Οι προσωπικοί μας στόχοι μέσα στην καθημερινότητα απαιτούν την δική μας θέληση και, φυσικά, την διάθεση δυνάμεων και χρόνου, προκειμένου να φτάσουμε στην κατάκτηση κάθε στόχου. Και μπορεί οι στόχοι να διαφοροποιούνται, ωστόσο, όλοι απαιτούν τα ίδια στοιχεία διάθεσης δυνάμεων και χρόνου, ανάλογα βέβαια με την υποκειμενική ή και την αντικειμενική αξία κάθε στόχου.
Η συμμετοχή, δηλαδή, του προσώπου που ενδιαφέρεται για οποιαδήποτε κατάκτηση δεν είναι αμελητέο θέμα, αλλά είναι το κυρίαρχο θέμα, διότι το άτομο είναι αυτό που θα ξοδέψει ή και θα ξοδευτεί μέχρι να κατακτήσει τον στόχο του. Και, βέβαια, η κοινωνία και ο περίγυρος των ανθρώπων παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο, ωστόσο δεν υποκαθιστά την ευθύνη του ατόμου, το οποίο και θα κατακτήσει ό,τι έχει θέσει το ίδιο ως στόχο για κατάκτηση.
Μελετώντας, λοιπόν, αυτή την αλήθεια, δηλαδή της συμμετοχής του ατόμου στον προορισμό για την οποιαδήποτε κατάκτηση, καταλήγουμε στο αβίαστο συμπέρασμα του κεντρικού ρόλου της θέλησης του ατόμου για να κατακτήσει κάτι, και από την άλλη, ότι αυτή η συνέργεια του ατόμου με το περιβάλλον, τους ανθρώπους γύρω και τις κατά περίπτωση συνθήκες διαβίωσης, διαπιστώνουμε ότι οι μεγάλες κατακτήσεις προϋποθέτουν εμπειρία κατακτήσεων μικρότερων στόχων, οι οποίοι και αποτελούν τον στίβο για τις μεγαλύτερες κατακτήσεις.
Και αυτές οι μικρές κατακτήσεις γίνονται κατανοητές, όταν σκεφτούμε τα παιδικά μας χρόνια των μικρών τάξεων του σχολείου, όπου η καθημερινή εκπαίδευση δεν είναι αστείο, αλλά αποτελεί την βάση ολόκληρης της προσωπικής μας ζωής, και σε αυτή την εκπαίδευση στηρίζεται όλο το μελλοντικό οικοδόμημα των γνώσεων και των εμπειριών μας. Θα τολμούσα μάλιστα να σημειώσω από την προσωπική μου εμπειρία, ότι αυτή η “εξελικτική εκπαίδευση” δεν είναι τίποτα άλλο, παρά οι βάσεις που θα στηρίξουν όλο το προσωπικό μας δέντρο, μέχρι την ολοκλήρωση του βίου μας.
Και μπορεί στην νεαρή ηλικία αυτό να μην γίνεται αντιληπτό, αλλά όσο περνούν τα χρόνια, αυτός ο πρώτος κύκλος της παιδείας, αποδεικνύεται ο πιο σημαντικός για ολόκληρο τον ατομικό μας βίο. Καλά θεμέλια, σηματοδοτούν και καλές προοπτικές μέλλοντος. Σαθρά και ασταθή θεμέλια προοιωνίζουν κινδύνους για το μέλλον, και αυτό το ξέρουμε όλοι από τα λάθη της νεαρής μας ηλικίας. Και το συμπέρασμα είναι ότι κάθε κύκλος παιδείας έχει ένα και μοναδικό ρόλο, αλλά αυτός βρίσκεται ενταγμένος μέσα στον επόμενο μεγαλύτερο κύκλο, και τελικά όλοι οι μικροί κύκλοι συμπληρώνουν το παζλ των συνολικών μας κατακτήσεων. Και αυτό είναι σπουδαίο μάθημα.
Διότι κάθε νέα γνώση, προστίθεται στην υφιστάμενη, και καμιά γνώση δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της, αλλά αποτελεί ένα τμήμα ενός γενικότερου πλέγματος, το οποίο και απαρτίζει τον συνολικό μας βίο. Και μπορεί τα μικρά λάθη των πρώτων κύκλων γνώσεων να μην μας απασχολούν, ωστόσο η εμπειρία έχει αποδείξει ότι τίποτα δεν στέκει μόνο του, αλλά το ένα βοηθά το άλλο και πορεύονται μαζί στο επόμενο στάδιο της ζωής μας.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην δική του διδασκαλία έθεσε το θέμα των ατομικών μας κατακτήσεων στην επίγνωση της αλήθειας των αξιών της ζωής, διότι από αυτή εξαρτάται η μετακίνησή μας από την φυσική αδράνεια, στην δυναμική κινητικότητα. Τίποτα για τον Χριστό δεν είναι τέλειο, αλλά οι τέλειοι κινούνται και μεταφέρονται μέσα από τις ατομικές τους κατακτήσεις προς την τελειότητα του δημιουργού, ο οποίος και αποτελεί τον μοναδικό στόχο που εμπεριέχει τα στοιχεία του φωτός και της αιωνιότητας.