Κάθε προσωπική κατάκτηση – για τα φυσικά πρόσωπα – φέρνει χαρά και αισιοδοξία για το μέλλον, και ικανοποίηση για τους κόπους του παρελθόντος. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των ανθρώπων πάνω στην γη διαχρονικά. Η κατάκτηση μιας νίκης είναι ο πυλώνας της αισιοδοξίας μας για το ατομικό – και εάν πρόκειται για μεγαλύτερα πράγματα – και για το κοινωνικό μας μέλλον. Η χαρά της νίκης τροφοδοτεί με αισιοδοξία τον εσωτερικό μας κόσμο, και αυτή με την σειρά της φέρνει ενίσχυση στον ψυχικό και σωματικό μας κόσμο.
Κάθε νίκη που κατακτά ένα άτομο, έχει τις δικές της προϋποθέσεις και αγώνες, και απλά η επισφράγιση της νίκης δημιουργεί το γεγονός της κατάκτησης, δηλαδή την πληρότητα του εσωτερικού μας κόσμου, ότι καταφέραμε κάτι που συμβάλλει στο καλύτερο μέλλον μας. Και αυτά τα στοιχεία – σε ατομικό αλλά και κοινωνικό σύνολο – αποτελούν την κινητήρια δύναμη για την μετακίνησή μας προς κάτι καλύτερο, δηλαδή προς την – μη ορατή ακόμη – τελειότητα. Διότι η ανθρώπινη τελειότητα είναι πάντα προσωρινή, δηλαδή μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο στάδιο της τελειότητας, και αυτό αποτελεί την συνεχή εξέλιξη προς το καλύτερο, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο πάνω στην γη.
Η βελτίωση αυτή προς την άγνωστη αλλά υπαρκτή τελειότητα φέρνει το άτομο κάθε στιγμή προς ένα καλύτερο παρόν, αλλά και με προοπτικές καλύτερου μέλλοντος και αυτή είναι η ουσία της διδασκαλίας του Χριστού. Γίνεστε τέλειοι, όπως ο θεός του ουρανού. Δηλαδή η πίστη στον θεό δεν είναι μόνο για να ξεπεράσουμε μια καθημερινή δυσκολία, αλλά περιέχει μέσα της και τα σπέρματα της καλύτερης προοπτικής του μέλλοντος, και αυτό αποτελεί τον σπόρο που θα φέρει το καλύτερο μέλλον.
Η πίστη στον Χριστό δεν είναι για επανάπαυση στα κεκτημένα, αλλά είναι δύναμη θεού που ενισχύει το άτομο στην προσωπική του καθημερινότητα, να ξεπερνά τις δυσκολίες που συναντά, και από την άλλη να ανοίγει θύρες καλύτερου μέλλοντος, στοιχείο που δημιουργεί τον ατομικό μας δρόμο, μέσα στην λεωφόρο της πίστης που άνοιξε η Ανάσταση του Χριστού.
Στην ατομική μας ζωή καθημερινά δεν κρίνεται ο θεός και ο Χριστός, αλλά κρινόμαστε εμείς, εάν πετύχαμε κάποια βελτίωση, κάποια νέα κατάκτηση, η οποία θα βελτιώσει τον εσωτερικό μας κόσμο σε γνώση και εμπειρία, ώστε πάνω στην βελτίωση αυτή, να οικοδομηθεί το καλύτερο μέλλον στην ατομική και κοινωνική μας ζωή. Ο Χριστός ήρθε να δείξει τον δρόμο προς νέες προσωπικές κατακτήσεις, όχι – πλέον – μόνο με τις ατομικές μας δυνάμεις, αλλά με επιστράτευση και των δυνάμεων της μέλλουσας ζωής και πραγματικότητας, όπως επισφραγίστηκε πρακτικά με την Ανάσταση του Χριστού.
Η δύναμη αυτή δεν είναι αδυναμία, αλλά είναι ενίσχυση εσωτερική στο άτομο, προκειμένου να κατακτά το προσωπικό του παρόν, αλλά να έχει και αποθέματα δυνάμεων για το μέλλον του. Διότι το πρόσκαιρο, δηλαδή το προσωρινό του βίου μας, δεν είναι το μόνο στοιχείο της ύπαρξής μας, διότι αυτό αφήνει έξω τον κόσμο του ουρανού και του σύμπαντος, χώροι και χρόνος απεριόριστων διαστάσεων για εξερεύνηση και εξιχνίαση της ατομικής μας πορείας μέσα στην καθημερινότητα.