Οι ατομικές μας κατακτήσεις που περνούν μέσα από τις ατομικές μας προσπάθειες αφήνουν τα σημάδια τους μέσα μας, και αυτά τα σημάδια, αυτές οι “πληγές”, όχι μόνο από τα αποτελέσματα των κατακτήσεων αλλά και από την πορεία μέχρι την κατάκτηση του οποιουδήποτε στόχου, εμπλουτίζουν τον εσωτερικό μας άνθρωπο, τον ψυχικό μας κόσμο, με γνώση και επίγνωση των θεμάτων που διαχειριστήκαμε μέχρι να φτάσουμε στην κατάκτηση του συγκεκριμένου κάθε φορά στόχου.
Αυτά, αλλά και άλλα μη ορατά και πολλές φορές και μη εξηγήσιμα με όρους επιστημονικής φυσικής στοιχεία είναι κρίσιμα δεδομένα, τα οποία ωστόσο δημιουργούν μέσα μας ένα υπόβαθρο, ένα στήριγμα του δικού μας εαυτού, μέχρι που να φτάσουμε σε μια ωριμότητα αντίληψης του κόσμου, όχι μόνο αυτή που αποκομίζουμε με τα φυσικά μας αισθητήρια, τις πέντε αισθήσεις, αλλά και άλλα στοιχεία του επέκεινα του φυσικού κόσμου υλικά, τα οποία δεν είναι “υλικά”, αλλά είναι υπαρξιακές παράμετροι της ατομικής μας ζωής.
Και αυτός είναι ο εμπλουτισμός των υπαρχόντων, όχι μόνο των φυσικών μας αναγκών, δηλαδή της τροφής και της κοινωνίας, αλλά παρέχουν δυνατότητες πέραν των φυσικών μας αναγκών, δηλαδή του σώματος. Και αυτά τα προσωπικά “υπάρχοντα” τα ατομικά “υλικά” που δεν εξυπηρετούν μεν το άμεσο βιοποριστικό μας πρόβλημα, αλλά συμβάλλουν σε άλλες παραμέτρους της ατομικής μας καθημερινότητας, πχ κατανόηση, ανοχή, αγάπη, εκτίμηση, και δεκάδες άλλα “στοιχεία”, τα οποία δεν μπορούν μεν να μετρηθούν και να υπολογιστούν με φυσικές μεθόδους αριθμών, ωστόσο συντελούν στην βελτίωση της καθημερινότητας και προσδίδουν προοπτικές μέλλοντος.
Διότι, ο θυμός σε οδηγεί να σκοτώσεις. Η ανοχή όμως, η αγάπη, η κατανόηση δίνουν – όπως και τα άλλα μη ορατά “στοιχεία” που λειτουργούν μέσα μας, αλλά δεν ξέρουμε πού και πώς – αυτά τελικά καθορίζουν και τις σκέψεις και τις διαθέσεις μας πριν προβούμε στην τελική πράξη, για την οποία θα μετανοήσουμε αργότερα. Και αυτός είναι ο εμπλουτισμός των εσωτερικών μας υπαρχόντων, δηλαδή των στοιχείων εκείνων που καθορίζουν τις σκέψεις και τα αισθήματά μας, και τελικά συμβάλλουν στις λάθος επιλογές στόχων και μεθόδων για μια προσωπική μας κατάκτηση.
Και το πρώτο λάθος που κάνουμε όλοι είναι ότι “αγιάζουμε” τα μέσα για ένα καλό σκοπό, αλλά αυτό είναι πλάνη. Διότι η αδικία, η προσβολή, η ταπείνωση του άλλου ανθρώπου, η πλεονεξία έναντι των άλλων, και δεκάδες άλλα καθημερινά μας “στοιχεία”, δεν ωφελούν τελικά, αλλά αναπαράγουν το λάθος, την κοινωνική διαφθορά, και τελικά καταλήγουν όλα στο προσωπικό “πιάτο” και “απολαμβάνουμε” την δυστυχία που φέρνει η κολασμένη πολλές φορές δική μας καθημερινότητα.
Δεν έρχονται τα κακά απ’ έξω, αλλά εμείς τα καλλιεργούμε μέσα μας, στις σκέψεις και στους λανθασμένους υπολογισμούς μας, και τελικά τα “μαγειρεύουμε” και τα προσφέρουμε για τροφή στην προσωπική και κοινωνική μας καθημερινότητα. Και ο Χριστός εξήγησε ότι όλα προέρχονται από τις ατομικές μας προθέσεις, οι οποίες τελικά περνούν το θετικό ή το αρνητικό τους περιεχόμενο στις πράξεις και στο περιβάλλον μας.
Και αυτό είναι “στοιχείο” που μπορεί να διορθωθεί και να οδηγήσει το άτομο στην πορεία του προς μια καλύτερη τελειότητα, εφόσον ακολουθεί την “θεραπευτική διδασκαλία” του Χριστού στην προσωπική του καθημερινότητα. Και αυτή η μετακίνηση προς την τελειότητα είναι η μεγαλύτερη προσωπική κατάκτηση, διότι δεν είναι θεωρία, αλλά πρακτική καθημερινότητα, με αποτελέσματα που αργούν, αλλά έρχονται πάντα στην κατάλληλη ώρα που τα χρειαζόμαστε.