Η προσωπική μας καθημερινότητα πρέπει να γίνει κατανοητή μέσα από τις οικονομικές μας υποθέσεις, οι οποίες είναι απόλυτα προσωπικές, με το ΑΦΜ, τον αριθμό φορολογικού μητρώου, ο οποίος ποτέ δεν συγχέεται με κάποιον άλλον, ακόμη και εάν ζούμε μαζί ως οικογένεια ή άλλου είδους σχέση εμπορικού τύπου.
Με λίγα λόγια όλες οι οικονομικές μας υποχρεώσεις δεν πιστώνονται και δεν χρεώνονται στο πλήθος, ούτε καν στον δυϊκό αριθμό. Διότι όλοι κατανοούμε ότι το άτομο είναι πάντα ένα και υπεύθυνο για τις πράξεις του, άσχετα από τις σχέσεις που συνάπτει με άλλους ανθρώπους ή πράγματα. Και αυτή η αλήθεια δεν πρέπει να μάς διαφεύγει, διότι ζούμε σε μια θορυβώδη κοινωνία, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία της ατομικής και προσωπικής ευθύνης.
Μπορεί η κοινωνία, μικρή ή μεγάλη, να μάς επηρεάζει – και μάλιστα στους δικούς μας καιρούς να μάς επηρεάζουν και πράγματα που συμβαίνουν σε μακρινές κοινωνίες – ωστόσο αυτό δεν απαλλάσσει το άτομο από τις ατομικές του ευθύνες έναντι του κράτους, μέσα στο οποίο διάγει την προσωπική του καθημερινότητα.
Το κράτος, δηλαδή, δεν παραδέχεται σύγχυση στους υπολογισμούς του, αλλά καταλογίζει τις ευθύνες ανά άτομο, το οποίο και καλείται να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του έναντι του κράτους, με συνέπειες για κάθε αταξία. Και αυτός είναι ο κανόνας της ζωής μέσα σε ένα κράτος. Το άτομο υπάρχει, το άτομο έχει υποχρεώσεις. Όταν πάψει να υφίσταται το άτομο, τότε σταματούν και οι υποχρεώσεις του έναντι του κράτους. Άρα το άτομο, το φυσικό πρόσωπο, είναι υπεύθυνο και όχι αόριστα οι πολίτες μιας χώρας.
Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο στους ατομικούς μας υπολογισμούς της προσωπικής μας καθημερινότητας. Διότι πολλές φορές συγχέουμε την ατομική μας ευθύνη με την διάχυτη εντύπωση που καθένας έχει για την γύρω του κοινωνία. Αλλά αυτό δεν μάς απαλλάσσει τελικά από τις προσωπικές μας ευθύνες, διότι αυτός που εργάζεται αμοίβεται, ενώ όποιος παρακολουθεί δεν έχει αμοιβή από κανένα εργοδότη. Και ενώ αυτή είναι η αλήθεια της πραγματικής μας ζωής, όταν ερχόμαστε στο άτομό μας, εκεί αποφασίζουμε – πολλές φορές, και μαλιστα σε κρίσιμα θέματα – όχι με βάση την ατομική μας ευθύνη έναντι του κράτους και της κοινωνίας, αλλά με βάση τις γενικές εντυπώσεις και απόψεις που καθένας έχει για την δική του κοινωνία των ανθρώπων.
Και μπορεί η άποψή μας για την κοινωνία να είναι σωστή, αλλά αυτό δεν απαλλάσσει το άτομό μας από την ευθύνη των δικών του αποφάσεων. Διότι ο λογαριασμός της εφορίας δεν πηγαίνει ανώνυμα σε μια κοινωνία, αλλά ταχυδρομείται σε πρόσωπα που διαθέτουν ΑΦΜ και αυτό επιφέρει τις συνέπειες. Και αυτή είναι η αλήθεια της καθημερινής μας ζωής και κανένα άλλο πρότυπο δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα, που να απαλλάσσει το άτομο και να καταδικάζει γενικά την κοινωνία μέσα στην οποία ζει.
Και ο Χριστός, θέλοντας να ανασύρει το άτομο από την γενικόλογη ευθύνη της κοινωνίας, εξήγησε αυτή την αλήθεια: Καθένας είναι υπεύθυνος για την ζωή και τις ατομικές του πράξεις. Αυτό, το άτομο, όσο ζει πάνω στην γη, έχει ευθύνες, απολαμβάνει τα κέρδη, ή υφίσταται τις αρνητικές συνέπειες των δικών του λανθασμένων επιλογών και πράξεων. Ορθές επιλογές, σημαίνει – κατά κανόνα – και ορθές συνέπειες. Λάθος προσωπικές επιλογές, σημαίνει βέβαιες επιβλαβείς συνέπειες και ζημία για το άτομο πρώτα, και δευτερευόντως για την κοινωνία.