότι και οι νέες τεχνικές επιτρέπουν την βαθύτερη αναγνώριση στοιχείων, τα οποία πιθανόν απαιτούν διόρθωση, προς την προσωπική μας ικανοποίηση.

Αυτή ακριβώς η βελτίωση των τεχνικών μέσων, από τον απλό καθρέφτη στην μεγεθυμένη εικόνα του παρουσιαστικού μας, φέρνει και νέες δυνατότητες βαθύτερου ελέγχου, όπως γίνεται με τα ιατρικά εργαλεία και μηχανήματα, τα οποία πλέον μπορούν να διαβάζουν και την λειτουργία των εσωτερικών οργάνων του σώματός μας. Και νομίζω ότι τον 21ο αιώνα, αυτά είναι κοινός τόπος της ατομικής και κοινωνικής μας καθημερινότητας, ότι, δηλαδή, η εικόνα που μπορεί να εμφανιστεί δεν αφορά μόνο τα εξωτερικά του σώματος, αλλά και το εσωτερικό του εν λειτουργία. Και αυτό είναι ένα καλό νέο για την υγεία μας, δεδομένου ότι πλέον γνωρίζουμε τους τρόπους να διαβάζουμε την παθολογία των οργάνων και να προσφέρουμε στον ασθενή την κατάλληλη θεραπεία για οτιδήποτε νοσεί.

Την ίδια ακριβώς προσέγγιση υπόσχεται και η επέμβαση του θεού για κάθε άτομο που ενδιαφέρεται να πλησιάσει για να ζητήσει δύναμη στην προσωπική του καθημερινότητα. Διότι, όπως ο γιατρός εντοπίζει τα κακώς κείμενα, και συνιστά τρόπους θεραπείας, κατά τον ίδιο τρόπο και ο θεός έχει την ικανότητα να εισχωρήσει στο εσωτερικό του ψυχικού μας κόσμου, δηλαδή των σκέψεων και των συναισθημάτων, και να κάνει το ίδιο έργο της αποκάλυψης των αδυναμιών, χορηγώντας θεραπεία λύτρωσης και απομάκρυνσης κάθε στοιχείου που έχει πάρει θέση στον εσωτερικό μας κόσμο, με αποτέλεσμα η προσωπική μας ζωή να μην είναι αυτή που θα θέλαμε.

Και Η διδασκαλία του Χριστού αυτό ήρθε να εξηγήσει. Ο θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά καθένας που τον αναζητά για να μάθει, μπορεί να τον συναντήσει, εφόσον το επιθυμεί. Και όσο περισσότερο το ενδιαφερόμενο άτομο προσέχει τα αρνητικά στοιχεία που εμφανίζονται στον πίνακα οργάνων της ατομικής μας συνειδήσεως, τόσο η κάθαρση περνά στο επόμενο στάδιο, με στόχο την πληρότητα της προσωπικής μας εσωτερικής υγείας.

Τα λόγια της διδασκαλίας του Χριστού δεν είναι για έλεγχο μόνο, αλλά είναι η αποκάλυψη των ελαττωματικών στοιχείων που έχουν εγκατασταθεί μέσα μας από τα λάθη του παρελθόντος. Και η παραμονή του ατόμου μπροστά σ’ αυτόν το καθρέφτη, έχει μακροχρόνια αποτελέσματα στην εσωτερική απελευθέρωση του ατόμου, και στην εισπνοή του ελεύθερου πνεύματος, που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι σήμερα. 

Κανένα όχημα που εξυπηρετεί τις καθημερινές μας ανάγκες δεν έχει πέντε ρόδες, διότι δεν χρειάζονται πέντε, αλλά τέσσερις για να κινηθεί το όχημα. Μία παραπάνω, εάν είναι στην θέση της αποθήκης του οχήματος, δεν δημιουργεί πρόβλημα. Εάν όμως έχει προστεθεί σε μία από τις τέσσερις, προφανώς θα πρόκειται για ανοησία ή καρικατούρα μη αποδεκτή για τις καθημερινές μας ανάγκες. Και αυτό, εάν μεν είναι παιδική ζωγραφιά, προφανώς δεν μάς ενοχλεί. Εάν όμως εμφανίζεται στο όχημα που θα χρησιμοποιήσουμε για την καθημερινή μας ανάγκη, τότε υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να διορθωθεί αμέσως, προκειμένου το όχημα να είναι λειτουργικό και να εξυπηρετεί το δικό μας συμφέρον και όχι την παιδική χαρά.

Ωστόσο, ενώ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό – κανείς δεν παίζει με το όχημα που τον μεταφέρει -, όταν ερχόμαστε στους βαθύτερους προβληματισμούς της δικής μας καθημερινής πρακτικής, και δεν εννοώ πώς θα κερδίσουμε μόνο χρήματα – εκεί μάς αρέσει η παιδική χαρά και όχι η συνετή αλήθεια, η οποία και θα μπορεί να εξυπηρετεί την ανάγκη μας για προσωπικό κέρδος και όφελος.

Διότι, η λογική εξυπηρέτησης των αναγκών είναι ίδια, είτε πρόκειται για όφελος οικονομικό, είτε πρόκειται για όφελος του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή του κόσμου των προσωπικών μας πεποιθήσεων, αντιλήψεων, συλλογισμών, επιλογών και τελικών αποφάσεων και πράξεων. Διότι, είναι προφανές ότι κάθε ζωντανός άνθρωπος, πρώτα σκέφτεται, και κατόπιν ενεργεί και υλοποιεί τις αποφάσεις του. Μέσα μας όλοι κάνουμε σκέψεις, επεξεργαζόμαστε τα στοιχεία που διαθέτουμε, τα βάζουμε σε προτεραιότητα αξιών, υπολογίζουμε το κέρδος ή την ζημία, ανακαλύπτουμε τον καλύτερο τρόπο που θα πετύχει η τελική πράξη, και κατόπιν, αφού δηλαδή έχουν προηγηθεί όλα αυτά μέσα στον εσωτερικό κόσμο που λειτουργεί μέσα στο σώμα, το μυαλό και την καρδιά ή και την συνείδηση – για όποιο άτομο διαθέτει ευαίσθητη συνείδηση -, κατόπιν παίρνουμε την οριστική απόφαση, προφανώς έχοντας επισημάνει ποια από όλες τις δυνατότητες επιλογών είναι προς το καλύτερο συμφέρον.

Και αυτό δεν αφορά μόνο σκέψεις και πεποιθήσεις, αλλά εκτείνεται σε όλο το φάσμα των προσωπικών μας κατακτήσεων, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο ή την περιοχή της προσωπικότητάς μας και των καθημερινών μας αναγκών. Περιλαμβάνεται, δηλαδή, όλο το φάσμα των στόχων που θέτουμε στην προσωπική μας καθημερινότητα χωρίς κανένα τοπικό ή χρονικό ή άλλους είδους προσδιορισμό. Το κέρδος και η επιτυχία είναι το καθημερινό αντικείμενο της προσωπικής μας ζωής και όποιος αρνείται αυτή την αλήθεια πορεύεται σε λανθασμένο δρόμο, και σύντομα μπορεί να βρεθεί εκτός στόχου.

Διότι το κέρδος και η ελάττωση της ζημίας δεν αφορούν μόνο τα χρήματα στην προσωπική μας καθημερινότητα, αλλά αφορά τα πάντα. Από τους συναισθηματικούς μας στόχους, μέχρι την κοινωνική μας αναγνώριση και προβολή και – για πολλούς – και το απώτερο και απώτατο ή και αιώνιο μέλλον. Και αυτή η προοπτική του μέλλοντος, ενώ υπάρχει ως ερώτημα στην συνείδησή μας – κανένα πρόσωπο δεν εργάζεται μόνο για το σήμερα -, αποφεύγουμε να το εντοπίσουμε μέσα στην καθημερινή μας πρακτική, ενώ πρόκειται για ουσιαστική παράμετρο – αυτό που διαρκεί και έχει πιο μακροχρόνια αξία είναι προτιμητέο – που μπορεί να μάς οδηγήσει στην αποφυγή πρόχειρων αποφάσεων και μειωμένης αξίας κέρδους.

Και στην διδασκαλία του Χριστού αυτή η παράμετρος της βαθύτερου χρόνου αξίας παίζει το κυρίαρχο ρόλο. Το τώρα δεν αγνοείται. Το αύριο σχεδόν το ξέρουμε. Το μέλλον το επιθυμούμε. Την κατάκτηση του απώτερου και απώτατου και αιώνιου μέλλοντος πρέπει να την αναζητήσουμε και να την κατακτήσουμε ως άτομα.